De hartvormige 6 tot 12 cm lange bladeren van de judasboom verschijnen voordat de bladeren zijn ontsproten. Ze zijn aan de bovenzijde blauwgroen gekleurd en aan de onderzijde grijsgroen. In de herfst kleuren de bladeren oker tot oranjegeel. In april is de plant versierd met roze, delicaat geurende bloemen die in trossen bij elkaar komen. Sommige hiervan groeien rechtstreeks uit de stam op meerjarig hout (stengelbloei), wat als een botanische bijzonderheid wordt beschouwd. De bloeiwijzen zijn trosvormig gerangschikt en bestaan uit slechts 3 tot 6 bloemen.
De vruchten van de judasboom ontstaan uit de bloem en verschijnen in de vorm van bruine, langwerpige peulen die vaak tot de lente blijven hangen. Ze zijn ongeveer 5 tot 6 cm groot. De gladde bast van de boom is grijs tot grijsgroen van kleur en wordt met de jaren donkerbruin. De takken zijn glanzend en donkerbruin gekleurd.
Soort
De Judasboom is te vinden in verschillende soorten, die worden gekenmerkt door verschillende bloemkleuren. Naast de roze bloemen zijn er bijvoorbeeld ook puur witte bloemen. De bekendste soorten zijn:
- Chinese judasboom, die goed bestand is tegen vorst
- Canadese judasboom, die zeer robuust is en roodachtig blad heeft
- Alba, wiens bloemen wit zijn
- Gewone judasboom, die erg gevoelig is voor vorst als hij jong is
Grootte en groei
De plant die als sierboom wordt gebruikt, bereikt een hoogte van 4 tot 8 meter, in zeldzame gevallen zelfs meer. In de breedte bereikt de boom afmetingen van circa 4 tot 6 meter. Naarmate het ouder wordt, vormt het een uitgestrekte, losjes gestructureerde kroon. De plant groeit circa 30 tot 50 cm per jaar en behoort daarmee tot de normaal groeiende bomen.
Gebruik
Naast de stengelbloemen hebben de bloemen nog een bijzondere eigenschap. Ze hebben een zoetzure smaak en zijn eetbaar. Ze worden vaak gebruikt, vooral in salades. De vruchten zijn ook eetbaar, maar hebben een ongewone smaak. Het hout van de Judasboom wordt als bijzonder hard beschouwd en heeft een grote nerf. Daarom wordt het gebruikt als fineerhout.
Locatie
Deze meerstammige kleine boom houdt van zeer zonnige en warme omstandigheden en moet enigszins beschut tegen de wind worden geplant. De Judasboom staat het liefst in een vrij droge, waterdoorlatende en kalkrijke kleigrond. De boom is zeer goed bestand tegen droogte. Hij is winterhard tot min 16 °C, hoewel jonge bomen de eerste winters beschermd moeten worden als ze in koude gebieden groeien. De plant is veelzijdig inzetbaar en leent zich uitstekend voor schuttingen of gevelbegroening. Omdat hij heel gemakkelijk te verzorgen is, wordt hij vaak gebruikt als parkbeplanting, in voetgangersgebieden of in voortuinen. Op sommige plekken vormt de boom echter worteluitbreidingen waarmee hij zelfs op vele meters afstand schade aan de vloerbedekking kan veroorzaken. De Judasboom kan net als klimplanten op een latwerk worden gekweekt en is geschikt als solitair of als plant in groepen.
Snoeien en vermeerderen
Snoeien is zelden nodig en mag alleen worden gedaan op kale, beschadigde of zieke takken. De schilderachtige groei van de judasboom wordt negatief beïnvloed door het snijden. De boom vermeerdert zich via stekken of zaden en is zeer moeilijk. Dit is dus voorbehouden aan specialisten.
Verdere onderhoudsinstructies:
- Planttijd: op zijn best lente
- Voorbereiding van de grond: voor zware grond, meng wat potgrond
- Bemesten: niet nodig als de standplaats goed is, elke 14 dagen in de emmer
- Water geven: matig water geven, de grond mag nooit volledig uitdrogen
- Overwinteren: Potplanten moeten in een vorstvrije en lichte ruimte worden bewaard
Ziekten en plagen
De judasboom is zeer resistent tegen ziekten. Het is echter een van de meest getroffen bomen als het gaat om verticilliumverwelking. De ziekte wordt merkbaar wanneer de boom ondanks voldoende watertoevoer verwelkte bladeren heeft. Eerst sterven enkele scheuten af, dan takken en na een tijdje de hele boom. Als de schors dichtbij de grond wordt geschraapt, worden bruingekleurde waterleidingleidingen zichtbaar. Dit is een duidelijk teken van Verticillium-verwelking. De ziekteverwekkers zijn schadelijke schimmels die de waterleidingen van de boom kunnen verstoppen. Als deze ziekte wordt aangetast, moeten de takken worden teruggesneden tot gezond hout. De Judasboom heeft echter geen bijzonder grote kansen na een besmetting. Controlemiddelen helpen hier niet.
Als de plant het slachtoffer is geworden van de ziekte, kan het zinvol zijn om de boom, inclusief de wortels en alle grond, in de prullenbak te gooien. De ziekteverwekkers kunnen gemakkelijk vele jaren in de bodem overleven en zich verspreiden naar andere planten. Om dit te voorkomen moeten de teeltomstandigheden optimaal worden gehandhaafd en mogen de wortels niet worden beschadigd.
Naast deze ziekte kunnen soortgelijke symptomen met een minder gevaarlijke oorzaak voorkomen. Vaak gaat het om een onschuldiger schimmelziekte of om verkeerde kweekomstandigheden. Bij deze problemen zijn de waterleidingen echter niet verstopt, wat het onderscheid makkelijk maakt. Om dit tegen te gaan, moeten de gevallen bladeren van de grond worden verwijderd. Dode takken moeten ook onmiddellijk volledig worden verwijderd. Geïnfecteerde scheuten moeten tot een diepte van ca. 50 cm in gezond hout worden teruggesnoeid. In dit geval is het ook belangrijk om de Judasboom te bemesten. Het maaien dient te gebeuren bij droog en, indien mogelijk, zonnig weer, zodat de grensvlakken snel sluiten.
Wat u moet weten in het kort
De prachtige Judasboom v alt in het vroege voorjaar aangenaam op met zijn bloemenpracht. Hij stelt weinig eisen en is door zijn relatief kleine formaat ook geschikt voor kleine tuinen. Omdat hij nauwelijks hoeft te worden geknipt, heeft hij weinig verzorging nodig en is hij geschikt voor zowel beginners als professionals in de tuinier.
De naam van de boom vindt zijn oorsprong in de bijbelse geschiedenis en hier bij Judas, de verrader van Jezus. Er wordt gezegd dat hij zichzelf aan zo'n boom heeft opgehangen. Daarnaast zijn de ronde blaadjes bedoeld om ons te herinneren aan de zilverstukken die Judas ontving voor zijn verraad. Mensen die goed in de Bijbel staan, zullen weten waar we het over hebben. Alle anderen kunnen meer te weten komen als ze geïnteresseerd zijn.
- Het geslacht Judasboom omvat zes soorten die voorkomen in Europa, Azië en Noord-Amerika, vooral in New Mexico.
- De judasboom bereikt een hoogte van maximaal tien meter en geeft ook de voorkeur aan een hoogte onder de vierhonderd meter.
- Wat de bodem betreft, is de judasboom niet erg bedorven. Hij is blij met kalkrijke of steenachtige bodems.
- Het groeit in schaarse bossen en waar je het ook maar wilt.
- De judasboom heeft bladeren die heldergroen zijn en in de zon schijnen ze zelfs een beetje zilverkleurig. Ze zijn afwisselend gerangschikt en hebben een niervormige basisvorm. De bladeren kunnen tot twaalf centimeter lang worden.
- De vruchten van de judasboom doen denken aan lange peulen. Het zijn lange peulen die aanvankelijk delicaat groen zijn en later bruin worden.
Om verder te gaan met de bloemen van de boom, is eerst een definitie nodig, namelijk die van kaulifloria. Cauliflory verwijst naar de stengelbloemen van een plant. Deze eigenschap komt vooral voor bij tropische planten; het betekent dat er bloemen uit oudere delen van de stengel komen. Bijzonder mooi om naar te kijken als de stam in bloei staat. Er zijn in Europa maar heel weinig bomen voor dit doel, maar een van de weinige is de Judasboom, die hier in veel tuinen als sierboom te vinden is.
- De bloemen verschijnen vóór het blad, zijn roze tot paars en verschijnen in trossen op twijgen, op dikke takken en ook, zoals vermeld, op de stam.
- Ze zijn gerangschikt in korte trossen, zoals vlinderbloemen, en verrukken het hart van de tuinman, vooral als ze bloeien waar niemand ze verwacht, namelijk op de stam.
