Planten hebben heel verschillende eisen aan de bodem om te kunnen gedijen en de hoogst mogelijke opbrengsten te kunnen produceren. In de meeste gevallen voldoet de bestaande bodem niet aan deze eisen en moet daarom verbeterd worden. Het basisprincipe is: het gaat om de juiste mix!
Om je eigen bodem te verbeteren, moet je eerst kijken welke grondsoort beschikbaar is. Vervolgens worden de voedingssupplementen en verdere verzorgingsmaatregelen bepaald.
Er zijn verschillende soorten bodems
- de zandgrond; het bestaat uit individuele zandkorrels, kan niet worden gevormd en plakt niet aan je vingers; zandgronden zijn doorgaans zuur en arm aan voedingsstoffen en kunnen water niet goed opslaan; Zandgronden zijn goed geventileerd, warmen snel op, maar drogen ook snel uit
- de kleigrond; het bestaat uit zandkorrels en ook uit melige delen, de zogenaamde slibsoorten; het is kneedbaar met je handen, maar kan ook gemakkelijk barsten; De voedingsreserves zijn meestal voldoende en water kan goed worden opgeslagen
- de kleiachtige of zware grond; het is gemakkelijk te kneden en uit te rollen; de grond is zwaar en nat en kan veel water opnemen; Er bestaat snel gevaar voor wateroverlast; de grond is slecht geventileerd en warmt heel langzaam op
Zodra u hebt bepaald welk land u bezit en wilt bewerken, kunt u de tekorten in het aanbod eenvoudig dichten.
Een humuslaag is bijzonder belangrijk voor de ontwikkeling van het leven in en op de grond. Omdat humus de bodem bewoonbaar maakt. Humus zorgt voor een langdurige aanvoer van de planten. De productie van humus wordt voornamelijk uitgevoerd door de bodemorganismen, die het grensvlak vormen tussen levende planten en organismen en het dode organische materiaal. De bodemorganismen voeden zich met wat aanwezig is, dus met dode plantendelen, met bestaande humus, met levende plantendelen en ook met dode organismen. Hieruit produceren ze weer voedingsstoffen. Voedingsstoffen worden op natuurlijke wijze aangeleverd en zijn, afhankelijk van de mate van biologische activiteit, snel of minder snel weer beschikbaar. Humus is dus geen grondsoort, maar humus verwijst naar de organische stoffen in de bodem.
De vitale humus bestaat uit de volgende mineralen en voedingsstoffen
- Water
- Mangaan
- Zwavel: is gedeeltelijk verantwoordelijk voor de stofwisseling van de plant
- Kalium: maakt planten resistent tegen plagen
- Fosfor: is erg belangrijk voor de vorming van bloemen en vruchten
- Koolstof
- Calcium: is mede verantwoordelijk voor de stofwisseling en zorgt voor een optimale werking van de overige voedingsstoffen
- Aluminium
- IJzer: is belangrijk voor de vorming van de groene kleurstof
- Stikstof: is erg belangrijk voor de plantengroei om onderontwikkeling te voorkomen
- Magnesium: is belangrijk voor de vorming van de groene kleurstof
- Zink: is mede verantwoordelijk voor de groei
Hoe humus de plant en de grond beïnvloedt, hangt uiteraard af van de exacte samenstelling. Een teveel aan een voedingsstof kan net zo’n negatief effect hebben als een tekort. Het is daarom soms nodig om de humuslaag te verbeteren met ontbrekende meststoffen of met producten die een eventuele overmaat verminderen. Als de humus optimaal in balans is, vormt het de ideale basis voor tuinieren, omdat het veel zeer belangrijke taken vervult:
- bevat mineralen en voedingsstoffen
- verbetert de lucht- en warmtebalans van de bodem
- vergroot het vermogen van de bodem om water op te nemen
- heeft filtertaken tegen verontreinigende stoffen om het grondwater te beschermen
- Humus vertegenwoordigt het belangrijkste leefgebied voor planten en bodemorganismen en vormt daarmee de basis voor de tuinbouw, land- en bosbouw.
Een grondtest met een grondmonster dat u neemt en opstuurt, is een goede manier om het type grond en de samenstelling ervan te bepalen. Met de resultaten van een dergelijk onderzoek kunt u de humusvorming helpen en zo de optimale bodem creëren voor de behoeften van uw planten. Het resultaat is prachtig bloeiende planten en hoge opbrengsten.
