Natuurlijke tuinen bieden een stukje inheemse planten- en soortendiversiteit direct voor de deur. Iedereen die zo'n oase van welzijn de zijne wil noemen en tegelijkertijd een belangrijke bijdrage wil leveren aan het natuurbehoud, kan deze wens met eenvoudige middelen vervullen. Natuurlijke tuinen bieden het ideale toevluchtsoord voor mens en dier. Tuinieren in harmonie met de natuur vergt niet veel moeite. Zelfs volgroeide tuinen kunnen met de juiste planning worden omgetoverd tot een natuurlijke tuin.
Een oase voor de lokale flora en fauna
Natuurlijke tuinen zijn rijk aan soorten en bieden inheemse vogels, insecten en andere diersoorten een ideaal toevluchtsoord. De verscheidenheid aan inheemse struiken en bomen is een magneet voor vlinders, maar ook bijen en hommels nemen dankbaar het beschikbare voedsel aan. De ecologisch waardevolle beschermde ruimte mag echter in geen geval aan zijn lot worden overgelaten. Omdat zelfs een natuurlijke tuin een basisonderhoud vereist om niet te degenereren tot een landschap bedekt met onkruid.
Ecogardens – zoals natuurlijke tuinen vaak worden genoemd – bieden tal van voordelen. Alle inheemse plantensoorten zijn bijvoorbeeld winterhard, dus de noodzaak van een complexe voorbereiding om ze tegen vorst te beschermen is vrijwel geheel overbodig. De ligging en omvang van het vastgoed zijn echter van ondergeschikt belang. Met eenvoudige middelen kunt u bijvoorbeeld van kleine voortuinen of percelen op een heuvel een natuurlijk natuurparadijs creëren.
Planning en eerste stappen
Voordat je een houweel en een schep pakt, moet je eerst beginnen met het plannen van je tuin. Met een ruwe schets kunt u toekomstige perken, heggen, enz. in de gaten houden. Zachte en vloeiende vormen zijn ideaal voor een natuurlijke tuin. Als je niet in één keer een hele tuin opnieuw wilt inrichten, kun je beginnen met kleine hoekjes en deze langzaam uitbreiden. De eerste verstandige implementatie zou bijvoorbeeld het creëren van een levend privacyhek zijn. Na korte tijd dienen de struiken als nestgelegenheid voor vogels en bessen verrijken hun menu. In een natuurlijke tuin gebruik je alleen natuurlijke bouwmaterialen zoals hout en stenen. Hier kunt u uw fantasie en creativiteit op de proef stellen. Een paar handige tips over hoe u uw tuin dicht bij de natuur kunt ontwerpen met behulp van eenvoudige elementen:
- Gebruik een grindbed voor paden in plaats van betonplaten.
- Bedranden kunnen worden gemaakt van gevonden en leesstenen.
- Oude boomstammen zijn een interessante blikvanger.
- Lage decoratieve hekken kunnen worden gemaakt van wilgen- en hazelnootscheuten.
- Een beekje of kleine vijver dient als biotoop voor kikkers etc.
Decoratieve elementen zoals bedranden of grote rotsblokken zijn echter van ondergeschikt belang. Omdat een natuurlijke tuin gedijt op zijn plantendiversiteit, die vrijwel uitsluitend beperkt is tot inheemse planten en bomen.
Grasjes voor de wilde tuin
- Reed (Phragmites australis): De planten kunnen een hoogte bereiken van maximaal 5 meter. Ideaal voor het afbakenen van oeverranden of natte weilanden. Extreem eenvoudig te kweken en te reproduceren.
- Pijgras (Molinia caerulea): Bossig groeiende grassoort. Kan een hoogte bereiken van maximaal 1 meter en produceert midden in de zomer blauwviolette bloemen.
- Forest marbel (Luzula sylvatica): Een groenblijvende plant die zelfs op schaduwrijke locaties optimaal gedijt. Heeft vochtige en humusrijke grond nodig.
- Blauw Schillergras (Koeleria glauca): Het gras voelt zich prettig in rotstuinen en op arme gronden. De bladeren zijn blauwgroen en smal van vorm.
- Sneeuwmarbel (Luzula nivea): Het siergras is geschikt om onder bomen en bomen te planten. Sneeuwmarbel heeft groenblijvende bladeren en kan slechts beperkt tegen de volle zon.
Ideale wilde struiken en vaste planten
Bos vervult verschillende functies in de wilde tuin. Enerzijds bakenen ze bepaalde tuinvlakken af, creëren ze romantische hoekjes of dienen ze als ondoorzichtige haag. Het dichte netwerk van takken biedt de ideale broedruimte voor de nakomelingen van vogels en kleine zoogdieren.
- Hondenroos (Rosa carnina): De boom geeft de voorkeur aan een humusrijk substraat en zonnige standplaatsen. Met een hoogte van 3 meter is hij ideaal te gebruiken als bloeiend privacyscherm. Uiterst compatibel met snijden.
- Aardappelroos (Rosa rugosa): Geschikt voor groeps- of individuele beplanting. De plant produceert roze bloemen en bereikt een maximale hoogte van 2 meter. De bloeiende struik is ook geschikt voor de teelt in gedeeltelijk schaduwrijke gebieden.
- Hazelnoot (Corylus avellana): De inheemse plant produceert in de herfst voedzaam fruit voor mens en dier. Snelgroeiende struik met een hoogte van iets meer dan 3 meter.
- rotte boom (Rhamnus frangula): De 3,5 meter hoge struik stelt geen bijzondere eisen aan de standplaats. Het dofgroene blad vormt een interessante blikvanger in heggen en als solitair.
- Vlierbes (Sambucus nigra): Niet veeleisende haagplant, gedijt op zonnige en halfschaduwrijke plaatsen. De geurige en fruitige boom levert zwarte bessen, die ook in gekookte vorm eetbaar zijn voor mensen.
Vaste planten zijn ook een onmisbaar onderdeel van de natuurlijke tuin. Bij het plannen moet u deze planten voldoende ruimte geven. Bijen- en vlinderweiden bieden nectarzoekende insecten een rijke voedselbron. Het aanbod aan inheemse vaste planten is groot. Hier is een kleine lijst met de meest populaire bloeiende planten:
- Sage (Salvia nemorosa): Een zomerbloeier van ongeveer 40 tot 50 cm hoog die een geurige geur afgeeft. De duurzame plant verlangt een plaats in de volle zon.
- Sedum(Sedum telephium): Laatbloeiende plant met indrukwekkende bloeiwijzen. De robuuste plant is net zo geschikt voor borderplant als als potplant. Afhankelijk van de soort bereikt de muurpeper een hoogte tot 55 cm.
- Marjolein (Origanum vulgare): Het kruid is een onmisbaar onderdeel van je keuken en mag in geen enkele natuurlijke tuin ontbreken. De roze bloemen verschijnen van juli tot september, marjolein verlangt een zonnige en voedselrijke standplaats.
- Guldenroede (Solidago cultorum): De vaste plant krijgt zijn naam niet toevallig, want de pluimvormige bloemen baden de tuin in een zee van goud.
- Vrouwenmantel (Alchemilla erytrhopoda): Compact groeiende vaste plant die een hoogte bereikt tot 20 cm. De vaste plant is ideaal voor de teelt in rotstuinen en op droge stenen muren. Hij kan echter ook gemakkelijk overweg met een gedeeltelijk schaduwrijke plek.
- Foxglove (Digitalis purpurea): De weegbreeplant bereikt een hoogte van 2 meter. De plant heeft indrukwekkende bloemen, maar wordt als zeer giftig beschouwd. Een zonnige plek is vereist.
- Vergeet-mij-niet: De lichtblauwe bloemen van deze kleine plant glanzen karakteristiek. De compacte sierbloem komt bijzonder goed tot zijn recht in een groepsbeplanting.
Conclusie van de redactie
Een natuurlijke tuin trekt veel bedreigde diersoorten aan en biedt hobbytuiniers ook de mogelijkheid om achterover te leunen en te genieten van de rust en stilte van de natuur. De benodigde verzorging is beperkt omdat vrijwel alle lokale struiken, vaste planten en bomen winterhard zijn. Soortenrijke wilde bloemen zaaien zichzelf en schitteren in allerlei kleuren. Er is weinig planning en werk nodig om een sier- of moestuin om te vormen tot een ecologisch waardevolle wildernis.
Wat u moet weten over het aanleggen van een natuurlijke tuin
De natuurlijke tuin heeft ook weinig gemeen met een stukje natuur dat onaangetast is door mensenhanden. Maar de biologische tuinman neemt in ieder geval de natuur als rolmodel. Veel van wat we over het algemeen als natuurlijk beschouwen, is alleen tot stand gekomen door menselijk ontwerp. De huidige Midden-Europese bossen zijn aangeplant; op enkele uitzonderingen na bestaan er geen echte oerbossen meer. De open, weelderige groene weilanden waar koeien vredig grazen, waren ooit bedekt met oerbossen. En zelfs in de natuurtuin is dat niet helemaal anders, alleen zijn de ingrepen hier beter aangepast aan de natuur. Ook hier is de tuinman de creatieve kracht. We spreken niet voor niets over dicht bij de natuur staan, want er bestaat niet zoiets als een natuurlijke tuin.
Kenmerken van een natuurlijke tuin
- De natuurlijke tuin wordt gedomineerd door plantvormen die ook in de natuur voorkomen.
- Dit principe is het gemakkelijkst toe te passen in sier- en vrijetijdstuinen: zachte lijnen en zachte overgangen bepalen de uitstraling.
- Strikt geometrische horizontale of verticale lijnen, cirkels en rechthoeken ontbreken.
- Nauwkeurig gesneden gazonranden, randen getekend met een kompas en figuurlijk bijgesneden ligusterstruiken verstoren het beeld.
- Fruit- en moestuinen zijn duidelijk vreemd aan de natuur, hoe bemest en bespoten ze ook zijn.
- Elk gebied dat niet nodig is om voedsel te verbouwen, moet worden gecompenseerd door ‘getemde wildernis’.
- Inheemse bomen of grotere vaste planten die uit lagere beplantingen steken, creëren ruimtelijke structuren.
- Een combinatie van planten die ook in de natuur in hun omgeving voorkomen zou voorbeeldig zijn.
Tip:
De rode kornoelje wordt bijvoorbeeld geassocieerd met de bomen sleedoorn, meidoorn, hazelaar, clematis en clematis. Wilde vaste planten kunnen worden beschouwd als succesvolle onderplanting.
- Zachte, vloeiende vormen zijn op de juiste plaats in de siertuin, in de natuurlijke tuin zijn de groentebedden doelmatig in een rechthoekige vorm aangelegd.
- Maar ook hier kan de geometrische nauwkeurigheid visueel worden ontspannen door wilde planten aan de randen te planten.
Natuurlijke tuin en zijn grenzen
- De natuurlijke tuin kan een natuurgebied niet vervangen en zeker geen park.
- Het is nauwelijks mogelijk om gesloten materiaalkringlopen in tuinen te realiseren. Planten, oogsten en bemesten blijven onnatuurlijke ingrepen.
- Aan de andere kant is de tuin voor de meeste mensen de enige manier om een stuk land te bewerken.
- Tegen deze achtergrond verdient de methode van tuinieren dicht bij de natuur de voorkeur.
- Het doel moet zijn om hekken te verwijderen – die vaak egels en andere nuttige insecten uitsluiten – of om ze te vervangen door wilde heggen en houtachtige beplanting.
Tip:
Als meerdere buren zich verenigen, is de positieve impact op het milieu groter dan de som van de afzonderlijke gebieden.
