Titelbloemen (Iberis) behoren tot de kruisbloemigenfamilie, die in veel soorten voorkomt, vooral in rotstuinen. Ze komen uit het Middellandse Zeegebied, waar ze vertegenwoordigd zijn door meer dan 30 variëteiten. Candytufts zijn vaak eenjarige planten, maar de meeste zijn populair vanwege hun bloemen en blijven meerdere jaren op hun plaats.
Sommige exemplaren groeien kruidachtig, andere ontwikkelen zich tot de hoogte van een kleine struik. Candytufts zijn vooral bekend onder deze varianten:
- Bittere snoeptoef (Iberis amara)
- Groenblijvende Candytuft (Iberis sempervirens)
- Amber Candytuft (Iberis umbellata)
De candytuft vindt niet alleen een goede plek in de rotstuin, maar verrast ook met zijn prachtige, ca. 5 cm grote bloemen. Ze passen bij de sfeer in zo’n tuin, ze willen graag zonnig en in schrale grond groeien, zoals ze dat in het Middellandse Zeegebied gewend zijn. Een bloemhoofd bestaat uit talloze individuele bloemen die in verschillende kleuren voorkomen. Er zijn veel tinten beschikbaar, van wit tot roze, karmozijnrood of rood. Sommige candytufts zijn groenblijvende planten en versieren het bloembed het hele jaar door met hun soms vlezige bladeren.
Het verspreidingsgebied van de candytuft is de Europese regio en vooral het zuidelijke deel. Spanje, Frankrijk en Italië, maar ook de Balkan, Afrika en Marokko kunnen de thuisbasis zijn van deze zonovergoten plant.
Tip:
Rechte bloeiende stelen kunnen in de vaas worden geplaatst.
Locatie voor het snoeptuft
Titelbloemen zijn verkrijgbaar als zaden in vele variëteiten. Ze kunnen dus in het vroege voorjaar tussen maart en april direct ter plekke worden gezaaid, wat gemakkelijk en zonder veel moeite kan. De eerste kleine plantjes verschijnen na ongeveer twee weken. Uit het grote aantal van deze zaailingen moet de tuineigenaar de sterkste kiezen en deze dun planten op een afstand van 10 cm. Ook al zien lintbloemen er door hun kleurenspel erg interessant uit, in combinatie met ijsplanten kunnen ze een prachtig plaatje creëren. Hun verscheidenheid aan kleuren vormt een prachtige aanvulling op de talloze kleine bloemen van het candytuft. De scabiose, die met zijn roze bloemhoofdjes ook goed samengaat met snoeptoefjes, is ook een goede buur.
De grond waar de candytuft zich bevindt, moet enigszins droog zijn en een enigszins zure tot alkalische omgeving hebben. De standplaats dient uiteraard zonnig te zijn, zoals de plant deze van oorsprong kent. Zandige en leemachtige gemengde bodems die rijk zijn aan voedingsstoffen zijn ideaal. Hoewel de plant van warmte houdt, is hij toch winterhard. Nachtvorst komt ook in de thuislanden voor, waardoor hij ook in de relatief koele streken van Duitsland goed kan worden geteeld.
Tip:
De bloeiperiode van de candytuft varieert van mei tot augustus.
Met één of twee tips kun je de groei van de candytuft bevorderen en de bloemvorming verbeteren. Door in het voorjaar voldoende water te geven, voorkomt u dat de bloemen te vroeg opengaan en kunnen ze in plaats daarvan wat kracht verzamelen voor een weelderig formaat. Daar staat tegenover dat de candytuft iets later in het jaar bloeit, maar dat betekent in principe geen verlies. Het geduld van de tuineigenaar wordt dan beloond met grotere en mooiere bloemen.
Lintbloemen zijn ideaal om snel gaten in bedden met prachtige bloeiende planten te dichten. Als de locatie goed is, kan hij worden geplant als buurman van vele andere soorten, meestal direct aan de rand van een bed. Hier is hij vanwege de lage groeihoogte geschikt om op de voorgrond te planten.
Verzorging en snoeien van de candytuft
Als de candytuft-stelen na de bloei worden teruggeknipt en gevoed met vloeibare mest, zullen ze een tweede keer ontkiemen en opnieuw een prachtig bloementapijt vormen. Dit zal tot en met augustus het geval zijn, omdat de candytuft-bloeiperiode tot die tijd duurt. Door te snoeien zorgt de tuinman ervoor dat er weer nieuwe bloemen ontstaan, die in september weer hun prachtige kleurenspel laten zien. Dit snoeien heeft echter ook andere voordelen:
- Het zorgt niet alleen voor een prachtige groei en extra overvloed aan bloemen,
- maar ook zodat de plant volgend voorjaar makkelijker kan uitlopen.
Tip:
Je mag echter slechts terugsnoeien tot een hoogte van 10 cm. Hoe houtachtiger de plant is, hoe minder snoeien nodig is!
Als je de plant niet alleen regelmatig terugsnoeit, maar vooraf ook bloemstengels afsnijdt voor de vaas - waarbij je de ontwikkeling in de gaten houdt - kan ook de groeiwijze worden beïnvloed. De tuinman mag echter pas in het vroege najaar maaien, zodat het snoepje tegen het begin van de winter nieuwe scheuten heeft gevormd. De plant is winterhard en heeft geen speciale bescherming nodig; door er wat dennentakken overheen te leggen, voorkom je dat sneeuw de plant verplettert.
Verspreid de candytuft
De tuinman hoeft niets te doen om het snoepbosje groter en weelderiger te maken. Hij zaait zichzelf uit en plant zich daarom vanzelf voort, tenzij je dit verhindert door scheuten te verwijderen. De bloemen van zelfgezaaide planten verschijnen iets eerder dan die van door de mens gekweekte plantendelen. Als u een bestaande plant wilt vermeerderen door middel van stekken, is dit net zo eenvoudig. Afgesneden takken worden in een bloempot geplaatst, zodat ze daar in alle rust kunnen wortelen. Dit gaat snel en zo kunnen ze korte tijd later in het bloembed worden geplant. Deze acties moeten in de zomer worden uitgevoerd.
Potentiële plagen van Iberis
Kortom, de candytuft is een robuuste plant. Het is relatief zelden ziek en wordt alleen aangevallen door ongedierte dat zich van naburige planten verplaatst. Meestal zijn dit bladluizen, maar ook een bepaalde schimmel kan de plant aantasten. Het veroorzaakt de zogenaamde “dropping-off ziekte”, d.w.z. H. het snoepje is beschadigd in de wortels. Hierdoor stort het boven de grond in en sterft.
Let op:
Verwijder de aangetaste planten onmiddellijk en gooi ze in de prullenbak, niet in de compost!
Er mag niet opnieuw worden gezaaid of geplant op de plaats waar een zieke plant heeft gestaan, omdat er nog andere ziektekiemen in de grond aanwezig kunnen zijn. Deze zouden de volgende plant onmiddellijk opnieuw infecteren.
Wat je binnenkort moet weten over candytuft
Titelbloemen maken een comeback in de lentetuinen. Ze bloeien wit en geurig, en de bloeiwijze kan worden verlengd en gemakkelijk opnieuw worden geactiveerd door de bloemschermen af te snijden die al bloeien. De candytuft kent zowel eenjarige als meerjarige soorten. De vaste plant wordt aanbevolen in de tuin omdat hij al na een paar jaar kleine, houtachtige struiken vormt tot 40 cm hoog, die rondom versierd zijn met witte bloemschermen. Het contrasteert qua kleur en grootte met bijvoorbeeld de vroege kussenbloemen.
- De candytuft bloeit van mei tot augustus. Ook is het mooi als de bloemblaadjes op de bloemschermen verdord zijn en bij weinig wind eraf vallen. De planten eronder zien er dan uit alsof ze met poedersuiker zijn bestrooid. Uit de bloemen ontstaan kleine peulen. De zaden van sommige soorten zijn echter licht giftig, dus wees voorzichtig in de tuin met kleine kinderen.
- De voorkeurslocaties van de candytuft zijn droge en kleiachtige gronden. Hij houdt ook van steenachtige en kalkhoudende ondergronden waarin hij zich kan nestelen. En het liefst tuurt ze met haar bloemen naar de zon, ze geeft de voorkeur aan zonnige locaties. Omdat de bloemen een zeer lichte en delicate geur hebben, is het ook aan te raden om ze in de buurt van een bankje te planten, zodat je, afhankelijk van de wind, kunt genieten van de delicate, bedwelmende geur van het snoeptoefje.
- De candytuft wordt tegenwoordig niet meer vaak gebruikt als medicinale plant in huis. De werking van candytuft wordt echter nog steeds gebruikt door de farmaceutische industrie. De actieve ingrediënten van candytuft zijn te vinden in een grote verscheidenheid aan maag- en darmpreparaten. Als je de candytuft als medicinale plant wilt gebruiken, kun je een infuus maken of de bladeren uitknijpen. Maar wees voorzichtig, het smaakt heel erg bitter, want het draagt niet voor niets de naam bitter candytuft!
