Om erachter te komen of de schommelingen normaal zijn of dat er iets mis is, moet je het onderwerp gedetailleerder bekijken.
Welke invloeden zijn er op het waterniveau in de vijver?
- Watertemperatuur
- Luchttemperatuur
- Windsnelheid
- Golfvorming
- Luchtdruk
- Planten
- Transpiratie van planten
- Consistentie en materiaal van de oeverzones
Niet al deze waarden kunnen door de leek worden gemeten, waardoor er geen duidelijke uitspraak kan worden gedaan over de invloed ervan op het waterpeil.
Waterpeilschommelingen volgens de Duitse weerdienst
Volgens de Duitse weerdienst zijn schommelingen van 1 mm 1 liter per m² per maand normaal. Voor een middelgrote vijver van 2 meter diep betekent dit dat er in juli ongeveer 140 liter water per maand verdampt. In april is dat nog maar de helft, maar de temperaturen zijn lager en de zon is niet zo sterk. In lagere vijvers is de verdamping echter hoger. In ieder geval mag de verdamping niet ernstig zijn. Als er regelmatig een tekort aan voldoende water is, zijn er meestal andere redenen.
Wat moet je doen als je water verliest in de vijver?
Het is volkomen normaal dat het waterpeil in de zomer da alt. Dit komt omdat de zon en de hitte ervoor zorgen dat een deel van het water simpelweg verdampt en de planten ook meer water nodig hebben. Vooral in ondiepe waterzones “verdwijnt” veel water. Maar er zijn ook andere oorzaken voor waterverlies.
Oorzaken van waterverlies
Als er regelmatig een tekort aan water in de vijver is, zelfs bij koel en vochtig weer, kunnen er andere redenen zijn. Een gat in de vijverfolie is slechts één mogelijkheid. Gelukkig wordt dit vermoeden zelden bevestigd. Een ontbrekende capillaire barrière is echter vaker de reden voor waterverlies. Water wordt dus buiten de vijver in de bodem opgenomen. Afhankelijk van de grootte van de vijver kan dat veel water zijn dat verdwijnt om nooit meer terug te zien.
- Weerinvloeden
- Gat in de vijverfolie
- Ontbrekende capillaire barrière
- Fonteinen en beekjes
- Slangen, leidingen en techniek
Gat in de vijverfolie
Het moeilijkste aan een lek in de vijverfolie is het vinden van het lek. Er zijn enkele handige manieren om dit te vinden. Het vijverwater wordt in fasen afgevoerd. Als er nog steeds meer water verdwijnt, is het gat dieper en moet je de volgende fase eruit laten. Anders kan de vijver volledig worden gevuld. Elke dag wordt het waterpeil gemarkeerd met een krijtlijn. Wanneer het niveau niet meer da alt, is de waterdiepte bereikt waarop het gat zich bevindt. Je moet dan specifiek op deze hoogte zoeken. Scheuren in het bovenste gedeelte van de film kunnen vrij eenvoudig worden gerepareerd. Het gebied rond het lek moet zorgvuldig maar grondig worden schoongemaakt. Daar wordt met speciale lijm een nieuw stuk vijverfolie op gelijmd. Deze moet zeer royaal van formaat zijn en aan elke kant minimaal 5 cm uitsteken. Afhankelijk van de instructies van de fabrikant moet de lijm drogen, wat één of zelfs meerdere dagen kan duren. Vervolgens wordt de vijver weer gevuld. Als het gat zich echter erg diep in de vijver bevindt, zullen reparaties moeilijk zijn. Meestal moeten de planten en vissen uit de vijver worden verwijderd en als je pech hebt ook het grind en de stenen die de bodem bedekken. Al het water moet worden afgevoerd. Het vergt veel inspanning. Individuele kleine gebieden kunnen met “patches” worden gerepareerd. Maar als het er te veel zijn, er scheuren in zitten of de folie zelfs broos is geworden, is het beter om deze volledig te vervangen.
Tip:
PVC-vijverfolies kunnen vrij eenvoudig worden gerepareerd, zoals zojuist beschreven. Bij rubberfolies (EPDM) ligt het iets complexer omdat er verschillende lijmen worden gebruikt. De folie dient eerst behandeld te worden met een speciale basisreiniger. Vervolgens wordt een lijm op de droge rubberfilm aangebracht. Later volgt dubbelzijdige, blijvend elastische tape, die specifiek geschikt moet zijn voor het verbinden van EPDM. Op dit goed voorbereide plakpunt wordt de voorbereide foliepleister aangebracht. Het moet stevig worden aangedrukt, bij voorkeur met een zware deegroller of een behangroller.
- PVC-folie heeft een levensduur van 10 tot 15 jaar
- Een rubberfilm gaat langer mee, 25 jaar en meer
Ontbrekende capillaire barrière
De haarvaten in de bodem hebben een zuigende werking op het vijverwater. Net als plantenwortels die zich in alle richtingen verspreiden, strekken ze zich uit naar het water en oefenen ze een zuigkracht uit. Hoewel het helpt om de plantenwortels door te snijden en de grond iets te verkleinen, is dit meestal geen permanente oplossing. Aarde, stenen en plantenwortels kunnen water van buitenaf over de vijverrand uit de vijver zuigen, soms in aanzienlijke hoeveelheden. Meestal moet de rand van de vijver volledig opnieuw worden opgebouwd of moet er een functionerende capillaire barrière worden geïnstalleerd. De eenvoudigste manier om dit te bereiken is door de rand van de vijverfolie omhoog te trekken. Je duwt ze over een aarden muurtje en begraaft ze daarachter weer. Hierdoor ontstaan strakke randen en ziet alles er heel netjes uit. Hellingsmatten beschermen de oever bovendien tegen scheuren van de folie als gevolg van trekspanning of UV-straling.
- Zuigeffect op het vijverwater
- Bankmatten, plantenzakken en steenfolie kunnen waterverlies veroorzaken als ze niet binnen de foliesluiting eindigen
- Capillaire barrière installeren
Fonteinen en beekjes
Fonteinen of beekjes kunnen ook de oorzaak zijn van waterverlies in de vijver, vooral bij harde wind. De wind voert het water druppel voor druppel naar het randgebied of uit het vijvergebied. Als dit vele uren aanhoudt, zal er zich veel water ophopen en verdwijnen.
slangen, pijpen, kranen of kleppen lekken
Technologie en toevoerleidingen kunnen ook de oorzaak zijn als een vijver voortdurend water verliest. Het enige wat hierbij helpt is alles controleren, dus alle slangen, leidingen, toevoerleidingen, kranen, schuifafsluiters en dergelijke. Het lek moet gevonden worden. Bijzonder goedkope waterslangen gaan niet bijzonder lang mee en moeten regelmatig worden vervangen. Eerst moeten alle pompen worden uitgeschakeld. Het waterniveau moet hieronder worden gecontroleerd. Als het op hetzelfde niveau blijft, moeten de verbindingen worden gecontroleerd. Alle technologie moet worden gecontroleerd.
Planten
Planten kunnen ook een vijver beschadigen, vooral de vijverfolie. Dit kan van buitenaf en van binnenuit gebeuren. Planten die sterke, puntige uitlopers vormen, zijn niet geschikt voor vijverranden. Het betreft vooral bamboe- en rietsoorten. Als je deze planten daar toch wilt planten, moet je er een wortelstokbarrière van minimaal 80 cm omheen of in ieder geval langs de vijver plaatsen. In de vijver is vijverriet gevaarlijk voor de films. Over het algemeen mag hij alleen in een stabiele en gesloten bak in de vijver worden geplaatst. Bovendien moet de groei regelmatig en regelmatig worden gecontroleerd. Het vormt sterke uitlopers die als kaas door de film prikken. In moerasgebieden is het vaak kattestaart die de folie beschadigt, vaak in de eerste zomer.
Conclusie
Als er regelmatig watergebrek is in de tuinvijver, kan dit verschillende oorzaken hebben, van natuurlijke verdamping, tot een defect aan de vijverfolie, tot het terugtrekken van planten en grond door het ontbreken van een capillair barrière. Het is belangrijk om eerst de oorzaak te achterhalen. In meer dan 90 procent van de gevallen is het de capillaire verstopping of het ontbreken daarvan. Hier gaat het meeste water verloren. Het herstellen van de fout is vaak vervelend en tijdrovend. Vaak was de vijvereigenaar simpelweg niet geïnformeerd of had hij slecht advies en maakte hij fouten bij het aanleggen of planten van de vijver. Daarom is een goede voorbereiding extra belangrijk voordat u een vijver in uw tuin aanlegt. Veel dingen kunnen worden vermeden, wat geld, tijd en zenuwen bespaart.
