Het is niet ongebruikelijk dat vijverbezitters in eerste instantie grote fouten maken bij het houden van vijverslakken. De eisen van de dieren worden onderschat, maar als je een paar basisprincipes volgt, kan het heel gemakkelijk zijn om slakken in je eigen vijver te houden.
Omdat slakken in je eigen vijver nuttig kunnen zijn! Sommigen voeden zich met algen en helpen het water schoon te houden.
Welke slakken zijn geschikt voor uw eigen vijver?
Bij het selecteren van dieren moet altijd de voorkeur worden gegeven aan soorten die al inheems zijn in onze omgeving. Meer exotische dieren zouden snel vluchten. Normale tuinvijvers bieden dergelijke dieren letterlijk geen comfortabel klimaat. In het ergste geval kunnen fatale gevolgen optreden voor omliggende biosystemen. Voorzichtigheid is geboden bij waterslakken omdat ze tussengastheer kunnen zijn voor trematoden, vooral als ze in het wild zijn verzameld, wat eigenlijk illegaal is. Waterslakken mogen alleen in kleine vijvers worden gebruikt. De kleine staartvinnen kunnen aanzienlijke schade aanrichten, vooral in vijvers die zijn aangelegd voor koikarpers of viskweek. In kleine vijvers vormen ze echter geen probleem, ook al zitten er geen kleine vissen in. Voor de zekerheid konden de waterslakken in eerste instantie worden waargenomen in een opvangbak met jonge vissen.
De meest ideale soorten zijn puntige modderslakken, ramshoornslakken en moerasslakken. Deze kunnen echter niet zomaar in de vijver worden geplaatst. De eisen aan de watercondities en de omgeving kunnen voor elke slakkensoort zeer individueel zijn. Kijk daarom zeker naar de individuele behoeften van de dieren om het beste compromis voor de slakken en de rest van de vijverbewoners te vinden. Om ervoor te zorgen dat delen van de populatie niet onmiddellijk sterven, moeten de dieren eerst wennen aan het klimaat van de vijver.
Een vijver die geschikt is voor slakken moet de volgende kenmerken hebben:
- Het is minimaal 80 cm diep
- Voorzien van een modderige bodem
- 7 is een goede pH-waarde
- Temperaturen boven 25 °C moeten worden vermeden
- Het zuurstofgeh alte van het water moet voldoende hoog zijn
- Er mogen geen andere dieren zich op de nieuwe bewoners richten als voedselbron
Hoe de slakken op de juiste manier te houden
De puntige modderslak wordt niet alleen aangetroffen in vijvers van hobbytuinders, maar ook in natuurlijke wateren, vooral in rivieren. Deze soort is het gemakkelijkst te houden. Het is een van de longademhalingstoestellen, dus het is niet zo gebonden aan de waterkwaliteit en het zuurstofgeh alte. Ze houdt ervan om net onder het wateroppervlak gezien te worden, van waaruit ze zelfs kan zien. Door hun grootte van ongeveer 7 cm worden volwassen scherpe modderslakken niet bedreigd door andere vissen. Hun belangrijkste voedselbron zijn algen, dus het kan helpen het water schoon te houden. Het voorkomt extremen zoals uitdrogen of bevriezen van de vijver, maar als de temperatuur langdurig boven de 26 °C komt, resulteert dit meestal in massa-uitstervingen. Je mag de slakkenpopulatie nooit uit het oog verliezen. Eén enkele zwarte modderslak kan honderden eieren leggen, vaak in de buurt van planten. Soms dwingt dit trotse vijverbezitters om slakken in het wild vrij te laten om het aantal nakomelingen te beperken.
De ramshoornslak is al bekend in Noord-Duitsland en aan de Bovenrijn en wordt vaak in de natuur aangetroffen. Af en toe worden ze aangetroffen in vijvers, kanalen, sloten en natuurlijk vijvers. In de literatuur wordt hij ook wel plaatslak genoemd. Hij eet geen gezonde planten tenzij er een andere voedselbron beschikbaar is. Ramshoornslakken eten het liefst algen of dode planten. Om massa-uitstervingen bij deze soort te voorkomen, moeten de watertemperatuur en de pH-waarde regelmatig worden gecontroleerd. Als de pH-waarde onder de 5 komt, betekent dit meestal dat de hele populatie ramshoornslakken zal sterven. Ook hier moeten temperaturen boven de 26 °C vermeden worden! In tegenstelling tot de puntige modderslak planten ramshoornslakken zich tamelijk langzaam voort. Een plotselinge massabevolking wordt niet verwacht. In de winter graven de slakken zich in de modder op de bodem van de vijver en putten ze uit hun reserves. Een lange, strenge winter kan er ook toe leiden dat de slakken uitsterven.
De laatste slak in onze aanbevelingen is de moerasslak. Hij kan zijn 5 cm grote, rechtsdraaiende behuizing volledig afsluiten met een eraan gegroeid ‘deksel’. Dit helpt hen ook om strengere en langere winters te overleven, diep begraven in de vijverbodem. Moerasslakken planten zich ook slechts langzaam voort. In tegenstelling tot veel andere slakkensoorten hebben moerasslakken aparte geslachten en brengen ze hun nakomelingen levend ter wereld. Voor de voortplanting zou ten minste één paar nodig zijn. Deze slakken voelen zich het prettigst in zacht water met een pH-waarde tussen 7 en 8. De moerasslak draagt een bijzonder groot deel bij aan de zuivering van het water, omdat hij naast algen ook plankton, dode plantendelen, bacteriën en afval (organisch materiaal dat vergaat) eet. Als deze soort slak geen voedsel meer heeft, raakt hij verlamd om te overleven.
Er is geen reden om geen slakken in de vijver te hebben
Slakken in de vijver zetten heeft veel voordelen. Als aan alle genoemde voorwaarden wordt voldaan, kunnen de gepresenteerde soorten zelfs bij elkaar in een vijver worden gehouden. Sommige slakken zijn prachtig om naar te kijken. Ze zorgen ervoor dat een kunstmatig aangelegde vijver er nog authentieker uitziet en tegelijkertijd het water schoon houdt. Als er echter geen rekening wordt gehouden met de eisen van de dieren, kunnen ze snel sterven. Een goed onderhouden vijver is echter pas echt compleet met zijn slakken.
Wat je moet weten over vijverslakken in het kort
Als u al voldoende planten in uw vijver heeft en geen extra planten (zoals kroos) wilt planten om schaduw te bieden en zo algen te verminderen, kunnen vijverslakken helpen. Maar let op: niet alle soorten zijn geschikt voor de tuinvijver; sommige van deze dieren eten sneller waterplanten dan je kunt zien! Deze omvatten:
- Puntige modderslakken - een soort zoetwaterslak die wijdverspreid is in Europa en nog steeds in zwaar vervuilde wateren kan leven. Voor de tuinvijver is hij slechts in beperkte mate geschikt, aangezien dit type slak zeer snel groeit en bij gebrek aan voedsel graag de beschikbare planten aanv alt. Als u besluit kleine modderslakken te houden, moet u zeker nadenken over het toevoegen van voldoende voedsel. Hetzelfde geldt voor de kleine modderslak: ook deze voelt zich prettig in sterk vervuilde wateren en eet bij gebrek aan voedsel alle waterplanten kaal.
- De inheemse ramshoornslak, ook wel plaatslak genoemd, is decoratiefer en vooral nuttiger. Hij is populair bij kenners vanwege zijn decoratieve rode tot donkerpaarse kleur. De hermafrodieten, die onderling paren, leggen platte, transparante klompjes eieren op de onderkant van bladeren, hout of stenen. Omdat de ramshoornslak een longademhaling is, wat betekent dat hij naar de oppervlakte van het water komt om te ademen, is het gemakkelijk om te vissen als er sprake is van overbevolking.
- De veerblaasslak is verrassend snel voor een slak. Hij is mobiel en glijdt graag over het wateroppervlak, omdat hij ook een zogenaamde longademhaling is. Hun delicate schaal is bruin-geel-zwart-blauw en zowel mannetjes als vrouwtjes worden maximaal 11 mm groot. De blaasslak voedt zich het liefst met algen, maar de kleine diertjes eten ook graag aas, visvoer en sla.
- De moerasslak is de enige waterslak die zich zowel als filtervoeder als als grazer kan voeden. Hij eet niet alleen overgebleven visvoer, algen en plantenresten op, maar kan ook plankton uit het water filteren. De moerasslak is een langzaam en rustig dier en wordt tot 40 mm groot. Na het paren baart de vrouwtjesslak kleine, volledig gevormde babyslakken.
- Andere belangrijke soorten vijverslakken zijn de scherphoornslak, de appelslak als middelpunt en de torenslak, die vanwege zijn verborgen levensstijl en nogal nachtelijke activiteiten minder decoratief is, maar wel voor voldoende loslating zorgt. de grond door ook plantenresten te eten, die al in het grind zijn verzonken, eten met grote eetlust.
