De Alcea Rosea is een plant die in veel tuinen voorkomt. Het wordt vaak gebruikt in landelijke gebieden en in tuinen waar het wat wilder en wanordelijker kan worden. Meestal wordt het stokroos genoemd. Andere namen zijn boerenroos, stokroos of populierroos. Ook al heeft deze plant het woord ‘roos’ in de naam, de bloem doet minder denken aan een roos en meer aan een kelk. Hij behoort dan ook tot de kaasjeskruidfamilie en is helaas af en toe vatbaar voor ziekten en plagen.
De stokroos is bijzonder gevoelig voor kaasjeskruidroest. Wat vrij onschuldig klinkt, is eigenlijk een gevaarlijke schimmelziekte die ernstige problemen kan veroorzaken bij de prachtige kaasjeskruidplant. Soms kan het volledig afsterven als er een ernstige besmetting is.
Kaasjeskruidroest – uiterlijk en controle
Kaasjeskruidroest verschijnt als roodbruine puisten, die voor het eerst zichtbaar zijn aan de onderkant van de bladeren. Er zijn ook gele vlekken die relatief klein zijn en aan de bovenzijde van de bladeren te vinden zijn. In de regel verschijnt deze schimmel in het voorjaar. Hij kan echter het hele jaar aan de plant blijven en in het ergste geval zelfs overwinteren. Effectieve controle is daarom essentieel.
Om dit vanaf nul te laten gebeuren, is het belangrijk dat alle aangetaste bladeren onmiddellijk worden verwijderd. Als deze op de grond vallen, kan de schimmel zich over de vloer verspreiden. Bovendien mogen de aangetaste bladeren niet bij de compost, maar altijd bij het restafval. Bovendien moeten de stokrozen regelmatig worden bewaterd met goed gerijpte compost opgelost in water. Ook is het heel goed als de grond waarin de stokroos groeit niet te veel stikstof bevat. Kaasjeskruidroest houdt van stikstof en verspreidt zich bijzonder snel. Verder moet je letten op een luchtige en zonnige standplaats. Als de planten niet te dicht bij elkaar worden geplaatst, zal kaasjeskruidroest zich moeilijk naar andere planten verspreiden. Bovendien mogen er altijd alleen sterke planten worden gebruikt, omdat deze zich beter kunnen verdedigen tegen de schimmel.
Tegenmaatregelen tegen kaasjeskruidroest
Een goede manier om schimmels in het algemeen te vermijden, is door de planten 's ochtends water te geven. Als je vroeg water geeft, geef je de planten de hele dag de gelegenheid om het water op te nemen. Het water blijft niet lang staan en kan daardoor geen schimmels vormen. En als kaasjeskruidroest ondanks krachtig snoeien van de planten en alle andere voorzorgsmaatregelen niet kan worden bestreden, kunnen fungiciden op zwavelbasis een goed alternatief zijn. Deze pesticiden hebben een vrij intensieve werking en zullen waarschijnlijk goede resultaten opleveren. Het kan echter gebeuren dat deze niet alleen het ongedierte doden, maar ook nuttige tuinhelpers. Het gebruik ervan moet daarom zorgvuldig worden overwogen en alleen worden gedaan als andere methoden niet succesvol zijn geweest. Dit helpt tegen kaasjeskruidroest:
- aangetaste bladeren onmiddellijk verwijderen
- Plaats regelmatig goed gerijpte compost rond de stokrozen
- Planten water geven in de ochtend
- Gebruik fungiciden voor intensieve controle
Tip:
Bij het gebruik van pesticiden moet altijd geschikte beschermende kleding worden gedragen. Bovendien moeten kleine kinderen uit de buurt van de planten worden gehouden, zodat ze geen behandelde plantendelen in hun mond kunnen stoppen.
Ander ongedierte
Mogelijk ongedierte:
- Kaasjeskruidvlooienkever
- Kaasjeskruidspitsmuis
- Rupsen
- Slakken
Gaten in de bladeren van planten kunnen afkomstig zijn van kevers zoals de kaasjeskruidvlo. Het kleine crawlertje is metallic blauw, groen of zwart en heeft kleine rode pootjes. Als deze kever voorkomt, kan deze eenvoudig uit de stokroos worden verzameld, aangezien deze zelden in grote aantallen voorkomt.
Tip:
Er mogen geen chemische middelen worden gebruikt tegen de kaasjeskruidvlooienkever. Het staat op de lijst van bedreigde diersoorten en kan daarom niet met chemicaliën worden geëlimineerd.
Een andere plaag is de kaasjeskruidspitsmuis. Ook dit is een kever, maar deze heeft een kleine, spitse slurf en wordt daarom vaak “muis” genoemd. Door hun eitjes in de stengels te leggen, ontstaan daar kleine voedingstunnels, die de plant beschadigen. Grotere gaten in de bladeren duiden echter op rupsen. Zo is er onder meer de kaasjeskruidvlinder, die veel schade kan aanrichten aan de populaire plant. Er zijn ook slakken, die ook veel schade kunnen aanrichten, maar die opereren meestal vanaf de grond en laten een duidelijk zichtbaar slijmspoor achter. Hier geldt hetzelfde: het snel verzamelen van het ongedierte voorkomt te veel schade.
Ziekten
De bekendste ziekte van stokrozen is de verwelkingsziekte. Deze term omvat verschillende ziekten die op zeer verschillende manieren een grote verscheidenheid aan planten kunnen treffen. Dit betekent echter altijd de dood van planten, wat wordt veroorzaakt door schimmels of bacteriën of door een gebrek aan water. De verwelkingsziekte wordt veroorzaakt door het afsluiten van de watertoevoer. Zelfs als hij regelmatig water krijgt, kan de stokroos het water niet opnemen. De reden hiervoor is dat de kanalen geblokkeerd of zelfs vernietigd worden. Dit kan onder meer veroorzaakt worden door gifstoffen die afkomstig zijn van schimmels en bacteriën. Als verwelkingsziekte optreedt door regelmatig gebrek aan water, kan dit vrij eenvoudig worden verholpen. Dit gebeurt meestal in de wintermaanden, wanneer er, zoals bekend, weinig of geen water wordt gegeven. Aangetaste planten moeten worden bewaterd of – als de ziekte al vergevorderd is – eenvoudigweg worden verwijderd.
Tip:
Er zijn maar weinig manieren om verwelkingsziekte te stoppen als deze wordt veroorzaakt door bacteriën en schimmels. Daarom moeten aangetaste planten worden verwijderd en vervangen.
Veelgestelde vragen
Is de stokroos bijzonder gevoelig?
Is de stokroos bijzonder gevoelig? – Eigenlijk niet meer dan andere planten. Als de planten niet te vol staan, vroeg water krijgen en klein ongedierte snel wordt opgepikt, kan de plaagplaag tot een zeer beheersbaar niveau worden gehouden.
Welke ziekten komen voor?
De bekendste ziekte is de verwelkingsziekte. Het kan worden veroorzaakt door een gebrek aan water of door bacteriën of schimmels. Als bacteriën en schimmels verantwoordelijk zijn, voorkomen ze dat de plant water opneemt. In een dergelijk geval zou intensiever water geven niet langer voldoende zijn.
Hoe en waar groeit de stokroos het beste?
De stokroos is het meest blij met een zonnige plek waar hij zich ongestoord kan verspreiden. Als hij regelmatig water krijgt en af en toe verse compost wordt toegevoegd om voedingsstoffen aan te brengen, is er nauwelijks iets te zien aan een kleurrijke bloem.
Wat je binnenkort over stokrozen moet weten
Locatie
- De stokroos houdt van een zonnige tot gedeeltelijk schaduwrijke plek, in de regenschaduw van gebouwen.
- In de schaduw maakt het haar uit. De bloemen staan goed voor een hek, omdat ze beschermd en indien nodig ondersteund worden.
- Als solitaire plant of zonder steun kun je hem het beste vastbinden, zodat de lange stengel met de vele bloemen niet breekt.
- Een luchtige, niet te krappe standaard voorkomt kaasjeskruidroest.
Plantsubstraat
- Het plantsubstraat moet droog tot vers, voedselrijk, goed gedraineerd en licht zuur tot alkalisch zijn.
- Kalkhoudende grond wordt ook getolereerd.
Water geven en bemesten
- De stokroos moet voldoende water krijgen. Hij houdt echter niet van stilstaand water, dus overdrijf niet met water geven.
- In het voorjaar (april/mei) heeft de stokroos kunstmest nodig. Het heeft veel stikstof nodig voor zijn groei.
Snijden
- Je kapt de stokroos af voordat de zaden zich vormen of na de winter.
- Snoeien direct na de bloei kan de levensduur van de plant verlengen.
Voortplanting
- De stokrozen vermenigvuldigen zich vanzelf als je de bloeiwijzen niet afsnijdt. In de herfst hoef je ze alleen maar te openen en met je handen in te wrijven.
- Je strooit de zaden in het bed en harkt ze er lichtjes in. De natuur zorgt voor de rest.
- Je kunt ook zaaien in plantenbakken of kleine plantenbakken.
- Kweken is eenvoudig en bijna altijd succesvol.
