Er zijn een aantal bloemen, struiken en vaste planten die de winter gemakkelijk in de tuin kunnen overleven. Met hun bladeren en vruchten brengen ze kleur in de wintertuin. Als de planten in een pot worden gekweekt, is de verzorging in de winter iets ingewikkelder. Op de juiste locatie en met doordachte voorzorgsmaatregelen kunnen de planten zelfs bij ijzige omstandigheden buiten blijven.
hardy
Als planten als winterhard worden beschreven, kunnen ze nog steeds beschadigd raken. Als vorstbestendige jonge planten vóór het begin van de winter worden verpot, is er niet genoeg tijd om te groeien. Temperaturen onder het vriespunt kunnen schade aan de plant veroorzaken. Zelfs zieke planten kunnen de vorst niet zonder problemen overleven. De winterharde planten overleven niet als hun wortels worden blootgesteld aan vorst. Groenblijvende planten vertragen hun stofwisseling niet tijdens de koude maanden. Ze hebben continu vocht in het substraat nodig, zodat verdamping via de bladeren niet tot een watertekort leidt.
Winterbescherming
In bijzonder strenge en sneeuwvrije wintermaanden moet u ervoor zorgen dat het substraat niet bevriest. Terwijl u de tuinvloer kunt beschermen met een dikke laag mulch, adviseren wij voor potten en balkonbakken isolatie van jutezakken, folie of tuinvlies. Kies een grote plantenpot, zodat er na het vullen een zo dik mogelijke laag aarde aanwezig is tot aan de binnenkant van de pot. Om te voorkomen dat de kou vanuit de grond de pot in trekt, kunt u de pot op houten planken of piepschuimplaten plaatsen. Wintergroene balkonplanten mogen in de winter niet aan direct zonlicht worden blootgesteld, omdat er kans is op droogtestress. Op zonnige locaties kunt u het blad beschermen met een transparant tuinvlies.
Tip:
Een plantenbak van glasvezel, zink of metaal kan ook tegen vorst. Terracotta- en kleipotten zijn poreus en absorberen water, waardoor het materiaal na bevriezing openbarst.
Bloemen voor de balkonbak
Niet veel planten kunnen tijdens het koude seizoen bloemen ontwikkelen. De weinige soorten onder hen zijn specialisten die niet alleen belangrijk zijn voor de insectenwereld. Vroege bloeiers voegen kleuraccenten toe als andere planten nog in winterslaap zijn. Omdat ze weinig ruimte nodig hebben, zijn ze ideaal om in balkonbakken te planten.
Kussensleutelbloem (Primula vulgaris hybride)
De kleurrijke vaste planten zorgen vanaf januari voor een spannend bloemenvuurwerk in de balkonbak. Hun bloeiperiode loopt tot in mei. Nadat de bloemen zijn verwelkt, siert de plant balkonbakken als vaste plant. Er zijn eenjarige en meerjarige variëteiten. De bovengrondse plantendelen van de meerjarige exemplaren sterven in de herfst af. Na de winter ontkiemen ze weer. Kussensleutelbloemen hebben in de winter geen verzorging nodig. Zorg ervoor dat het substraat niet te vochtig wordt. Plaats de emmer op een plaats direct aan de muur van het huis, beschermd tegen sneeuw en regen. Het water geven vindt plaats in januari, wanneer de eerste scheuten verschijnen. Geef de plant een vloeibare meststof, zodat de bloemen weelderiger worden.
- winterhard tot -20 graden Celsius
- wordt tussen de vijf en tien centimeter hoog
- gedijt op koele, gedeeltelijk schaduwrijke locaties
Evergreen Candytuft (Iberis sempervirens 'Dwarf Snowflake')
Met zijn compacte en kussenachtige groei siert de candytuft niet alleen rotstuinen, maar ook balkonbakken. De dichte bosjes bladeren van de groenblijvende plant blijven de hele wintermaanden intact. Door hun delicate groei zijn ze de perfecte plant voor bloembakken. Ook met het stadsklimaat heeft deze winterharde plant geen problemen. Hun waterbehoefte is laag. In de winter mag het substraat niet volledig uitdrogen, zodat de watercyclus niet wordt onderbroken. Omdat de planten hun bladeren niet laten vallen, verdampt vocht zelfs in de winter door de bladeren.
- winterhard tot -23 graden Celsius
- Groeihoogte 15 tot 20 centimeter
- zonnige en tegen regen beschermde balkons
Sierkool (Brassica oleracea)
Als winterharde plant staat deze groenteplant goed in een bloempot. Sierkool is een tweejarige en zet met zijn felgekleurde bladrozetten visuele accenten in de wintertuin. Het kleurenpalet strekt zich uit van crèmewit over geel tot roze in verschillende tinten, rood en violet. Naar de bladrand toe verkleurt de kleur naar donker of blauwachtig tot violetgroen. De bladkleur intensiveert tot het begin van de winter, wat te wijten is aan de dalende temperaturen. Tijdens de winter mag het substraat niet volledig uitdrogen, omdat de kruisbloemige planten van constant vocht houden.
- winterhard tot -15 graden Celsius
- Groeihoogte tussen 30 en 50 centimeter
- geeft de voorkeur aan zonnige locaties
Heather Anjer (Dianthus deltoides)
Als inheemse soort is de heide-anjer aangepast aan de koude wintertemperaturen. De rode, roze of veelkleurige bloemen verschijnen tussen mei en juni. De bloeiperiode van de kruidachtige planten duurt tot november. De stengelbladeren zijn smal lancetvormig en zilvergroen van kleur. Heide-anjers ontwikkelen dichte kussens die rotstuinen en droge bedden versieren. Door de hanteerbare hoogte leent de plant zich uitstekend voor de balkonbak. Omdat de planten droge substraten met een hoge doorlaatbaarheid nodig hebben, moet u het plantsubstraat verrijken met grind, zand of perliet. Zorg er in de winter voor dat de grond in de pot of het bed niet doordrenkt raakt. De wortels beginnen gemakkelijk te rotten, waardoor ziektes kunnen ontstaan.
- winterhard tot -40 graden Celsius
- Groeihoogte tussen de tien en 40 centimeter
- groeit op zeer zonnige plaatsen
Grootbladig Kaukasisch vergeet-mij-nietje (Brunnera macrophylla)
De lichtblauwe bloemen van het vergeet-mij-nietje uit de Kaukasus doen denken aan de bloemenpracht van de lokale vergeet-mij-nietsoort. Ze verschijnen tussen april en juni op kortstelige bloeiwijzen. Verse bloemknoppen lopen gevaar door late nachtvorst. Dek de planten af met een vorstwerend vlies. De eenvoudige bladeren van de wilde soort zijn lancetvormig tot ovaal van vorm en groen van kleur. Er zijn aantrekkelijke cultuurvormen met crèmekleurige bladranden, hartvormige bladschijven of zilvergevlekte bladeren. Veel variëteiten hebben de winterharde eigenschappen van de oorspronkelijke plant geërfd. Het heeft zich aangepast aan de extreme omstandigheden op de berghellingen van de Kaukasus op hoogtes tot 2.000 meter prevaleren. Als de winter voor de deur staat, slaat de plant zijn energie op in wortelstokken, die in de grond overleven.
- winterhard tot -40 graden Celsius
- wordt tussen de 20 en 40 centimeter hoog
- gedijt op zonnige en gedeeltelijk schaduwrijke plaatsen
Planten voor het bed
Hoger groeiende, winterharde soorten zijn gedeeltelijk geschikt voor de teelt in emmers. Ze zijn beter af buiten, waar ze tijdens de wintermaanden in de grond rusten en volgend voorjaar weer uitlopen.
Echte Salomonszegel (Polygonatum odoratum)
Als plant uit loofbossen geeft deze plant de voorkeur aan locaties met natte omstandigheden. De roomwitte bloemen zorgen voor contrasterende accenten in donkere delen van de tuin. De planten ontwikkelen hun bloemen van mei tot juni. In de herfst vormen de diepzwart gekleurde bessen een contrast met de felgele bladeren. Kort voor het begin van de winter ha alt de plant zijn energie uit de bladmassa om deze op te slaan in de wortelknolletjes. Ze overleven de winter zonder problemen in de natuur, omdat de bosbodem door de gevallen bladeren tegen bevriezing wordt beschermd.
- winterhard tot -32 graden Celsius
- wordt tussen de 15 en 50 centimeter hoog.
- voor halfschaduwrijke en schaduwrijke locaties
Zachte vrouwenmantel (Alchemilla mollis)
Deze soort, afkomstig uit Oost- en Zuid-Europa, verfraait de tuin tijdens het groeiseizoen met ronde en gelobde bladeren. Hun oppervlak is zacht behaard. Ze zorgen voor een prachtig plaatje in regenachtige tijden wanneer het regenwater in grote druppels wegrolt. De kleine bloemen verschijnen in losse bloeiwijzen van juni tot juli. De bovengrondse delen van de plant sterven kort voor het begin van de winter af en liggen plat op de grond. Ze hoeven niet te worden verwijderd, omdat ze dienen als natuurlijke bescherming tegen vorst. Snijd de resten volgend voorjaar af, zodat de verse scheuten zich volledig kunnen ontwikkelen.
- winterhard tot -26 graden Celsius
- Groeihoogte tot 50 centimeter
- geeft de voorkeur aan lichte halfschaduw
Prachtscharte (liatris spicata)
Wanneer de paarse, roze of witte bloemen van de prachtige houtskool in de zomer opengaan, worden vlinders en wilde bijen aangetrokken. De bloemen vormen kaarsvormige bloeiwijzen. Ze openen de een na de ander van boven naar beneden. De bloei duurt tot september. Met hun lancetvormige bladeren vormen glanzende bosjes dichte bosjes die in de herfst volledig verwelken. Ze kunnen kort voor de winter worden afgesneden of in bed worden gelaten. Zorg er bij het kiezen van een locatie voor dat de grond goed gedraineerd is. De wortelknollen zijn gevoelig voor wateroverlast. Ze kunnen rotten in de wintermaanden die te nat zijn.
- winterhard tot – 26 graden Celsius
- wordt tussen de 30 en 100 meter hoog
- geeft de voorkeur aan zonnige tot gedeeltelijk schaduwrijke plaatsen
Bartweed (Penstemon barbatus)
De plant komt oorspronkelijk uit Noord- en Zuid-Amerika. Afhankelijk van de variëteit openen roze, blauwe, paarse of witte bloemen tussen juli en september. Exemplaren met veelkleurige bloemblaadjes zijn bijzonder decoratief. De donkergroene bladeren zijn langwerpig en zitten tegenover elkaar op de stengelas. Baarden hebben tijdens de groeifase veel water nodig. Je wortels mogen niet uitdrogen. De bladeren van de vaste planten verdorren in de herfst en bieden een natuurlijke bescherming tegen grondvorst. Een extra laag mulch verbetert dit effect en zorgt ervoor dat de grond op zonnige dagen tijdens het koude seizoen niet uitdroogt. De wortelstokken zijn gevoelig voor wateroverlast. Een te nat substraat leidt in de winter tot rot.
- winterhard tot -20 graden Celsius
- Groeihoogte 30 tot 100 centimeter
- groeit op zonnige en tegen de wind beschermde locaties
Meisjesoog (Coreopsis verticillata)
Als prairieplant is het meisjesoog aangepast aan warme en droge omstandigheden in de zomer en ijzige temperaturen in de winter. Het vormt stugge scheutassen waarop delicate en bijna naaldvormige bladeren tevoorschijn komen. De scheuten groeien rechtop en produceren een bossige groeiwijze. De prairieplant begint in mei te bloeien. Het siert de tuin met talloze stervormige bloemen die twee tot vijf centimeter hoog worden en goudgeel van kleur zijn. Tot september ontkiemen er regelmatig verse knoppen. In de herfst verdorren de bovengrondse delen van de plant. Ze blijven de winter staan en worden het komende voorjaar dicht bij de grond afgesneden, zodat de verse scheuten voldoende licht krijgen.
- winterhard tot -20 graden Celsius
- groeit tussen de 30 en 100 centimeter
- geeft de voorkeur aan zonnige locaties
