Bouwinstructies: Maak en hang de vleermuiskast op

Inhoudsopgave:

Bouwinstructies: Maak en hang de vleermuiskast op
Bouwinstructies: Maak en hang de vleermuiskast op
Anonim

Er is een groot woningtekort onder boomvleermuizen. Hun traditionele toevluchtsoorden om te overwinteren en hun jongen groot te brengen, worden het slachtoffer van meedogenloze ontbossing. Het zijn nadrukkelijk de oude, uitgeholde bomen die een dak boven de hoofden van bedreigde vleermuizensoorten bieden. Wilt u een bijdrage leveren aan het behoud van deze unieke zoogdieren, dan vindt u hier de handleiding voor het bouwen van een vleermuiskast met tips voor het correct ophangen ervan. Het gepresenteerde model is zo ontworpen dat verschillende soorten vleermuizen zich hier kunnen vestigen. Plaatsing aan de huismuur of in stalgebouwen is ook mogelijk.

Lijst met componenten

De meest aanbevolen houtsoorten zijn ruw gezaagd grenen, sparren en sparren, die in geen geval mogen worden behandeld met impregneermiddelen. Zelfs biologische middelen zijn volstrekt ongeschikt omdat de kleine vleermuisklauwtjes alleen op een zo ruw mogelijke ondergrond voldoende grip kunnen vinden. Idealiter gebruik je houten onderdelen van 20 tot 25 millimeter dik. Deze componenten zijn vereist: (afmetingen in lengte x breedte x dikte)

  • 1 ophangrail met 700 x 40 x 20 mm
  • 1 dakpaneel met 130 x 310 x 20 mm
  • 1 bodemplaat met 210 x 30 x 20 mm
  • 1 plaat als achterwand met 450 x 250 x 20 mm
  • 1 plaat als voorwand met 350 x 250 x 20 mm
  • 2 zijwanden, taps toelopend van 300 x 40 naar 20 x 20 mm

Om ervoor te zorgen dat het hout in de doos echt ruw genoeg is, wordt het ook over de nerven gekrast met een scherp apparaat, zoals een schroevendraaier. Als alternatief kunt u met een zaag kleine groeven maken. Omdat de achterwand tevens als toegangsbord fungeert, is deze van boven tot onder voorzien van groeven voor het knippen bij aankomst.

Maak een vleermuiskast

De vleermuiskast in deze bouwinstructies heeft een schuine voorwand. Dit kenmerk geeft dieren van verschillende soorten de mogelijkheid om vrijelijk hun favoriete plek te kiezen. Vleermuizen houden van een krappe hangruimte waar ze zowel met hun buik als met hun rug in contact komen met het hout. In deze stappen zet je het huis in elkaar:

  • Schroef het achterpaneel van binnenuit op de ophangstrip zodat er geen metalen delen in het interieur steken
  • Lijm de zijwanden aan de achterwand
  • Schroef of spijker nu de vloer aan de voormuur
  • Lijm vervolgens de voorwand aan de zijwanden
  • Bevestig eindelijk het dak
  • Lijm alle scheuren behalve de toegangssleuf voor een tochtvrije doos

Als het lichaam uiteindelijk wordt omwikkeld met teerpapier, voorkomt deze maatregel effectief de gevreesde spechtaanval. De naderingsbalk is hiervan uitgesloten. Het vleermuishuis reinigt zichzelf ook via deze opening als de uitwerpselen er doorheen vallen.

Alternatieve aanpak

Aangezien de voorwand van de vleermuiskast schuin staat, kun je de opening tussen het dak en de romp extra klein houden als je deze instructies volgt:

  • Schroef of spijker eerst de vloer aan de voormuur
  • Lijm vervolgens de zijwanden aan de voormuur
  • Verbind deze onderdelen nu met de achterwand

Zaag de basisdoos in uw handen met de cirkelzaag aan de bovenkant ervan, zodat het dak daar precies kan worden bevestigd. Wikkel de doos vervolgens in teerpapier en bevestig deze aan de ophangrail.

Tip:

De insteekspleet tussen de vloer en de achterwand mag niet kleiner zijn dan 20 mm en niet groter dan 25 mm. Op deze manier kunnen drachtige vrouwtjes er ook doorheen, terwijl vogels er niet in mogen.

Correct ophangen

knuppel
knuppel

De vervangende vleermuisverblijven die je zelf maakt, kun je het beste in groepjes van 5 tot 7 dozen in boomgroepen of aan het huis hangen. Kies hiervoor een hoogte van 3 tot 5 meter. Om ervoor te zorgen dat de vleermuizen vrij naar hun huis kunnen vliegen, mogen er geen takken of bladeren in de directe omgeving aanwezig zijn. Coniferen zijn vanwege hun hoge harsgeh alte eerder ongeschikt voor het ophangen van een vleermuiskast. Het risico is te groot dat de vleugels in contact komen met de hars en aan elkaar plakken. Vrijhangende dozen die heen en weer zwaaien worden door vleermuizen vermeden.

Een oriëntatie in zuidwestelijke richting is optimaal, omdat het in de houten kist in direct zonlicht snel te warm wordt voor de uitsluitend nachtelijke zoogdieren. Dagslapers hebben geen bezwaar tegen een of twee verwarmende zonnestralen. Een straatlantaarn of een fel neonbord in de buurt wordt daarentegen als uiterst hinderlijk ervaren.

Een rustige ligging is van levensbelang voor de hangruimte. De nachtdieren hebben dringend behoefte aan voldoende rustperioden. Hoe minder de vleermuizen worden gestoord, hoe prettiger ze zich voelen in hun nieuwe onderkomen en er steeds weer terugkomen. Dit geldt ook voor de lokale weersomstandigheden. Een vleermuiskast op een winderige locatie zal waarschijnlijk geen bewoners aantrekken. Kies je echter voor een plek in de luwte, dan zal de constructie erg in de smaak vallen bij de fladderende bewoners.

Tip:

Het kan weken en maanden duren voordat een vleermuiskast is gekoloniseerd, dus er is wat geduld nodig van de menselijke bouwer.

Isolatie met isolatiemateriaal is gecontra-indiceerd

Het is goed bedoeld door vleermuisvriendelijke doe-het-zelvers als ze de vleermuiskast winterklaar willen maken met dubbele wanden en piepschuim. Uit veldtesten door dierenwelzijnsorganisaties is echter gebleken dat dergelijke winterslaapboxen aanzienlijke nadelen hebben. In de eerste plaats zijn deze kasten te klein omdat vleermuizen het liefst in hele grote groepen overwinteren. Bovendien bestaat er een risico op het aantrekken van mieren. De bezige insecten maken tunnels in het isolatiemateriaal en dragen dit naar buiten. Hierdoor is de positie van het appartement van de vleermuis al van ver zichtbaar dankzij het sneeuwwitte materiaal, dat veel roofdieren in hun voordeel weten te gebruiken.

Reiniging

Aangezien deze bouwinstructies voorzien in een opening aan de onderkant als ingang, hoeft schoonmaken doorgaans niet nodig te zijn, omdat er dierenuitwerpselen doorheen vallen. Bij twijfel is het nog steeds mogelijk om de doos met een takje uit te vegen. Uiteraard is deze schoonmaak alleen mogelijk als de bewoners niet thuis zijn, wat buiten de winterrustperiode van juni tot en met september het geval kan zijn.

Vleermuisbescherming is actief natuurbehoud

De vleermuis is een van de meest bedreigde diersoorten in Europa. De vernietiging van hun natuurlijke habitat en het exorbitante gebruik van insecticiden en pesticiden zijn slechts enkele voorbeelden van de redenen voor het uitsterven. Als insecteneters zijn vleermuizen een onmisbaar onderdeel van het ecologische evenwicht. 's Nachts jagen ze op ongedierte dat anders snel uit de hand zou lopen. Muggen, muggen en nachtvlinders staan op hun menu. Elk van de 30 inheemse vleermuissoorten heeft zijn favoriete prooi en jaagt op een zeer individuele manier, zodat er geen concurrentie om voedsel is. Door een vleermuiskast of meerdere exemplaren te maken, levert u een waardevolle bijdrage aan het behoud van deze belangrijke insecteneters. Daarnaast leveren ook de volgende maatregelen een belangrijke bijdrage aan de bescherming van noctuele zeilers en collega’s:

  • Gemengde hagen planten
  • Maak droge muren en laat de natuur ze planten
  • Laat holle boomstammen in de tuin liggen en gooi ze niet weg
  • Creëer een vijver, idealiter aangevuld met een beekje
  • Gebruik geen insecticiden zodat de vleermuizen voldoende voedsel kunnen vinden
  • Bevestig een klein bord om regentonnen te openen als uitgang

Bovendien zijn verschillende planten bijzonder insectvriendelijk gebleken, wat op zijn beurt de vleermuizen ten goede komt. Deze omvatten onder andere:

  • Gemeenschappelijke viburnum (Viburnum opulus)
  • Moerasspirea (Filipendula ulmaria)
  • Daglelie (Hemerocallis citrina)
  • Weidesalie (Salvia pratensis)

Bramen (Rubus fruticosus) en frambozen (Rubus idaeus), evenals sleedoorn (Prunus spinosa) en de appelboom (Malus domestica) worden ook beschouwd als ideale kandidaten voor de vleermuisvriendelijke natuurlijke tuin.

Conclusie

Elke huis- en tuineigenaar kan een waardevolle bijdrage leveren aan het redden van vleermuizen voor uitsterven. Het verlichten van het woningtekort kan met eenvoudige middelen worden bereikt. Omdat de natuurlijke schuilplaatsen steeds schaarser worden, moet je de ingenieuze insecteneters van vervangende verblijven voorzien. Met deze bouwinstructies maak je in een mum van tijd zelf een vleermuiskast. De tips voor professioneel ophangen laten zien waar de nieuwe woning het snelst geaccepteerd zal worden door de fladderende bewoners. Als je de tuin insectenvriendelijk maakt, is de tafel rijkelijk gedekt voor de bedreigde zoogdieren.

Aanbevolen: