De bloedbes komt oorspronkelijk uit Noord-Amerika. Daarom kan ze goed overweg met het Duitse weer. Hun verspreidingsgebied strekt zich uit tot Californië. Het behoort tot de kruisbessenfamilie. Volgens de Latijnse naam “ribes” is de bloedbes een van de krenten. De felrode bloemen maken de bloedbes tot een decoratieve sierheester. Hoewel hun bessen eetbaar zijn, hebben ze weinig smaak.
Naast forsythia behoren sierbessen tot de populairste vroege bloeiers. Insecten gebruiken de nectar na de lange winter als voedselbron. Vooral hommels, die tijdens de bloeiperiode hun winterslaap beëindigen, maken graag gebruik van de voedselvoorraad en voeren de kruisbestuiving uit die nodig is voor de vruchtvorming.
Uiterlijk
De sierheester wordt tussen de één en vier meter hoog. Het is dicht vertakt met roodbruine bast en harige twijgen. De takken zijn licht gebogen. De bladeren van de bloedbes zijn drie tot vijf gelobd, rond en elk vijf tot tien centimeter groot. Ze hebben een donkergroene, zacht behaarde bovenzijde met duidelijk zichtbare bladnerven. De bladeren vormen een dicht blad en hebben een aromatische geur. De bloemen van de bloedbes hangen in lange trossen. Er kunnen maximaal 20 bloemen op één tros zitten. Ze verschijnen in maart, lang voordat de bladeren beginnen te ontkiemen. De bloeiperiode duurt tot mei/juni. Na de bloei verschijnen de kleine zwarte bessen met een diameter van ongeveer een centimeter.
Tip:
Als je de bessen aan de struik laat zitten, doe je de tuinvogels een plezier, want de bessen hebben weinig smaak als voedsel.
Locatie
De sierbes Ribes sanguineum gedijt het beste op een warme, zonnige plek, volle zon of halfschaduw. Tip: Een beschutte locatie bevordert het vroeg uitlopen van de decoratieve bloeiwijzen.
Substraat en bodem
De sierheester gedijt in normale, goed doorlatende tuingrond. Het oppervlak mag niet te droog zijn. Normale, doorlatende tuingrond is perfect. Wateroverlast en zware kleigronden zijn minder geschikt. Het eerste jaar moet de struik regelmatig water krijgen. Later is natuurlijke neerslag voldoende voor irrigatie.
Beste planttijd
De sierheesters worden geplant tot de eerste nachtvorst of in het vroege voorjaar. Per vierkante meter worden twee tot twee planten aanbevolen. De groei per jaar is 10-15 cm, behalve bij snelgroeiende soorten.
Tip:
Voeg een schepje compost toe aan het plantgat voor een krachtige groei.
Bemesten
De bloedbes is niet veeleisend. Hoornkrullen bevorderen de bloemenrijkdom door een extra dosis stikstof. Koffiedik en regelmatige bemesting met tuincompost zijn geschikte natuurlijke meststoffen.
Tip:
Schorsmulch of een laagje mulch houdt de warmte in de grond, waar de bloedbes zo dol op is.
Snijden
Specifiek snoeien bevordert de bloei, ook al is snoeien niet absoluut noodzakelijk. Bij het snoeien moet het bossige karakter van de struik behouden blijven. Snoeien moet na de bloei gebeuren:
- kort lange scheuten met een derde in boven een naar buiten gericht oog
- snijd gedroogde scheuten dicht bij de stam af
- Takken die naar binnen groeien worden volledig verwijderd
- Snijd waterscheuten af aan de basis
- verplaats verticale secundaire scheuten naar de hoofdscheut
Tip:
Een radicale verjongingssnit is niet succesvol bij de bloedbes!
Propageren
Zoals bij alle bessenstruiken zijn er verschillende manieren om Ribes sanguineum te vermeerderen. Net als de aardbei kan de sierbes worden vermeerderd door planten te planten. Om dit te doen, wordt een eenjarige scheut in de zomer op de grond getrokken en bedekt met aarde en stenen. De scheutpunt moet uit de grond steken. De scheut moet regelmatig worden bewaterd. Het volgende voorjaar heeft het zinklood voldoende eigen wortels gevormd. Hij wordt gescheiden van de moederplant en op een andere locatie geplant.
Tip:
Ker het zinklood op een paar plaatsen in voordat je het met aarde bedekt. Daar vormen de wortels zich gemakkelijker.
Een andere methode is het vermeerderen door middel van stekken: hierbij wordt een gezonde éénjarige scheut afgesneden en in stukken van ongeveer 10 tot 20 cm lang gesneden. Er moet minstens één knop aan de boven- en onderkant van elke sectie zitten. Deze secties worden in potgrond in potten of rechtstreeks in de tuingrond geplaatst, zodat slechts een kwart tot een derde van hun lengte uit de grond steekt. Wortels worden dan gevormd uit de onderste knoppen in plaats van nieuwe scheuten. Wel is het belangrijk om ervoor te zorgen dat de stekken bij het planten niet worden omgedraaid, zodat ze niet ondersteboven terechtkomen.
De potten met de stekken moeten dan op een schaduwrijke en koele plaats worden geplaatst, zodat de stekken in het voorjaar kunnen ontkiemen. In de tuin worden de stekken buiten op een beschutte plek neergezet en kunnen later weer worden opgegraven. De nieuwe planten worden vervolgens in de herfst of lente van het volgende jaar naar de juiste locatie verplaatst.
Overwintering
In de herfst werpt de sierheester zijn oranjekleurige herfstbladeren af. De bloedbes is vorstbestendig en heeft geen winterbescherming nodig.
Decoratieve plantengroepen
De decoratieve rode bloemdecoraties in de lente kunnen worden aangevuld met gele en blauwe tinten. Typische vertegenwoordigers hiervan zijn krokussen, narcissen, forsythia, hyacinten, lenteanemonen en de witte maartkop. Een blauwbloeiende bodembedekker is het lage bosmonument. Na de bloei is de sierheester bedekt met een dicht groen blad. Het vormt een geschikt raamwerk voor bloeiende zomerbloemen en vaste planten in elke kleur.
Veelgestelde vragen
Welke variëteiten van de sierbes Ribes sanguineum zijn er?
– Sierbes Ribes sanguineum King Edward VII met rijke rode bloemtrossen, bloeit het vroegst
– Bloedbes Ribes sanguineum Atrorubens met felrode bloemtrossen, ook geschikt als haagplant.
– Sierbes Ribes sanguineum Snowflame met tweekleurige bloemen in wit en rood, sterk geurende kuipplant
– Sierbes Ribes sanguineum Pulborough Scarlet met donkerrode bloemen met een wit hart, snelgroeiend
– Sierbes Ribes sanguineum Witte ijspegel met witte bloemen en hartvormige bladeren
Hoe wordt de bloedbes in de tuin gebruikt?
De donkerrode bloemen versterken de delicate lentebloesems. De struik is geschikt als solitair, haagplant en voor groepsbeplanting. De bloedbes is geschikt voor bermen en borders en is een decoratieve blikvanger in uitgestrekte parken. De sierbes is een bladverliezende boom. Toch biedt de dichte begroeiing nog steeds voldoende privacy.
Welke ziekten zijn er?
De struik is resistent tegen schimmels en bacteriën. Gele en verwelkte bladeren kunnen worden veroorzaakt door te veel of te weinig vocht. Als de bloemenaantallen afnemen, kan de oorzaak een tekort aan fosfor, kalium of stikstof zijn. Haagplanten zijn gevoelig voor strooizout. Deze leiden tot bladschade. De bladvalziekte (bruine vlekken) en de krentenbladluis (verwelkte bladeren) veroorzaken schade aan de bladeren.
Wat je moet weten over de bloedbes in het kort
De sierbes is een van de eerste tekenen van de lente. Hij bloeit al heel vroeg en brengt kleur in het nog kale landschap. Al in april, wanneer de bladeren verschijnen, produceert hij overvloedige roze of rode bloemen die aan grote trossen hangen. De sierbes wordt ook verhandeld onder de naam bloedbes en komt oorspronkelijk uit Noord-Amerika. De variëteiten van deze plant zijn bladverliezende en winterharde struiken die compact en rechtopstaand groeien en een breedte bereiken van maximaal 150 cm en een hoogte van maximaal twee meter. Zo'n struik groeit tot 40 cm per jaar. Naast de bloemen hebben ook de bladeren een lichte en aangename geur.
Verzorging
- De sierbes is blij met normale tuingrond en gedijt het beste op een zonnige of gedeeltelijk schaduwrijke plek.
- Hij kan als solitair worden geplant, maar ook als haagplant. Voor een haag moeten twee tot drie planten per meter worden gebruikt.
- Als je wilt dat de plant heel dicht is, kun je hem anders met grotere tussenpozen planten.
- Een sierbes is absoluut winterhard en heeft daarom geen enkele bescherming nodig.
- De sierbes heeft vooral stikstof en fosfor nodig om te bloeien.
- Een gebrek aan bloei kan op een tekort duiden, dus een geschikte bemesting kan nuttig zijn.
Overigens: Vanaf juli vormen zich kleine blauwzwarte bessen, die meestal omgeven zijn door een witachtige vorst. Ze zijn eetbaar, maar hebben niet dezelfde goede smaak als normale krenten.
Snijden en timing
- Een kleinere snoei, d.w.z. tot een derde van de hoogte, kunt u het beste doen na de bloei, d.w.z. in de periode van mei tot juni.
- Dit bevordert de bloemvorming het volgende jaar.
- Sterk snoeien moet daarentegen eerder in het jaar worden gedaan, idealiter in februari.
- Het kan echter zijn dat de struik pas het volgende jaar opnieuw bloeit.
