Een roos stopt niet met werken richting de winter, maar verandert eerder zijn stofwisseling ter voorbereiding op een nieuwe levensfase. In het najaar heeft hij hulp nodig om goed voorbereid te zijn op de winter en in uitzonderlijke gevallen zowel snoeien als winterbescherming. Hieronder leest u wat nodig en passend is, wanneer en de redenen voor elke aanbeveling:
Profiel: Rozen in de winter
- De winter is een belangrijke levensfase voor rozen
- Waarin het plantenmetabolisme zijn taken moet uitvoeren zoals in het zomerseizoen
- Nog andere taken, de productie van het zomerseizoen moet in de winter tot wasdom komen
- De stofwisseling van de plant kan de rijpingsprocessen het beste uitvoeren als de roos optimaal voorbereid de winter in gaat
- Je kunt haar helpen met een hele reeks maatregelen
- Dit omvat het verstrekken van de juiste voedingsstoffen
- Zomermeststof wordt vervangen door kaliumrijke herfstmest
- Deze wintervoorbereiding is voldoende voor goed verzorgde rozen op de juiste plek in het juiste klimaat
- Alle andere rozen hebben winterbescherming nodig en krijgen die ook
- In het artikel ontdek je waar, waarom en hoeveel
Winter: een belangrijke groeifase
Als de laatste rozenblaadjes zijn vervaagd, zijn rozen tot het volgende zomerseizoen geen probleem meer voor ons. Helaas kunnen de rozen niet zomaar zoals de toerfiets in de winter worden opgeslagen, maar hebben ze toch wat aandacht nodig. Want voor de roos is de winter allesbehalve een pauze: de stofwisseling gaat door en de energie wordt nog steeds opgenomen en verwerkt via de voeding.
Het metabolisme van planten gaat door in de speciale vorm die zich in de ontwikkelingsgeschiedenis heeft ontwikkeld om koude seizoenen te doorstaan. Dit betekent niet de trucjes die planten hebben ontwikkeld om hun vorstbestendigheid te vergroten (daar zullen we het hieronder over hebben in 'Winterbescherming'); dit gaat over wat er gebeurt in de stofwisseling van de plant wanneer en tijdens het overleven van de winter. En er gebeurt veel:
The Rose heeft een seizoen achter de rug waarin de ene inspannende actie na de andere op een door de tijd bepaalde manier moest worden uitgevoerd. Ze liet nieuwe scheuten groeien, versierde ze met bloemen op tijd voor de belangrijkste vliegtijd van de insecten om de bestuiving te garanderen, en 'droeg' de vruchten die voortkwamen uit deze 'seksuele daad' (of niet, dat zou zaadproductie betekenen; de bloem is meestal vooraf weggesneden).
Absoluut een heleboel dingen, allemaal in één warm seizoen dat veel te snel overgaat in het koude seizoen - zelfs voor een rozenplant zou de zomerdag waarschijnlijk beter zijn dan 25 uur. Na de zware inspanning van stukwerk is nu een rustiger tempo aan de orde, waarbij het hoofddoel het voltooien en veiligstellen van de in het zomerseizoen behaalde resultaten is. Het plantenmetabolisme gaat door; Door de lagere omgevingstemperatuur gaat het echter langzamer en is het niet langer gericht op “nieuwe productie”, maar eerder op het bereiken van andere doelen.
Voorbereiden op de winter
Als de winter niet alleen een “time-out” voor de roos is, maar een belangrijke regeneratiefase met een vertraagd maar nog steeds actief plantenmetabolisme, zou de roos de winter in moeten gaan in een toestand waarin zij er het meeste baat bij heeft en zich kan verplaatsen uit de wintertijd:
- Zodra de laatste bloem is uitgebloeid, krijgt de roos geen zomermest meer
- Dit mestmengsel bevat voedingsstoffen die de groei en bloei bevorderen en niet meer nodig zijn
- Integendeel: de scheuten die in de zomer worden geproduceerd, mogen geen nieuwe cellen meer vormen (niet meer groeien)
- De nog zeer gevoelige cellen die zojuist zijn geproduceerd, moeten nu rijpen
- Dit volwassen worden is ook een soort groei, het gaat niet alleen om “langer, groter”, maar om “sterker” worden
- Zo sterk mogelijk in de winter zodat de roos de winterkou goed kan overleven
- Planten gebruiken verschillende strategieën (zie winterbescherming hieronder), waaronder: In de cellen worden verschillende elementen opgeslagen
- Het mineraal kalium of een speciale herfst-wintermeststof met een bijzonder hoog kaliumgeh alte helpt hierbij
- Stikstof (verantwoordelijk voor het stimuleren van de groei en scheutvorming) mag daarentegen nauwelijks worden ingeperkt
- Kalium verlaagt het vriespunt van de celvloeistof verder wanneer het zich ophoopt in de celopslagplaatsen, de roos kan dan meer kou verdragen
Tip:
Als je je planten natuurlijke mest geeft, krijgt de roos in het najaar extra kalium binnen met de volgende natuurlijke stoffen: smeerwortel-/varenmest, volwassen mest, houtas, bijv. B. Kaliumrijke compost uit aardappel- en bananenschillen, peterseliestengels en koffiedik Een goede toevoer van kalium is niet alleen belangrijk voor de rozen, maar helpt ook elke plant om stevige en stabiele structuren te laten groeien, ongeacht of ze scheuten of fruit (tomaten, pompoenen, komkommers enz.).
Hebben rozen zeker winterbescherming nodig?
Rozen leven in een koudbloedige omgeving; ze kunnen hun stofwisseling niet aanpassen aan onvriendelijke temperaturen, net zo min als een koudbloedige kikker dat kan. Hun metabolisme moet echter nog steeds temperaturen onder het vriespunt kunnen weerstaan, zoals het metabolisme van elke plant die groeit in gebieden met soms ijzige temperaturen.
Overleven in de vorst is feitelijk in tegenspraak met de natuurwetten van de natuur, omdat bevriezend water uitzet. Wanneer dit ijskoude water zich in een plantencel bevindt, laat het deze exploderen; veel geëxplodeerde cellen zouden de plant doden.
Planten in koude wintergebieden hebben dus strategieën ontwikkeld om dit soort ‘celbarsten’ te voorkomen: het kalium, de suiker (zetmeel), lignine en andere reeds genoemde stoffen worden in de cellen opgeslagen als ‘antivriesmiddel’. De bladeren worden daarvoor uitgedroogd. vorst (wat leidt tot bladval in gematigde streken bij blootstelling aan wind); Bij twijfel ontsnapt de plant aan de te koude omgeving door bovengronds af te sterven en de wortels alleen te laten overleven onder een behaaglijk warm dekentje sneeuw (wat we dan heel toepasselijk ‘naar binnen trekken’ noemen – niet van ‘terugtrekken’, maar van de energie die in de zomer wordt verzameld en door de wortels wordt opgenomen voordat het serieus wordt boven het aardoppervlak).
Een roos beheerst alle drie de strategieën, welke hij kan en moet gebruiken en of extra winterbescherming nodig is, hangt af van de toestand waarin hij de winter ingaat. De bladeren van de roos sterven af, maar blijven meestal aan de takken vastzitten als extra winterbescherming omdat er zo ver beneden weinig wind staat (en om de wortels warm te houden als ze uiteindelijk afvallen). Als er stoffen beschikbaar zijn voor opslag, worden deze opgeslagen in de scheuten; Als het te koud is, worden ze ook de wortels ingetrokken voordat de rozenstruik de top verlaat om in het voorjaar weer uit te lopen. Hoe slechter de voedingsstoffensamenstelling en de bodemstructuur en hoe kouder het klimaat, hoe groter de kans dat de wortels volledig bevriezen en deze roos ‘geschiedenis’ wordt.
Je kunt dus niet in algemene zin zeggen dat rozen winterbescherming nodig hebben, integendeel. Een roos die in normale staat (niet gesnoeid of zelfs ontdaan van blad) en goed verzorgd de winter in gaat en niet in een koudere winterharde zone staat dan vermeld in de verkoopbeschrijving, zal zonder hulp de winter prima doorstaan. In het “roze gedeelte” van een cottage-tuin nam niemand de tijd om de rozen vóór de winter op een ingewikkelde manier in te pakken.
Tip:
Het is waarschijnlijk beter voor de roos als hij overwintert zonder kunstmatige winterbescherming, omdat er bepaalde verhardingsprocessen plaatsvinden die wij mensen nog niet begrijpen. Als het klimaat in uw regio echter door de klimaatverandering zo gek wordt dat het vaak in negatieve extremen terechtkomt, of de ecologische toestand van uw tuin nog niet zodanig is dat de roos goed verzorgd de winter in gaat, is er een compromis mogelijk. an: Mulch de roos met kaliumrijke compost, waarbij je ook een beetje rond de wortels ophoopt. Hierdoor wordt er een lichte wintervacht op de rozen gelegd, waardoor de wortels van de rozen ook van voedingsstoffen worden voorzien.
Uitzonderingen betreffen alle rozen die de mens zo heeft beïnvloed dat ze niet in een normale toestand en goed verzorgd de winter in gaan. Het gaat om de volgende typische gevallen (het snijden wordt apart behandeld):
- Rozen die zo laat in de herfst werden geplant dat er nog geen sterke wortels konden worden gevormd
- Je hebt een goed isolerende winterbeschermingsverpakking nodig, fijne wortels zijn nog steeds behoorlijk gevoelig
- Rozen die groeien in een tuin die zo netjes is dat ze omgeven zijn door kale aarde
- Niet door de natuur bedoeld, vooral niet in de winter
- Een dikke laag mulch gemaakt van rottend plantaardig materiaal verwarmt deze rozen
- Rozen die in de late herfst of het vroege voorjaar nog uitlopen en verrast worden door een temperatuurdaling
- Deze rozen hebben een kroonbescherming, deze moet koude wind buiten houden die de scheuten te veel afkoelt
- En laat de winterzon niet rechtstreeks naar binnen komen om verdamping en uitdroging te voorkomen
- En bij grondvorst extra wortelbescherming zodat water uit de diepe lagen van de grond kan worden gehaald om de nieuwe scheuten te voeden
- Dezelfde procedure moet worden gevolgd in geval van vorst en als de luchttemperatuur boven nul is
- Rozen die verkeerd op een zo winderige plek staan dat de bladeren voortijdig worden weggeblazen
- Bij twijfel heb je vorstbescherming nodig, omdat je onbeschermd aan de kou wordt blootgesteld
- En bescherming tegen de zon in het bovenste gedeelte, want zelfs kale takken verdampen nog wat vocht
- Verfijnde rozen zijn vaak bijzonder gevoelig voor kou, omdat deze manier van veredelen niet bepaald de weerstand bevordert
- • Bij twijfel hebben ze bescherming tegen de zon aan de bovenkant nodig, en een extra laag (jute, kokosnoot, noppenfolie, rietje) aan de onderkant boven het opgestapelde spul (jute, kokosnoot, noppenfolie, stro)
- Het is hierbij belangrijk dat de isolatielaag ook het eindpunt bedekt
- Rozenstelen werden door middel van veredeling in een vorm gebracht die niet echt koudetolerant was
- Ze hebben daarom altijd winterbescherming nodig als ze vrij in de tuin groeien
- In het wortelgebied is de gebruikelijke bedekking met mulch en/of kreupelhout en stro voldoende
- De stam moet ook worden beschermd, inclusief het entpunt, dat meestal zeer ongunstig is vlak onder de kruin
- Het is eenvoudigweg volledig ingepakt met de gebruikelijke winterbeschermingsmaterialen
- De kroon moet in koude gebieden worden verpakt in een dikwandige zak of speciaal ontworpen folie
Als een roos de winter doorkomt met winterbescherming of zonbescherming, moet hij op de rozen blijven zitten totdat er definitief geen strenge vorst meer is die de plant aantast.
Tip:
Als een jonge rozenstengel in de eerste winter in de problemen zou kunnen komen omdat hij vrij laat is geplant en er een uitzonderlijk koude winter in het verschiet ligt, kun je een trucje toepassen: de stengel is nog steeds erg flexibel, dat kan gebruik het hele ding Rose “draai het gewoon om”, d.w.z. H. Leg hem voorzichtig plat op de grond. In deze staat kun je nu de hele roos ‘opstapelen’, dat wil zeggen volledig bedekken met aarde. Op deze grond kan dan een isolerende laag van mulch, kreupelhout etc. worden aangebracht.verzameld als een voorspelling van extreme kou uitkomt.
Snoeien in of rond de winter?
Verschillende delen van een roos worden gedurende een jaar gesnoeid. Deze bezuinigingen mogen echter alleen in absolute uitzonderlijke gevallen in de winter of kort vóór de winter worden doorgevoerd:
Bloemen snijden
Als je b.v. Als u bijvoorbeeld, zoals de meeste tuiniers, uitgebloeide bloemen wegknipt (om de roos er mooi verzorgd uit te laten zien en/of om herbloei te bevorderen), dan kunt u dat naar hartenlust doen, maar laat indien mogelijk de laatste bloemen van het seizoen rijpen aan de roos zodat ze bloeien binnen de veranderingen in de stofwisselingsprocessen rond de jaarwisseling hun normale rol kunnen overnemen.
Herfstverzorging
Er wordt vaak gezegd dat struikrozen in de herfst de gebruikelijke snoeizorg moeten ondergaan. Tegenwoordig wordt aangenomen dat dit niet klopt, omdat het plantenmetabolisme, dat langzamer werkt tijdens de rijpingsperiode, veel moeite heeft met het sluiten van de wonden die tijdens het snoeien zijn ontstaan (en omdat het verstandiger is om scheutpunten op te offeren aan de vorst, die in de lente zal vallen). toch snoeien, dan scheuten die de moeite waard zijn om een vers gesnoeide raamwerk te behouden).
Snoeien wordt daarom altijd tijdens het groeiseizoen uitgevoerd, waarbij het normale onderhoudswerk meestal aan het begin plaatsvindt en het verzorgingswerk wegens ziekte ook later. In de volgende uitzonderlijke gevallen dient u in de winter (opnieuw) een schaar te gebruiken:
• Snoeiwerkzaamheden wegens ziekte, bijvoorbeeld om schimmelinfecties in te dammen, moeten worden voortgezet
• Je wilt alleen “individuele scheuten die op een andere manier groeien” verwijderen
• Ongediertenesten moeten/moeten uit de scheuttips worden verwijderd
Snijden vóór locatiecorrectie
Jonge rozen die duidelijk op de verkeerde plaats staan, kunnen in de herfst worden getransplanteerd als er een betere locatie beschikbaar is.
Om dit te doen, wordt het bovenste deel van de roos meestal volledig gekapt, zodat deze in de winter op de nieuwe locatie kan wortelen en in de lente onmiddellijk nieuwe scheuten kan gaan produceren.
