Herfstkrokussen zijn geclassificeerd als meerjarige planten, wat betekent dat ze meerdere jaren leven en gedurende deze periode verschillende keren bloeien. Hij bereikt een hoogte tussen 8 cm en 30 cm en kan dankzij zijn overlevingsstrategie zelfs in moeilijke klimatologische omstandigheden overleven. De belangrijke plantendelen van de herfstkrokus zitten ondergronds. In deze tijd van het jaar wordt de oude spruitknol afgebroken en wordt er een verse knol overheen ontwikkeld, nodig voor de kieming volgend voorjaar. Ook een nieuwe zijscheut groeit uit tot een knol. Vanaf het voorjaar vormen zich lange en smalle bladeren, die later de bloemen beschermen en in totaal tot 40 cm lang kunnen worden.
Bijzondere kenmerken van de herfstkrokussen
Drie bloemen sieren de herfstkrokus, die tussen de kleuren lichtroze en violet liggen. Soms worden ook witte bloemen gevormd. De herfstkrokus bloeit tussen september en oktober, en in sommige gevallen ook in het voorjaar, afhankelijk van de standplaats. De bestuiving vindt plaats door insecten. Zodra de capsulevruchten en zaden zich hebben gevormd, worden ze ofwel door mieren verspreid of door de wind in de omgeving verspreid. Tip: de bloemen lijken op de krokus of herfstkrokus.
Verspreidingsgebied van herfstkrokussen
Herfstkrokussen hebben een vochtige en voedselrijke grond als standplaats nodig. Ze groeien graag in de zon of halfschaduw en gedijen het best beschermd tegen de wind. Dit kunnen weilanden zijn, maar ook taluds. De locaties liggen tussen Zuid-Ierland, Scandinavië en Midden-Europa tot Noord-Italië, het oosten en het westen van Oekraïne.
Giftigheid van herfstkrokussen
De herfstkrokus is een plant die - zoals weinig andere - nooit zijn bladeren en bloemen samen laat zien: óf de bladeren zijn te zien in de lente, dan is de bloei al voorbij, óf in de herfst de bloemen, dan zijn ze dat wel Bladeren zijn er niet meer. Hierdoor is het voor de kijker moeilijk te identificeren en wordt het al snel verward met daslook (Allium ursinum). Ook deze heeft langwerpige en frisgroene bladeren zoals de herfstkrokus. Daslook kun je echter herkennen aan de knoflookgeur als je de bladeren scheurt en de geur vrijkomt. Aan de andere kant wordt het verward met lelietje-van-dalen (Convallaria majalis), wat net zo rampzalig kan zijn omdat ze net zo giftig zijn als de herfstkrokus.
De bloem van de herfstkrokus is het meest giftige deel van de plant en bevat voornamelijk het gif cholchicine. Zaden, knollen en bladeren bevatten echter nog steeds zoveel giftige stoffen dat dit voldoende zou zijn om vergiftiging te veroorzaken. Zelfs kleine hoeveelheden gif, zoals wat op je vingers achterblijft tijdens het plukken, kunnen voldoende zijn om iemand te doden. Vooral kinderen die per ongeluk in contact komen met de plant worden getroffen. Bijzondere voorzichtigheid is daarom geboden bij het oogsten van hooi. Uiteraard is het ook giftig voor dieren, zowel kleine als grote.
Herfstkrokus in de tuin
Ondanks alle giftigheid en voorzichtigheid kan de herfstkrokus ook in de eigen tuin worden geplant. Hier wordt hij vaak gebruikt als kleuraccent voor de herfst, omdat er vooral in deze tijd van het jaar niet veel meer bloeit. Een andere optie is om de herfstkrokusbollen simpelweg op de vensterbank te zetten en de vele bloemen te bewonderen die schijnbaar uit het niets bloeien. De knol kan vervolgens in de tuin worden geplant. Ze bloeien elk najaar opnieuw en vereisen geen speciale verzorging. Zodra er kinderen in huis wonen of op bezoek komen, moeten de knollen worden verwijderd om vergiftigingsongevallen te voorkomen.
Tip:
Niet planten in tuinen waar kinderen spelen.
Conclusie
De herfstkrokus is een bloeiende plant die, net als de krokus, zijn bloemen laat zien in verschillende tinten roze tot paars. Hij zal de bloemen en bladeren nooit tegelijkertijd laten zien, tegen de tijd dat hij bloeit zijn de bladeren al verdord. Omdat ze in de herfst bloeien alsof het lente is, hebben ze de naam herfstkrokus gekregen. Helaas is de plant in alle delen zeer giftig en daarom wordt hij niet in veel tuinen aangetroffen. Het feit dat ze in de natuur voorkomen kan al een probleem zijn, en hun mooie uiterlijk heeft geen nut. Als het in weilanden groeit, komt het tijdens de hooioogst in het veevoer terecht en kan het zelfs door mensen worden aangeraakt. Maar het gif van de herfstkrokus kan de mens ook bereiken via de melk van boerderijdieren als ze de plantendelen met hun groenvoer eten.
Wat je moet weten over de herfstkrokus in het kort
- Een zeer giftige plant die giftig is voor alle delen van de plant.
- Het reproduceert zichzelf.
- In Duitsland komt de ziekte het meest voor in West- en Zuid-Duitsland.
- De herfstkrokus produceert bladeren in de lente en bloeit in de herfst.
- Het lijkt op een krokusplant.
- Hij bloeit van lichtroze tot donkerpaars, zelden in het wit.
Het bijzondere aan de herfstkrokus is zijn levenscyclus. De vrucht rijpt in de zomer, vóór de bloei. De plant, die op een krokus lijkt, bloeit van eind augustus tot oktober en soms zelfs langer. De herfstkrokus is giftig. Uit zaden, bloemen en knollen wordt een ontstekingsremmende en celdelingsremmende stof verkregen die helpt tegen jicht, reuma, zenuwpijn, leukemie, tumoren en enkele andere ziekten.
- De herfstkrokus geeft de voorkeur aan een zonnige standplaats.
- Ze houdt van voedselrijke, vochtige, kalkrijke grond.
- Hij gedijt goed in weilanden en op oevers.
- Ze houdt van warm en beschermd tegen de wind.
- Op een ideale locatie verspreidt de plant zich enorm.
De herfstkrokus is een bolgewas. Teelt is ongelooflijk eenvoudig. Je steekt de ui eenvoudig in de grond, idealiter 5 tot 10 cm diep. Vermeerdering via zaden is ook mogelijk, maar duurt maximaal 18 maanden. In het beste geval moet de temperatuur constant op 15 graden Celsius blijven. De beste tijd om herfstkrokussen te planten is juli en augustus. De plantafstand dient circa 10 tot 25 cm te bedragen. De planten groeien graag voor struiken en onder loofbomen. Nieuw aangeschafte knollen kunnen voor het planten eenvoudig op de vensterbank worden geplaatst. Zelfs zonder aarde of water geven ze tot wel 12 bloemen per bol. Na de bloei worden ze vervolgens getransplanteerd. Wees voorzichtig, vergeet niet dat de plant giftig is, wees voorzichtig met kinderen! Ook als volwassene mag je de plant alleen met tuinhandschoenen aanraken en daarna direct je handen wassen.
