Frambozen goed bemesten is een vrij eenvoudige klus als de frambozenplanten in gezonde tuingrond groeien - maar ook hier is het absoluut noodzakelijk zodat de frambozen niet alleen mooi groot en rood worden, maar ook naar frambozen smaken. Als de tuingrond uit balans is, heeft deze onderhoud nodig; Hoe goed die bodemverzorging begint met het planten van frambozen
Frambozen hebben voedingsstoffen nodig
Frambozen groeien normaal gesproken in of nabij het bos en worden uitstekend gevoed door de bosbodem eronder. Een gezonde bosbodem heeft een humusgeh alte van zo’n 20 procent en bestaat dus uit een vijfde van de dode organische stof, die we humus (Latijn=aarde) noemen als deze door bodemorganismen zodanig is afgebroken dat planten toegang hebben tot de bodem. organische voedingsstoffen. Een gezonde bosgrond is qua humusgeh alte een van de beste bodems; weidegronden bevatten 5-10% en akkergronden slechts ongeveer 2% humus (wat echter niet alleen de bodemkwaliteit bepa alt). Bovendien bevat 45 procent mineralen (zand, klei, leem, slib), het resterende zeer belangrijke derde deel bestaat uit lucht en water, die op hun beurt humus zijn en ervoor zorgen dat ze gelijkmatig in de bodem worden verdeeld.
In meer of mindere mate komt onze tuingrond niet overeen met deze ideale staat, hierover meer in de volgende paragraaf. Daarom moet de tuingrond meestal voorbereid worden op het planten van de frambozen en wordt deze direct na het planten bedekt met een laag mulch, zie "Frambozen planten - zo plant je frambozenplanten". Deze voorbereiding voorziet de framboos idealiter van de perfecte voeding voor het zware bewortelingswerk dat hij moet doen in het seizoen na het planten.
In het volgende seizoen kan de eerste volledige oogst worden verwacht, waarvoor de framboos aanvulling van voedingsstoffen nodig heeft:
- Beste in organische vorm
- Van goed verteerde/gekruide mest of voedingsrijke compost
- Met een paar hoornschaafsel en wat beendermeel
- Kunstmest is hier meestal niet op zijn plaats
- voor fijnproevers natuurlijk om smaakredenen
- Maar het is meestal ook erg stikstofrijk en moeilijk te doseren
- Frambozen hebben slechts een beetje stikstof nodig en zijn gevoelig voor overbemesting
De organische meststoffen moeten eerst worden afgebroken door bodemorganismen en worden daarom in de late herfst toegepast voor het volgende seizoen. Elke 2 tot 3 jaar wordt het mineralen- en sporenelementengeh alte van de bodem ververst met een beetje steengruis en/of algenkalk. De meststof wordt verspreid over de mulch van organisch materiaal die de frambozenwortels sinds het planten beschermt, vochtig houdt en voedt; of aangebracht onder het nieuwe mulchmateriaal bij het vervangen van de mulch in de late herfst of lente. Werk de kunstmest licht en oppervlakkig in met de hark, omdat de meeste frambozenwortels dicht bij het grondoppervlak op de loer liggen voor water en voedingsstoffen.
Hoeveel u aanbrengt, hangt af van het voedingsgeh alte van de grond; Met organische meststoffen kun je echter beter met “iets meer” of “iets minder” werken dan met synthetisch geproduceerd krachtvoer, omdat de in mest etc. verpakte voedingsstoffen geleidelijk beschikbaar komen voor de planten en voor de plant toegankelijk zijn wanneer dat nodig is..
Hoe goed de framboos kan profiteren van de toegediende voedingsstoffen of hoe snel deze voedingsstoffen beschikbaar zijn voor de plant, hangt af van de algemene toestand van uw tuingrond:
Het is de vloer die telt
Iedereen die af en toe rapporten op tuinforums leest, kent de kampen waarin Duitse amateurtuinders verdeeld zijn sinds de eerste groene politicus het parlement binnenkwam:
1. De conventionele tuiniers
De “conventionele” hobbytuinier cultiveert zijn tuin serieus, ijverig en zorgvuldig, maar heeft zelden de kans gehad om van een tuinman te leren hoe hij zijn tuin moet gebruiken. Het is daarom gebaseerd op de aanbevelingen van tuinwinkels, die, zoals alle aanbevelingen van productverkopers, vaak gericht zijn op de aankoop van producten. In de regel betekent dit dat de hobbytuinier snel een trots assortiment apparatuur en een indrukwekkende verzameling gereedschappen, meststoffen en pesticiden etc. in huis heeft.
Dit alles moet worden benut, en de hobbytuinman heeft het druk: hij harkt en graaft, verticuteert en belucht, bemest en spuit pesticiden; Goede tuingrond ontstaat nooit omdat de bodem en het bodemleven voortdurend verstoord worden in hun natuurlijke ontwikkeling. Bemesting zonder voorafgaande analyse leidt tot overbemesting en nitraat in het grondwater; Gewasbeschermingsmiddelen werken niet meer omdat de behandelde plant er al lang resistent tegen is, maar veroorzaken wel schade aan de omgeving. Dergelijke tuinen doen het pas redelijk als de hobbytuinier veel werkt en dus nauwelijks gebruik kan maken van zijn aankopen.
2. De biologische ecotuinders
De biologische of eco-tuinier heeft daarentegen de reputatie enigszins onzorgvuldig te zijn, omdat “de natuur zich afspeelt” in zijn tuin, die niet altijd precies in het rechthoekige bed past en niet bedoeld is om te groeien rechthoekig helemaal niet. Meestal leerde hij echter hoe hij voor zijn tuin moest zorgen van een tuinman, zijn ouders of grootouders, die al van hun voorouders hadden geleerd hoe ze een nuttige basisvoorraad groenten en fruit konden verbouwen. Als kind heeft hij vooral de belangrijkste ‘ingrediënten’ van een succesvolle tuin ‘opgenomen’: goede bodemzorg (met zo min mogelijk ingrepen, zoals spitten), de juiste planten op de juiste plek en een tuinman die weet wat hij moet doen. doet het, maar geeft er de voorkeur aan om de planten te zien groeien.
3. De rede brengt mensen samen, inclusief tuiniers
Een van de aangenamere bijwerkingen van onze chaotische tijden is dat meer mensen toegang hebben tot informatie. Dit is de reden waarom steeds meer hobbytuiniers die ‘conventioneel tuinieren’ beoefenen, merken dat het geen goed idee is om de tuin te cultiveren met chemische producten waarvan bewezen is dat ze een aanzienlijk (of nog volledig onbekend) potentieel voor gevaar en dus de winst opleveren. belangen van de producenten in plaats van hun eigen belangen te benutten. Met steeds meer ‘conventionele tuinier’-producten blijkt dat ze na aankoop meer doen dan alleen goede dingen voor de klant en het milieu
Waarom de ooit onverenigbare kampen langzaam steeds meer op één lijn komen te staan; Als mensen voldoende informatie krijgen, wint de rede vaak.
Steeds meer tuiniers merken ook dat het hele ‘conventionele tuinbeheer’, net als de ‘conventionele landbouw’, in de naoorlogse jaren werd uitgevonden door een opkomende chemische en farmaceutische industrie; terwijl conventioneel tuinbeheer in de zin van traditioneel tuinbeheer kan terugkijken op een eeuwenlange ontwikkelingsgeschiedenis waarin veel kennis is vergaard.
4. De grond en de frambozen
Wat heeft dit met frambozen te maken? Nou ja, best veel, want tegenwoordig kun je er waarschijnlijk van uitgaan dat de meerderheid van de hoveniers geïnteresseerd is in het herstellen van natuurlijke grond in de tuin of al voor dergelijke grond zorgt.
De framboos, die naar frambozen smaakt en ruikt, is een van de kandidaten die onevenredig veel profiteert van “meer natuur in de bodem”. Veel planten die in de sierteeltproductie worden gebruikt, zijn afkomstig van “groeiplanten” die overal groeien (in natuurlijke en chemisch aangevoerde bodems en ook in chemisch verontreinigde bodems). Bij frambozen is dit niet noodzakelijkerwijs het geval; Absoluut weinig eisen is over het algemeen niet zo gemakkelijk te ‘veredelen’ als het om cultuurgewassen gaat als bij de productie van sierplanten (veredeling tussen aanhalingstekens omdat de massale teelt van stekken die bijna in de vriezer en in de hoogoven groeien weinig te maken heeft met echte veredeling): cultuurplanten zijn nauwkeurig gedefinieerd, de plantenindustrie veredelt met appelbomen, tomatenplanten of frambozenstruiken die appels, tomaten en frambozen dragen. De klant verwacht dat het productieresultaat ruikt en smaakt naar appels, tomaten en frambozen, een groot probleem voor de industriële plantenteelt (daarom wordt de kwestie van smaak zo vaak simpelweg genegeerd vanwege commerciële eisen). De genetische cocktail die in het laboratorium met elkaar wordt gemengd, levert planten op die vrijwel elke veronachtzaming van hun behoeften overleven, maar tegelijkertijd heeft de smaak de neiging te verdwijnen.
Als er planten met veel aroma tussen de cultivars zitten, zijn het meestal ‘oude cultivars’ die nog de meeste genen van de oorspronkelijke soort bevatten. Bij frambozen is dit ook het geval, een mooi voorbeeld is 'Yellow Antwerp', ons oudste nog bestaande Europese frambozenras; De wilde Rubus idaeus in zijn oorspronkelijke vorm hoort hier natuurlijk ook thuis. Deze frambozen groeien niet overal, maar alleen in grond die vergelijkbaar is met de grond in de natuurlijke habitat van de soort. Als je tuingrond hebt, dan is dat goede tuingrond die alleen te vinden is in een tuin waar natuur is.
Alleen in zulke grond zullen frambozen groeien die echt naar frambozen smaken, en alleen met frambozen in zulke grond is het de moeite waard om na te denken over de voedingsstoffenvoorziening van de frambozenplant - je hoeft niet zoveel moeite te doen om een beetje frambozenachtig aroma. Je kunt ze goedkoop krijgen in de dichtstbijzijnde supermarkt.
Het mooiste eraan: Een natuurlijk beheerde tuin met goed onderhouden, gezonde tuingrond vergt niet meer werk dan de tuin die wordt beheerd “volgens de specificaties van de reclamefolder van het tuincentrum”, maar liever minder (veel minder). Een natuurlijk beheerde tuin kost niet meer dan een conventioneel beheerde tuin, maar eerder minder (veel, veel minder; met een laag ‘leuk aankooptarief’ kun je elk jaar in de eurozone met dubbele cijfers blijven).
Mulche: permanente meststof en bron van humus
Een goede tuingrond ontstaat vooral door de natuur, de tijd en door niets te doen; met de maatregelen ter bestrijding van arme tuingrond, b.v. Als u bijvoorbeeld net het nieuw aangekochte huis heeft overgenomen, bent u al begonnen met het planten van de frambozen of het voorzien van geschikte grond.
Door de frambozen te planten, heb je een laag mulch aangebracht over de wortelzone van de frambozen, en voor frambozenplanten wordt sterk aanbevolen deze laag mulch permanent te onderhouden ter vervanging van het hoge humusgeh alte van de frambozen. de bosbodem. De mulchlaag wordt dunner naarmate het materiaal rot, wat op zichzelf de frambozen tot op zekere hoogte voedt. U kunt het mestgeh alte echter naar wens aanpassen door mest in een geschikte vorm zoals hoornmeel (stikstof, indien weinig) of steenmeel (grondadditief, mineralen, sporenelementen) erdoor te mengen of te strooien. Deskundige natuurtuinders kunnen zelfs zwaarconsumerende groenten voorzien van een goed samengestelde mulch, anders hoeft u de mulch alleen maar voortdurend aan te vullen met vers organisch materiaal gemaakt van geraspte plantendelen, bijv. B. licht gedroogd, los en niet te dik verspreid grasmaaisel, gevallen bladeren, versnipperd maaisel. Als de sterk rottende delen op een gegeven moment te veel worden, kun je de mulch opruimen met de hark, grote stukken eruit zeven en de rest opnieuw aanbrengen aangevuld met vers materiaal.
Door deze mulchbedekking te onderhouden/aan te vullen, zorgt u actief voor de bodem, die u kunt uitbreiden naar andere tuinen als ze die nodig hebben. Echt actieve bodemverzorging, mulch is niet alleen “permanente meststof”, maar bodemverzorging in alle richtingen:
- Bij warm weer koelt de mulch de grond af, wat erg belangrijk is voor de plantenwortels
- In de avond blijft de warmte langer in de grond
- De hele zomer duurt nog een klein beetje langer
- De mulchhoes biedt ook goede bescherming tegen slecht weer
- Mulche bindt en kanaliseert zware regen
- Dit voorkomt wateroverlast, wat een reëel gevaar vormt voor de wortels van frambozen
- Aan de andere kant houdt de mulch vocht in de grond vast als deze droog is
- Hierdoor blijft de grond los en elastisch
- Bespaart natuurlijk ook gietwater
- In de winter verwarmt de mulchdeken de belangrijke bodemorganismen
- Zij zijn degenen die humus produceren, samen met water en lucht, de basis voor het leven op onze planeet
Om het andersom te zeggen: door te mulchen heb je er alles aan gedaan om goede grond te creëren; Met een bosbodem is het immers niet anders: plantendelen vallen naar beneden, rotten en worden humus.
De rest van de zorg voor goede tuingrond bestaat hoofdzakelijk uit weglatingen:
- Beschadig uw tuingrond niet door overbemesting
- Vergiftig tuingrond niet met pesticiden (azijn, zout, andere verkeerd gebruikte huismiddeltjes)
- Vernietig de bodemstructuur niet door voortdurend op te graven
- Beschadig de plantenwortels niet door te schoffelen of te verticuteren
- Verwijder niet elke plant die zich op eigen kracht bij een plantengemeenschap voegt
- Vermoei de bodem niet met monoculturen
Tip:
Mulchen en een nette tuin sluiten elkaar geenszins uit. Het enige wat je nodig hebt is de juiste versnipperaar (die deel uitmaakt van het gemeenschappelijk bezit dat in veel nederzettingen te leen is) en je kunt een gelijkmatige, zachtbruine kruimelstructuur op de grond verspreiden. De bodemorganismen bedanken u voor het goede voorbereidende werk
