De krokus is een weinig veeleisende bolgewas die zowel binnen in een pot als buiten in een perk geplant kan worden. Er zijn een paar soorten die een lichte, zoete geur afgeven die ook binnenshuis zeer aangenaam is.
Locatie en bodem voor krokussen
- De uien worden in de late zomer of vroege herfst buiten geplant, omdat ze koude periodes nodig hebben.
- Het planten in potten gebeurt ongeveer drie maanden vóór de gewenste bloeiperiode.
- De bollen hebben ongeveer tien weken nodig om te wortelen.
- De bollen mogen niet te diep worden geplant. Een paar centimeter onder het oppervlak is voldoende.
- Daarom kunnen de krokussen gemakkelijk in ondiepe kommen worden geplaatst.
- De bollen kunnen dicht bij elkaar worden geplant, maar de bollen mogen elkaar niet raken.
Als een van de eerste planten in het voorjaar houden krokussen van zonnige locaties. Het is verstandig om de bollen in een meerjarig perk te planten. De krokussen staan dan uiterlijk in april in bloei, waardoor een perk al vroeg kleurrijke bloemen zal vertonen. Ook worden de uien vaak direct in het gazon geplant, net als andere uienplanten die in het voorjaar bloeien. Tegen de tijd dat het gazon voor de eerste keer wordt gemaaid, zijn de krokussen verdord en weer teruggetrokken. Krokussen worden ook vaak binnenshuis in potten of schalen bewaard en maken deel uit van lenteboeketten.
Krokussen binnenshuis moeten ook op een lichte en zonnige plek worden geplaatst, bij voorkeur op een vensterbank op het zuiden. De krokussen stellen geen hoge eisen aan hun standplaats en stellen weinig eisen. Als ze zich in het gezelschap van andere planten bevinden, hebben ze geen speciale bemesting meer nodig. Krokussen in potten moeten één keer per jaar worden bemest of de grond worden ververst. Normale compostgrond is hiervoor volledig voldoende.
Temperatuur en water geven van krokussen
Krokussen hebben een temperatuurpuls nodig om te groeien. Temperaturen boven de 7°C geven aan de bol aan dat het tijd is om te groeien en de temperatuur moet tijdens het rooten binnen dit bereik blijven. Als de temperaturen in de winter daaronder liggen, rust de knol. Om deze temperatuurprikkel voor krokussen in huis te geven, kan de pot bijvoorbeeld 24 uur op het balkon staan bij koele temperaturen.
Als je niet in de gelegenheid bent om de pot buiten te zetten, kun je de krokussen ook een dagje in de koelkast zetten. Buiten zijn de bollen niet zo moeilijk te verzorgen en hebben ze meestal geen water nodig.
Als een lange regenperiode in het verleden wordt gevolgd door een droge periode van enkele weken, kunnen de planten matig worden bewaterd. Krokussen binnenshuis moeten matig vochtig worden gehouden. Wateroverlast moet worden vermeden, anders kunnen de uien gaan rotten.
krokussen vermeerderen en verpotten
Het is niet nodig om de bollen buiten te verplanten. Als de omstandigheden goed zijn, ontkiemt de moederknol ieder jaar kleine kweekknollen, waardoor de krokussen zich automatisch voortplanten. Als er te veel krokussen op één plek groeien, kunnen ze na de bloei voorzichtig worden opgegraven. De nieuwe locatie moet voldoende ruimte bieden voor de planten om zich te vermenigvuldigen. Gemiddeld duurt het drie jaar voordat de jonge bollen bloeien.
Gedurende deze tijd sterft echter ook de moederknol. Krokussen in potten kunnen in de zomer in de tuin gezet worden, de grond mag niet uitdrogen. Als deze mogelijkheid niet bestaat, worden de bollen nadat ze volledig zijn doorgeweekt en grof gereinigd uit de grond gehaald. Ze worden droog en koel bewaard, bijvoorbeeld in de kelder of in een opslagruimte, en worden pas in het najaar opnieuw geplant.
Voorzichtigheid is geboden bij het rooien van de uien, zodat jonge uien niet te vroeg van de moederbol worden gescheiden. Alleen als deze zelfstandig oplossen, kunnen ze zichzelf van voedingsstoffen voorzien. De knollen moeten ook in de zomer worden bewaard om ze te beschermen tegen ongedierte zoals muizen. Er moet regelmatig worden gecontroleerd of de omgeving te vochtig of te droog is. Als de lucht in de kamer te droog is, kun je een vochtige doek op de uien leggen, anders drogen ze uit. Te vochtige ruimtes kunnen leiden tot schimmelaantasting van de bollen of vroegtijdige kieming.
Plagen en ziekten
De enige plaag die gevaarlijk kan zijn voor krokussen is de veldmuis. De uien zijn het hele jaar door een prima voedselbron voor knaagdieren. Als je bang bent voor veldmuizen, kun je plantenmanden in holtes in de grond zetten, er krokusbollen in doen en alles bedekken met aarde. De rand van de plantenmanden moet iets uitsteken om te voorkomen dat veldmuizen over de rand klimmen.
Als de knaagdieren nog steeds niet worden afgeschrikt door de uien, die ze lekker vinden, kunnen er gesloten kooien worden gemaakt van fijnmazig draad en met de uien in de grond worden begraven. Wateroverlast kan ook de uien beschadigen, omdat ze kunnen rotten. Als er risico op wateroverlast bestaat, kan de grond worden gemengd met zand, waardoor de doorlaatbaarheid toeneemt.
Onderhoudsinstructies in één oogopslag
- heldere tot zonnige locatie
- veilig planten tegen veldmuizen
- water matig
- koele temperaturen als groeistimulans
- Verpotten nadat de plant is ingetrokken
- Bewaar uitgegraven uien op een koele en droge plaats
Wat je moet weten over krokussen in het kort
Krokussen behoren tot de eerste tekenen van de lente in de tuin. De bollen kunnen eenvoudig worden geplant op plekken in de tuin waar de grond niet of nauwelijks wordt verplaatst. Vanwege de lage locatievereisten is hij ook geschikt als kleurrijke kleuraccent in het gazon of in vaste plantenbedden in het voorjaar. Eenmaal geplant reproduceert de knol zichzelf, maar hij moet worden beschermd tegen ongedierte zoals veldmuizen. Krokussen in potten kunnen in de winter buiten blijven staan of na hun intrek worden opgegraven en op een droge plaats worden bewaard.
- Krokussen worden slechts 5 tot 10 cm hoog, groeien rechtop en bloeien van eind januari tot april, afhankelijk van de variëteit.
- En er zijn een aantal prachtige varianten: je kunt ze krijgen in het geel, wit, roze, paars en zelfs veelkleurig.
- Hun bloemvorm is komvormig of bekervormig.
- Zoals bij alle voorjaarsbloeiers is de planttijd september/oktober, waarbij ze ongeveer 6-8 cm diep in de grond worden geplant.
- De meeste krokussen ontwikkelen kleine dochterbollen die gemakkelijk uit de moederbol kunnen worden verwijderd.
- Na de bloei worden de bollen voorzichtig uit de grond gehaald en wordt de dochterbol vervolgens opnieuw geplant op een andere gewenste locatie.
- Als je de dochterlamp niet ergens anders wilt neerzetten, kun je gewoon wachten en niets doen.
- De krokussen vermenigvuldigen zich vanzelf dankzij de kweekbollen.
- Sommige soorten vormen ook zaden, waar ze erg gul mee zijn en zich zo verspreiden.
Bijzonder opmerkelijk is hier de lichtpaarse Crocus tommasinianus, de elfenkrokus, die vanaf eind januari bloeit. Door te zaaien kan hij hele krokuskolonies vormen en wordt hij als bijzonder gemakkelijk te verspreiden beschouwd. Het is daarom zeer geschikt voor natuurlijke tuinen. Dit is ook vrijwel de enige krokussoort die nog in het wild voorkomt.
Krokussen – verschillende soorten
Er wordt onderscheid gemaakt tussen botanische soorten die door de natuur zelf worden geproduceerd en siervormen die speciaal door mensen zijn gekweekt. Bijzonder aantrekkelijke soorten zijn de botanische variëteiten 'Sieberi Firefly' met intens roze bloemblaadjes en een oranje kern, 'Blue Pearl' met bladeren die verschillend blauw schijnen op één bloem en de felgele variëteit 'Romance'. De bloesem van 'Jeanne d'Arc' stra alt bijna onwerkelijk in puur wit. Remenbrance is een krachtig viooltje met zijdezachte, glanzende bloemblaadjes, dat ook uitstekend tot zijn recht komt als intense kleuraccent tussen veel witte of gele krokussen. 'Crocus chrysanthus' maakt indruk met zijn intens zonnig gele bloemen en 'Crocus vernus', de Alpenkrokus, heeft roze geaderde bloemblaadjes.
Krokussen in kruidachtige bedden
De kleine kleurrijke wezens zien er ook heel goed uit in kale perken met vaste planten, voor loofbomen en in rotstuinen.
Krokussen houden ook van doorlatende grond, niet van wateroverlast. In het voorjaar kan het wat natter zijn, in het najaar is het liever droger. Ze zijn winterhard, maar gevoelig tijdens de bloei, dus zelfs kleine temperatuurschommelingen kunnen ervoor zorgen dat de zonhongerige bloemen korte tijd sluiten.
