Veel mensen beschouwen wilde kruiden als onkruid. Ze zitten boordevol vitamines, secundaire plantaardige ingrediënten, sporenelementen en zijn ontzettend lekker. De lekkernijen zijn echte energiedonoren en sommige wilde kruiden hebben zich zelfs bewezen als geneeskrachtige planten.
De eetbare planten uit het wild verrijken veel gerechten in de keuken en worden vaak gebruikt in salades. Ze gedijen goed in velden, weilanden, uiterwaarden van rivieren, bossen of aan de rand van paden. Als ze op het juiste moment worden verzameld, geoogst en bewaard, kan er het hele jaar door van worden genoten.
Tips over wilde kruiden
Wilde kruiden zijn culinaire delicatessen, maar niet elke wilde plant is eetbaar. Onder hen zijn er talloze giftige planten. Iedereen die in de natuur kruiden verzamelt, mag slechts zoveel oogsten als verwerkt kan worden. Ongebruikte kruiden kunnen worden bewaard. Wilde kruiden kunnen worden geconserveerd in azijn en olie, ingevroren, gedroogd of op andere manieren geconserveerd.
Oogst
Voordat de wilde kruiden kunnen worden bewaard, moeten ze eerst worden verzameld. Het is niet raadzaam om de hele plant inclusief wortels op te graven en nooit alle bloemen en bladeren te verzamelen. Alleen zo kan de plant blijven groeien. Het oogsten van zeldzame planten is taboe! De wilde schatten zijn waardeloos als ze na het drogen zwart worden. Ze kunnen het beste worden vervoerd in een luchtige mand. Ze kunnen rotten in plastic zakken.
Planten identificeren
- Wilde kruiden moeten duidelijk geïdentificeerd worden.
- Soorten zoals paardenbloemen, brandnetels of madeliefjes kunnen gemakkelijk worden geïdentificeerd.
- Sommige planten kunnen soms verward zijn.
- Vertegenwoordigers van de schermbloemige familie zijn moeilijk te onderscheiden.
- Zorg ervoor dat je uit de buurt blijft van onbekende kruiden.
Verzamellocaties
- Weiden, uiterwaarden van rivieren, bouwland, bossen en bermen zijn ideaal.
- Vanwege vervuiling mogen planten langs bermen niet worden geoogst.
- Landbouwgebieden moeten worden vermeden vanwege de pesticiden.
- Bovendien zijn privé-eigendommen en hondenuitlaatpaden geen geschikte plaatsen voor het verzamelen van wilde kruiden.
Opha altijd
- In de regel worden de meeste wilde kruiden verzameld van de lente tot de herfst.
- Kruiden en bladeren worden 's ochtends vóór of na de bloeifase verzameld.
- Oogst knoppen vlak voor de bloei en bloemen na de bloei
- De vruchten en bessen van wilde kruiden worden pas geoogst als ze volledig rijp zijn.
- In het voor- en najaar kunnen de wortels in de avonduren worden uitgegraven.
Behoud
- de meeste kruiden kunnen worden gedroogd
- kleine boeketten binden en ondersteboven ophangen
- natuurlijk drogen in de zomer
- Een nacht drogen in de oven op 30 graden Celsius in de winter
- zodat het aroma behouden blijft.
- Voor het inmaken worden de wilde kruiden in een afsluitbare container geplaatst die gevuld is met olie of azijn
- Als de kruiden moeten worden ingevroren, moeten ze eerst goed worden gewassen, gedept en in kleine stukjes worden gesneden
- kleine hele boeketten invriezen
Tip:
Zelfgemaakte kruidenblokjes zijn bijzonder praktisch. Vul het ijsblokjesbakje voor tweederde met gehakte kruiden en vul het daarna met water.
Paardebloem (Taraxacum officinale)
Paardebloemen zijn te vinden op spoordijken, onbemeste weilanden, bermen of in scheuren in muren. De beste oogsttijd is tussen mei en september. Tegen het einde van de verzamelperiode wordt het aroma steeds bitterder. Voor de oogst worden de bladrozetten uitgesneden en vers verwerkt. Paardebloemen worden gedroogd op een luchtige en schaduwrijke plaats. Vooral de wortels zijn in de herfst gemakkelijk te verzamelen. Verwijder vervolgens de zijwortels, was ze, snij ze in stukjes en droog ze in de oven of in de zon.
Madeliefjes (Bellis perennis)
Het madeliefje - vaak het madeliefje of madeliefje genoemd - wordt vaak gevonden in weilanden en weilanden, op open plekken in bossen of langs bermen. De beste oogsttijd is tussen april en november. Madeliefjes kunnen ook gedroogd of vers worden gebruikt. Ze geven echter de voorkeur aan een schaduwrijke en koele plek om te drogen. Bladeren en bloemen van de wilde plant moeten uit de buurt van vocht en licht worden bewaard. In azijn gepekelde toppen smaken vergelijkbaar met kappertjes.
Wilde knoflook (Allium ursinum)
- beschouwd als een delicatesse onder de wilde kruiden
- Locatie is vochtige loofbossen
- Bloeiperiode tussen april en juni
- verwerk alleen vers
- niet drogen, anders gaan ingrediënten verloren
- Gesnipperde bladeren kunnen echter worden ingevroren
- Voorzichtig! Gevaar voor verwarring met lelietje-van-dalen
- Planten onderscheiden zich door hun typische knoflookgeur
Brandnetel (Urtica dioica)
De smaak van de jonge bladeren en scheuten van de brandnetel doet denken aan spinazie. De “brandende” plant geeft de voorkeur aan locaties met humus en stikstofrijke grond. Hij groeit tussen puin en puin, op hekken, wegen en paden, maar ook op braakliggende terreinen. De brandnetelplant kan tussen april en oktober geoogst worden. De jonge bladeren en verse bladpunten worden tijdens de bloei afgeplukt en gedroogd en op een droge, koele plaats bewaard.
Woodruff (Galium odoratum)
De mooi gevormde woodruff vindt zijn thuis vooral op schaduwrijke plaatsen, open plekken in bossen en loofbossen. Het wordt verzameld tussen mei en juli. Verzamel indien mogelijk alleen jonge en bloeiende planten. Om te drogen wordt woodruff opgeslagen in losse lagen, beschermd tegen licht.
Kenkelweegbree (Plantago lanceolata)
- Plantainplanten verschijnen letterlijk op elk pad en aan de bosrand, op veldpaden en vaak als “onkruid” in de moestuin.
- Jonge, lange, smalle bladeren en bloeiwijzen kunnen worden geoogst van april tot augustus.
- in reepjes snijden om te drogen en losjes in laagjes leggen
- Rijg de bladeren aan een touwtje en laat ze verwelken
- in papieren zak bewaren
Zuring (Rumex acetosa)
De duizendknoopplant gedijt goed langs bermen en in weilanden. De bloeiperiode is beperkt tot de periode van mei tot en met augustus. De bladeren van de zuring mogen alleen geoogst worden als ze gaaf zijn. Bladeren met roestbruine gaten bevatten een hoge concentratie oxaalzuur, wat niet goed wordt verdragen door mensen met maag- en nierproblemen.
Gundermann (Glechoma hederacea)
Een deel van de Gundermann kan al in maart worden geoogst. Zijn seizoen eindigt in oktober. De muntfamilie is te vinden op bouwland, weilanden, in het bos of langs bermen. Bladeren, stengels en bloemen kunnen van de plant worden geoogst. Het wordt in dunne lagen gedroogd op schaduwrijke plaatsen.
Worst (Stellaria media)
Chigweed kun je letterlijk overal vinden waar vochtige grond is. De bovengrondse delen van de plant kunnen tot oktober worden geoogst en in halfschaduw worden gedroogd. De kruidnagelplant wordt bewaard in een blik.
Tip:
De plant groeit zelfs in de winter. Als je in het koude seizoen niet zonder verse vogelmuur wilt, kijk dan gewoon onder de sneeuw.
Veelgestelde vragen
Is het nuttig om natte of vochtige wilde kruiden te verzamelen?
Over het algemeen heeft het verzamelen van wilde kruiden alleen zin bij droog weer. Ook moeten de planten vochtvrij zijn. Als ze nat worden geoogst, beginnen ze gemakkelijk te rotten.
Kunnen wilde kruiden veilig worden geconsumeerd tijdens de zwangerschap?
In de eerste drie maanden van de zwangerschap moet je kruidenstimulantia en -remedies vermijden. Dit geldt ook voor wilde kruiden, omdat de planten soms een hoge concentratie aan secundaire plantactieve ingrediënten bevatten.
Wat je moet weten over wilde kruiden in het kort
- Kruiden verfijnen niet alleen gerechten en geven ze een bijzonder aroma, ze zijn ook rijk aan vitamines en mineralen en daarom onmisbaar in de keuken.
- In weilanden, langs de kant van de weg en in tuinen groeien talloze wilde kruiden, die al sinds de oudheid worden verzameld voor koken en voor medicinale doeleinden.
- De bekendste wilde kruiden zijn wilde knoflook, brandnetel, bijvoet, grondkruid, klein hoefblad, teunisbloemsoorten, klaver, rode klaver, klaverzuring, duizendblad en weegbreesoorten.
- Madeliefjes, paardenbloemen, madeliefjes en viooltjes kunnen ook in de keuken worden gebruikt.
- Wilde kruiden worden niet alleen als smaakmaker gebruikt; afhankelijk van het soort kruid kunnen ze ook worden bereid als groente, thee of salade.
Gemeenschappelijke wilde kruiden om te leren kennen
- Bachbunge
- Wilde knoflook
- Smeerwortel
- Berk
- Frans kruid
- Gundermann
- Brandnetel
- Waterkers
- Madeliefjes
- Giersch
- Herderstasje
- Linde
- Paardebloemen
- Rapport
- Duizendblad
- zuring
- zuring
- minder stinkende gouwe
- Kenkelweegbree
- vogelmuur
- Wilde Wortel
Je kunt in deze lijst eerst op zoek gaan naar de wilde kruiden die in jouw omgeving groeien en leren ze duidelijk te identificeren. Je moet ook de bruikbare delen van deze wilde kruiden en hun ingrediënten in detail leren kennen, evenals de bereiding en of er aanbevolen consumptiehoeveelheden zijn of-limieten bestaan. Pas als je al deze informatie hebt verzameld, kun je beginnen met het verzamelen van wilde kruiden. Bij twijfel is een beoordeling bij de plantenbescherming altijd aan te raden.
Tip:
Als je deze wilde kruiden goed kent, wil je misschien meer weten. Dan kunt u vragen stellen over de kruidendokters bij u in de buurt en of een van hen bijvoorbeeld: B. Er worden begeleide wandelingen met wilde kruiden aangeboden. Zo wordt je lijst (en je menu) langzamerhand steeds langer en kun je met je favoriete kruiden op een gegeven moment onderzoeken of het mogelijk en verstandig is om ze in je eigen tuin te kweken.
Wilde kruiden verzamelen
Om onderscheid te kunnen maken tussen eetbare en giftige kruiden, vereist het verzamelen van wilde kruiden enige botanische basiskennis. Het mag niet worden verzameld in de buurt van wegen, industriële voorzieningen, velden, op hondenweiden en uiteraard niet in natuurgebieden. Om de wilde kruidenpopulatie te behouden, mogen alleen de delen van de plant die nodig zijn worden afgesneden. Soorten die onder natuurbescherming vallen mogen echter niet worden verzameld. Wilde kruiden kunnen het hele jaar door worden geoogst, maar veel soorten smaken het lekkerst in het voorjaar; bloemen moeten kort na de bloei worden gebruikt. Wilde kruiden moeten zo vers mogelijk worden verwerkt. Als u er te veel heeft verzameld, kunt u ze bewaren door ze te drogen, in te vriezen of te weken in azijn of olie.
Wilde kruiden voor het menu
Het is echt de moeite waard om de eetbare wilde kruiden uit de gretige handen van fijnproevers te pakken, want de gezonde toevoeging van ongebruikelijke en verrassende smaaknuances aan ons menu is niet het enige voordeel: als je hebt geleerd de eetbare planten te gebruiken in Uw nabijheid identificeren kan de hoeveelheid geld die u elke maand aan gezond voedsel uitgeeft, merkbaar verminderen, vooral op biologische groentemarkten die niet bepaald goedkoop zijn. En ze eten nog steeds biologisch, want waarschijnlijk zal niemand de moeite nemen om de wilde kruiden in het bos of langs de weg te besmetten met pesticiden (je moet ze alleen niet verzamelen langs de kant van de snelweg).
