De bloedluis, een ondersoort van bladluizen, komt niet oorspronkelijk uit Europa. Pas aan het einde van de 18e eeuw kwam het vanuit Noord-Amerika naar Midden-Europa. De naam komt van het feit dat er bij het pletten een rode vloeistof vrijkomt. Hij v alt bij voorkeur appelbomen aan en is daarom een wijdverbreide plaag in appelboomgaarden en tuinen. Er zijn verschillende methoden om bloedluizen en hun broedpopulaties te bestrijden. Wij geven u een overzicht van de beheersmaatregelen en tips en trucs voor de toepassing.
Gedrag en kenmerken van bloedluizen
De bloedluis (Latijn: Eriosoma lanigerum) overwintert als grijsbruine larven op de wortelhals van appelbomen en verschijnt graag in de tuin op plaatsen beschermd tegen de wind. Het nestelt zich voornamelijk in wonden en scheuren in de schors. Maar ook in de grond kan hij de winter overleven. Sommige exemplaren zitten zelfs op een diepte van 50 cm. In het voorjaar migreren de bloedluizen naar de toppen van appelbomen. Daar vormen ze een witte wasachtige laag rond hun lichaam, die hen beschermt tegen onaangename weersomstandigheden en zelfs tegen pesticiden. Zodra de gevleugelde nakomelingen zich in de zomer ontwikkelen, vallen ze snel de omringende bomen en bomen aan. Espalierfruit kan ook worden aangetast, evenals lijsterbes, cotoneasters en sierkweeperen.
Kenmerkend schadepatroon
Naast de witte, wollige populaties zijn de kankerachtige gezwellen op de appelbomen, vooral op de jonge scheuten, zeer kenmerkend voor bloedluizenplagen. Deze gezwellen worden bloedluiskanker genoemd. Ze worden gevormd als reactie van de fruitbomen op de zuigactiviteit van de bloedluizen, die ook dragers kunnen zijn van virusziekten, zoals appelverslaving. Bovendien zijn de bomen besmet door de kleverige uitwerpselen van de bloedluizen.
Mechanische middelen
De bloedluiskolonies kunnen worden afgeborsteld of gespoeld met water. Het beste kunt u de bloedluizen afspoelen met een krachtige stroom water. Grote aften in het hout worden uitgesneden en verzegeld met boomwas.
Biologische bestrijding
In principe zijn bloedluizen moeilijk te bestrijden met pesticiden, omdat ze niet of nauwelijks door het witte waskatoen kunnen dringen. Volharding met biologische middelen loont hier echter.
Extract en thee van varensvaren of wormvaren
Wormen en varens bevatten kleine hoeveelheden van bepaalde giftige stoffen, zoals floroglucinederivaten, bepaalde bitterstoffen, tannines en oliën. Bij normale doses zijn de gifstoffen niet gevaarlijk voor huisdieren of mensen.
Varenextract
Vermaal 10 g bladeren en doe ze in een fles met 1 l regenwater. Deze is gekurkt en moet drie dagen trekken. Het extract wordt vervolgens afgefiltreerd en onverdund op de geborstelde bloedluisgebieden gespoten. Herhaal de procedure vervolgens elke drie dagen.
Tip:
Om het effect van het extract te verbeteren, kun je gemalen groene walnootschalen of paardenkastanjes aan de basis toevoegen. De varenextractspray kan in de winter ook preventief worden gebruikt.
Varenkruidthee:
Om varenthee te maken, laat je 1 kg verse of 150 g gedroogde varenbladeren een dag staan met 1 liter water en vervolgens 30 minuten koken. Nadat het is afgekoeld, wordt de thee 1:10 verdund en op bloedluisnesten gespoten of geborsteld. De geborstelde bloedluisnesten moeten echt druipnat zijn.
Oost-Indische kers thee:
Giet 10 liter kokend water over 2 kg vers Oost-Indische kerskruid en laat het afgedekt ongeveer 15 minuten trekken. Na afkoelen filteren en onverdund op de bloedluizen en aften van de appelbomen spuiten.
Nasturtium perssap:
Knijp of knijp vers Oost-Indische kerskruid. Het resulterende perssap wordt op de bloedluizen en aften geborsteld.
Neem-oliemengsel
Als je een zeer ernstige bloedluisplaag hebt, kun je ook neemolie proberen, die niet giftig is voor zoogdieren en mensen. De ingrediënten in neemolie voorkomen dat zuigende insecten zich voortplanten, terwijl nuttige insecten ongedeerd blijven. De neemolie wordt gemengd met water en een emulgator genaamd Rimulgan. Dit is een natuurlijke emulgator gemaakt van neemolie. Rimulgan- en neemolie zijn in de handel verkrijgbaar.
- 1 ml Rimulgan
- 1 ml neemolie
- 500 ml water
- stop alles in een verstuiver
- goed schudden
- Borstel of spuit de oplossing op de luizen
Bitterwood-spraybouillon (Quassia amara)
Houtchips van de Braziliaanse quassiaboom kunnen ook worden gebruikt tegen zuigende insectenplagen zoals bloedluis. Om een spuitmengsel te maken, wordt 150 tot 250 g bitterhoutsnippers (in de handel verkrijgbaar) gemengd met 2 l water en 24 uur met rust gelaten. De oplossing wordt vervolgens een half uur gekookt. Deze bouillon wordt verdund met ca. 10 tot 20 liter water. Het duurt ongeveer 4 tot 6 maanden. De houtsnippers zelf kunnen na het koken weer gedroogd worden. Dit betekent dat ze voor twee tot drie extra toepassingen kunnen worden gebruikt. Volgens deskundigen is Quassia onschadelijk voor bijen en heeft het ook geen bijwerkingen voor roofmijten, lieveheersbeestjes en gaasvliegen. Spuit de aangetaste plekken spaarzaam op de appelboom. Zodra zich na twee tot drie dagen een laagje vormt, maak je de takken schoon met helder water of paardenstaartbouillon.
Tip:
Denk er altijd aan om de bloedluiskolonies van de aangetaste takken te borstelen voordat u gaat spuiten. En ga altijd zorgvuldig om met bouillons, extracten en theeën. Er mogen geen nuttige insecten worden aangetast.
Gebruik nuttige insecten tegen de bloedluis
De beste voorwaarde om de bloedluizenpopulaties op een laag niveau te houden is een intacte nuttige fauna, hoewel dit niet altijd het geval is. Daarom moet u proberen de roofdieren van de bloedluis, vooral de bloedluiswesp, maar ook oorwormen, lieveheersbeestjes en larven van gaasvliegen en zweefvliegen, naar uw tuin te lokken.
Bloedluiswesp:
De bloedluiswesp (Aphelinus mali) is een van de zogenaamde sluipwespen. Het werd aan het begin van de 20e eeuw vanuit Noord-Amerika in Europa geïntroduceerd om de bloedluis te bestrijden. Het wordt nog steeds gebruikt als roofdier van bloedluizen in de biologische fruitproductie. Het is erg klein en slechts 0,7 tot 1 mm groot. Het heeft een zwart lichaam en gele achterpoten en antennes. Deze kleine wesp leeft in de buurt van bloedluiskolonies. De vrouwtjes leggen hun eieren in de bloedluizen, zodat de larven zich kunnen voeden met de luizen en zich daarin kunnen ontwikkelen totdat ze tevoorschijn komen als een volwassen wesp. Alle stadia van de bloedluis worden aangetast. De besmette luizen zijn te herkennen aan hun zwarte lichaam, dat niet meer bedekt is met waswol.
Lokaliseren van nuttige insecten
Om meer nuttige insecten zoals lieveheersbeestjes, gaasvliegen en oorwormen te introduceren, kunt u beschermende insectenhotels bouwen, dood hout of haag- en boomstekken op bepaalde plaatsen in uw tuin opstapelen en een paar verdorde stengels van vaste planten en zomer achterlaten bloemen in de herfst. Je kunt de vestiging van de nuttige insecten ook ondersteunen met een stuk hardhout waarin je gaten van verschillende lengtes boort. Hang het hout op een warme en beschermde plek in uw tuin. Kleine vijvers en natuurlijke vijvers brengen ook biodiversiteit en een natuurlijk evenwicht in uw tuin.
Preventie en controle
Als preventieve maatregel kun je lijmringen aan de stam van de bomen bevestigen om te voorkomen dat de luizen in het voorjaar van de grond naar de kruinen migreren.
Controleer de aangetaste takken regelmatig en spuit of borstel indien nodig.
Conclusie
Bloedluizen uit appelbomen halen is niet zo eenvoudig, ook al zijn er veel manieren om het te doen. Hun wollige waslaag beschermt ze. U kunt ze echter stoppen door voortdurend te borstelen en te besproeien met biologische plantenbouillon en thee. En de nuttige insecten helpen je als je ze in je tuin laat staan of naar binnen lokt.
