Kerslaurier is een groenblijvende plant die zelfs in de winter zijn donkergroene blad niet verliest. Prunus laurocerasus wordt als extreem robuust beschouwd en kan op verschillende manieren in de tuin worden toegepast. Sierbomen hebben in het voorjaar vaak bruine bladeren, wat begrijpelijkerwijs veel hobbytuinders tot wanhoop drijft. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt aangenomen, zijn de verwelkte bladeren niet te wijten aan een schimmelziekte of een ziekte. Vorst of droogte veroorzaken veel vaker de bruine bladeren. Met eenvoudige middelen kunt u uw planten hier in beperkte mate tegen beschermen.
Populaire haag- en solitaire plant
Kersenlaurier is een populaire haagplant vanwege de snelle en dichte groei. Binnen korte tijd sluit de boom de tuin af voor nieuwsgierige blikken van buitenaf. Deze bescherming gaat zelfs in de winter niet verloren, omdat de plant, die tot de rozenfamilie behoort, groenblijvend blad heeft. Vanwege de laurierachtige bladeren kreeg de plant de Duitse naam “laurierkers” of “kersenlaurier”. Het consumeren van de steenvruchten of andere delen van de plant raden wij echter ten zeerste af. In 2013 werd Prunus laurocerasus, syn.: Laurocerasus officinalis, uitgeroepen tot giftige plant van het jaar. Afgezien van de vorm van de bladeren heeft de laurierkers zelf niets te maken met de echte soorten laurier.
Er zijn ruim 20 verschillende cultivars en soorten laurierkersen verkrijgbaar bij de speciaalzaak, die zich vooral onderscheiden door hun hoogte en groeisnelheid. Maar er zijn ook verschillen als het gaat om “vorsthardheid”. Terwijl sommige van de groenblijvende soorten alleen zonder problemen kunnen worden gekweekt in gebieden met milde winters, kunnen andere zelfs omgaan met dubbelcijferige en langdurige temperaturen onder nul. Als niet of onvoldoende wordt voldaan aan de behoeften en eisen van de betreffende laurierkers, zullen de gezondheid en de groei van de sierboom eronder lijden. Ook schimmelpathogenen, plagen en andere gebreksverschijnselen zijn vaak het gevolg. Veel hobbytuinders klagen dat hun ooit ondoorzichtige laurierhaag steeds meer bruine bladeren krijgt. Met slechts een kleine inspanning kunt u uw planten in hun oude glorie herstellen.
Bruine bladeren op laurierkers
Groenblijvende bomen worden beschouwd als gemakkelijk te verzorgen en robuust. De planten mogen echter nooit volledig aan hun lot worden overgelaten, ook niet in het koude seizoen. Bruine bladeren aan sierbomen verschijnen vaak na een lange of strenge winter en zijn vaak te wijten aan vorstschade. Maar een onvoldoende watertoevoer kan ook bruine bladeren en verkleuring veroorzaken. De symptomen zijn bijzonder ernstig vanaf februari, wanneer de kracht van de zon langzaam toeneemt, maar de wortels van de plant nog geen water kunnen opnemen vanwege de bevroren grond. In maart en april kunnen de lelijke plekken snel worden verwijderd:
- Korte dode schiet naar levend weefsel.
- Verwijder voorzichtig de bruine bladeren.
- In de lente kun je hard snoeien.
- Gebruik alleen mechanisch gereedschap.
Gebruik geen gemotoriseerde tuin- of heggenscharen. Bij dit soort snoeien lopen zelfs gezonde bladeren enorme schade op, en het uiterlijk van de sierboom lijdt er enorm onder. Bruine bladeren op laurierkers zijn een lelijke bijwerking als de planten verkeerd worden gekweekt. Zelfs als de dode bladeren en scheuten snel kunnen worden verwijderd, moet je toch de oorzaak achterhalen.
Tip:
Hooggroeiende soorten laurierkers kunnen tot 2/3 worden ingekort. Dit stimuleert de plant ook om bossige scheuten te produceren.
De juiste zorg
Bruine bladeren op groenblijvende sierbomen zijn hinderlijk, maar zelden reden tot bezorgdheid. Om echter in het voorjaar niet altijd een schaar te hoeven gebruiken, moet u een paar voorzorgsmaatregelen nemen. Sommige soorten laurierkers kunnen gemakkelijk -20°C verdragen zonder merkbare schade aan de planten. Het samenspel van zon, wind en vorst vormt echter een groot risico voor gevoelige rassen. Vermijd spontane aankopen, want de laurierkerssoort moet niet alleen aan uw eigen eisen voldoen, maar ook gemakkelijk passen bij de heersende klimatologische omstandigheden.
Winterharde variëteiten
- Prunus laurocerasus Caucasica: Bereikt een hoogte tot 2,50 meter. Snelgroeiend ras met een toename van zo’n 50 centimeter per jaar.
- Prunus laurocerasus Cherry Brandy: Tamelijk breedgroeiende soort laurierkers, bereikt een maximale hoogte van ongeveer 1 meter. De groeibreedte varieert tussen de 2 en 3,5 meter.
- Prunus laurocerasus Herbergii: Populaire, winterharde variëteit. De hoogte is ongeveer 3 meter.
Een andere manier om goedkoop een robuuste variëteit aan laurierkers te krijgen: maak een wandeling door de buurt en houd je ogen open voor oudere laurierkersplanten. Aan het uiterlijk kun je zien of de planten problemen hebben met het klimaat. Vraag één of meerdere stekken van gezonde sierbomen. Plant de planten indien mogelijk op een plaats beschermd tegen de wind.
Preventieve maatregelen
Zelfs winterharde varianten van Prunus laurocerasus zijn niet volledig immuun voor bruine bladeren. Schade wordt meestal veroorzaakt door droogte. In tegenstelling tot bladverliezende planten hebben planten met groenblijvende bladeren het hele jaar door een matige watertoevoer nodig. Water geven moet op vorstvrije dagen gebeuren, wat vooral in het koude seizoen vaak een probleem is. Neem in de herfst voorzorgsmaatregelen om in de winter water te kunnen geven:
- Maak de grond voldoende los - zelfs voor haagplanten.
- Breng een laag schorsmulch van 3 tot 4 centimeter dik aan.
- Geef de planten grondig water voor de eerste nachtvorst.
Compost is ook goed om de grond te beschermen tegen bevriezing. Het materiaal ontleedt langzaam en geeft naast warmte ook belangrijke voedingsstoffen af aan de bodem. De laurierkers gebruikt dit om in het vroege voorjaar krachtig te ontkiemen.
De beste tijd om groenblijvende planten te planten is in de late zomer of vroege herfst. Ook kunt u voorzorgsmaatregelen nemen om de jonge bomen veilig de eerste winter door te krijgen. Maak de grond voldoende los en vul het plantgat met een circa 10 centimeter dikke laag halfrijpe compost. Zorg voor voldoende minimale afstand tussen individuele laurierkersplanten. Want dan concurreren de planten niet met elkaar om water en voedingsstoffen. De groenblijvende plant mag tussen september en maart niet kunstmatig worden bemest. Ook al mag de kluit niet uitdrogen en is regelmatig water geven dus noodzakelijk, bij mineralen is de situatie anders. In de winter kunnen de planten de meststof niet optimaal benutten en kan er schade ontstaan aan de boven- en ondergrondse delen van de plant.
Conclusie
Kersenlaurier is een decoratieve plant die extreem robuust is en gemakkelijk te kweken onder de juiste locatie en verzorgingsomstandigheden. Ondanks alle zorg en voorzorgsmaatregelen is schade door droogte en kou, vooral tijdens een strenge winter, vrijwel onvermijdelijk, zelfs de vorstbestendige lauriersoorten hebben er last van. Neem voorzorgsmaatregelen en beperk de schade. Ook bruine bladeren van de laurierkers kunnen met een schaar snel en eenvoudig worden verwijderd. Verkeerd snoeien is vrijwel onmogelijk omdat kale plekken op de plant snel verborgen worden door de snelle groei van de sierboom.
