Zowel echte meeldauw als valse meeldauw zijn schimmelziekten die zich onder optimale omstandigheden snel door de hele tuin verspreiden en bijna alle nuttige planten en sierplanten kunnen aantasten. Omdat de schimmelsporen die de schimmel veroorzaken extreem robuust zijn en schimmelaantasting moeilijk te bestrijden is, moeten zoveel mogelijk preventieve maatregelen worden genomen om te voorkomen dat er een uitbraak van meeldauw in de tuin ontstaat.
De onderscheidende kenmerken van meeldauw
Echte meeldauw (Erysiphaceae) is een plantenziekte die wordt veroorzaakt door Ascomycota-schimmels (Ascomycota) en die vooral de bladeren van planten aantast, bijvoorbeeld doordat de schimmelsporen door de wind worden meegevoerd en op de planten worden afgezet en daar blijven plakken. De sporen ontkiemen vervolgens, waardoor de bladeren aanvankelijk bedekt zijn met een bloemig wit laagje. Naarmate de ziekte voortschrijdt, worden de bladeren onder het schimmelnetwerk steeds bruiner voordat ze volledig uitdrogen. Rozen en fruitbomen worden als bijzonder bedreigd beschouwd, hoewel echte meeldauw, die bijzonder goed gedijt in zonlicht, ook andere plantensoorten kan aantasten.
Valse meeldauw (Peronosporaceae) wordt veroorzaakt door zogenaamde eierschimmels (Oomycota). In tegenstelling tot de sporen van ascomyceten dringen de sporen van de betreffende eierschimmels aanzienlijk dieper door in het binnenste van de planten. Bovendien verschijnt de coating waaraan het zijn naam dankt, die ook meeldauw wit is, bij valse meeldauw vooral aan de onderkant van de bladeren. Een ander onderscheidend criterium is dat valse meeldauw alleen gedijt als er voldoende vocht is, vooral omdat de schimmelsporen alleen via een soort waterfilm de huidmondjes op natte bladeren bereiken, waardoor ze vervolgens in het binnenste van de plant kunnen doordringen. Hoewel deze meeldauw ook verschillende plantensoorten kan aantasten, worden vooral radijs- en koolplanten bedreigd.
Als het om meeldauw gaat, kun je beter het zekere voor het onzekere nemen
Aangezien zowel echte meeldauw als valse meeldauw zeer besmettelijk zijn, moet u vanaf het begin voorzorgsmaatregelen nemen om te voorkomen dat er überhaupt een schimmelinfectie optreedt. Dit betekent allereerst dat je alleen planten kweekt, zaait of plant die zo resistent mogelijk zijn. Bovendien moet u de locatie zorgvuldig kiezen. Bij planten die bijzonder gevoelig zijn voor echte meeldauw betekent dit dat u te zonnige locaties moet vermijden. Met betrekking tot valse meeldauw betekent dit dat de locatie niet drassig mag zijn en dat deze idealiter zoveel mogelijk beschermd is tegen regen.
Iedereen die zijn tuin nat maakt, moet er, vooral met betrekking tot valse meeldauw, voor zorgen dat in ieder geval gevoelige planten altijd bodemvocht krijgen, zodat de planten zelf niet onnodig nat worden. In deze context geldt ook de stelregel dat soms minder meer is. Dit betekent dat u bij het watergeven niet overdrijft, omdat een te natte grond de ontwikkeling van valse meeldauw kan bevorderen, niet in de laatste plaats door de verdampende vloeistof. Bovendien mag indien mogelijk alleen in de late ochtend en/of vroege middag worden bewaterd, vooral omdat een hoog vochtgeh alte in combinatie met de koelte van de avond of nacht de ontwikkeling van meeldauw onnodig zou bevorderen.
Het is ook belangrijk om monoculturen te vermijden, omdat deze al erg vatbaar zijn voor ziekten. Bovendien vindt meeldauw de optimale omstandigheden om te gedijen in monoculturen, wat zou kunnen leiden tot een verhoogde sporenvorming en dus tot een grotere ophoping van sporen, wat op zijn beurt een sterk verhoogd risico zou opleveren voor de rest van de tuin. Als het echter om gemengde gewassen gaat, moet erop worden gelet dat deze niet bestaan uit plantensoorten die allemaal gevoelig zijn voor een bepaald type echte meeldauw.
Daarnaast kun je proberen je planten veerkrachtiger te maken met behulp van bepaalde tonics die je zelf bereidt uit wat je eigen tuin te bieden heeft of die je kant-en-klaar koopt in de speciaalzaak. Er is ook de mogelijkheid om potentieel bedreigde planten te behandelen met gekochte of zelfgemaakte insectenwerende middelen.
Meeldauw bestrijden
Als een plant ondanks alle voorzichtigheid wordt aangetast door valse of echte meeldauw, moeten eerst de aangetaste bladeren worden verwijderd. Uit voorzorg is het raadzaam om zelfs de aangrenzende bladeren die nog geen ziektesymptomen vertonen, te verwijderen. Afhankelijk van de omvang van de meeldauwplaag en het type plant dat wordt aangetast, kunt u bij twijfel zelfs overwegen om de hele plant te verwijderen.
Voordat je andere delen van planten of planten in het algemeen aanraakt, is het essentieel om je handen of het gereedschap dat wordt gebruikt om de bladeren of planten te verwijderen grondig schoon te maken. Bovendien moeten de verwijderde bladeren of planten worden verbrand, diep in de buurt van mogelijk bedreigde planten worden begraven of zelfs met het restafval worden weggegooid.
Er wordt vaak gezegd dat je de bladeren net zo gemakkelijk in de compost kunt gooien, omdat meeldauw alleen gedijt op levend plantmateriaal. Dit zou echter een onnodig risico met zich meebrengen, omdat de ziekteverwekkende sporen nog steeds door de wind of insecten kunnen worden overgedragen. Hoe dan ook, er is geen garantie dat de echte meeldauwpathogenen daadwerkelijk zullen rotten, dus in ieder geval in theorie bestaat er nog steeds een risico dat de echte meeldauw zich in de loop van het volgende tuinseizoen in de vorm van compost door uw tuin zal verspreiden. Als u de plantenresten echter toch wilt composteren, moet u deze in ieder geval afdekken met een paar lagen tuinafval dat gegarandeerd vrij is van meeldauwpathogenen.
Wat u moet weten over echte meeldauw in het kort
Zonder twijfel kan meeldauw een grote bedreiging vormen voor de hele tuin. Als u de hier genoemde voorzorgsmaatregelen neemt, blijft de kans op meeldauwbesmetting laag. En zelfs als er sprake is van een uitbraak van meeldauw, zijn er genoeg huismiddeltjes die daadwerkelijk kunnen helpen. Speciaalzaken hebben ook zeer effectieve fungiciden op voorraad. In het ergste geval heb je geen andere keuze dan afstand te doen van de planten waar je van houdt. De kans dat de rest van de tuin schimmelvrij blijft is echter zeer groot.
- De schade veroorzaakt door echte meeldauw is een witachtige, bloemachtige laag op de bladeren.
- Dit zit vooral op de bovenkant van de bladeren, op de bloemen, de stengels en de vruchten.
- De schimmels worden vooral aangetroffen op komkommers, appels, kruisbessen, wijnstokken, rozen en sierplanten zoals phlox.
Let op: Echte meeldauw ziet er anders uit op aardbeien en druiven! De onderkant van de aardbeibladeren wordt rood. Er is nauwelijks een witte coating op de bovenkant te zien. Ze krullen de bladeren echter naar boven. Dat is een duidelijk teken. Hetzelfde geldt voor druivenbladeren. Naarmate de ziekte vordert, barsten de druiven open.
Preventie
- Het is raadzaam om bij de aanschaf van groente- en tuinplanten te kiezen voor resistente rassen.
- Bij het planten mogen de plantafstanden niet te klein zijn om het risico op infectie te verminderen.
- Het helpt de planten ook als ze ruimte vinden op open en zonnige locaties
- Echte meeldauw overwintert op de afgevallen bladeren en de knoppen van volgend jaar. Daarom moeten de bladeren in de herfst geplukt worden.
- De gebruikelijke wintersnoei is ook belangrijk om echte meeldauw te voorkomen.
Gevecht
- Als het te laat is en individuele scheuten al geïnfecteerd zijn, moeten ze grondig worden uitgesneden.
- Zwavelhoudende preparaten worden voornamelijk gebruikt om dit tegen te gaan, b.v. B. Baymat of Saprol. Deze zijn verkrijgbaar in tuincentra.
- Geschikte huismiddeltjes zijn wei en melk, verdund met water. (Melk 1:9 water en wei 1:30 water). Spuit dit mengsel over de aangetaste planten, idealiter twee tot drie keer per week.
- De natuurlijke vijanden van echte meeldauw zijn lieveheersbeestjes en andere kleine wezens.
Wat u moet weten over valse meeldauw in het kort
De valse meeldauwschimmels vallen voornamelijk wijn, spinazie, sla, aardbeien en vele andere planten aan. Ze komen vaker voor bij vochtig weer of in vochtige klimaten in kassen. Je herkent ze aan het feit dat er lichte vlekjes op de bovenkant van de bladeren verschijnen. Aan de onderkant van het blad vormt zich een grijsachtige laag.
Preventie
- De eerste prioriteit is het kiezen van een resistent ras.
- Er moet ook rekening worden gehouden met een ruime plantafstand.
- Zorg er bij het water geven en water geven voor dat het water niet over de bladeren loopt en zich daar nestelt.
- De voedingsbodem voor schimmels zou zich hier goed kunnen ontwikkelen. Overbemesting heeft ook een gunstig effect op de besmetting.
Gevecht
- Koperpreparaten worden gebruikt bij chemische controle. Fungisan, Compo Ortiva en andere fungiciden tegen valse meeldauw zijn ook verkrijgbaar in de winkels.
- Je kunt de planten het beste preventief en bij de eerste tekenen van besmetting behandelen met plantversterkende middelen.
- Het is belangrijk om alle delen van de plant die bij het eerste teken worden aangevallen, uit te knippen en te vernietigen! Ze horen niet in de compost!
- Bladversterkende bouillons en andere plantversterkende middelen die worden geïnjecteerd zijn ideaal. Je kunt het zelf maken (brandnetelbouillon) of bijvoorbeeld paardenstaartextract kopen bij Deudorff.
- Effectieve chemische middelen zijn rozenschimmelvrij Saprol (Celaflor) en Fungisan rozenschimmelvrij (Neudorff).
- Biologische spray van Schacht, een natuurlijke plantenversterker, wordt aanbevolen als biologische spray.
Tip van de redactie
Schimmelsporen overleven ook op tuingereedschap, houten palen, vaste plantensteunen, rozenbogen, privacyhekken, hekjes en dergelijke, allemaal gemaakt van organisch materiaal. Alles wat in contact is gekomen met zieke planten of plantendelen moet worden schoongemaakt! Een antisepticum of alcohol is ideaal voor het reinigen. Dit wordt ook aanbevolen voor de handen.
