Honden zijn, samen met katten, een van de meest populaire huisdieren. In tegenstelling tot huiskatten kunnen honden voor aanzienlijke geluidsoverlast zorgen. Juridische geschillen over blaffende honden betreffen regelmatig de rechtbanken. En menig goede buurt is hierdoor al uiteengevallen. Er zijn precieze richtlijnen over wanneer en hoe lang een hond mag blaffen. Het is gewoon stom dat de dieren er niets van weten.
Blaffen
Blaffen is de vorm van communicatie van een hond en is veruit de meest voorkomende vocalisatie. Hoe uitgesproken en hoe lang een hond blaft, hangt af van het ras en de socialisatie van het dier. Volgens onderzoekers zijn er in totaal zes redenen waarom honden überhaupt blaffen. Veruit de meest voorkomende reden is het strijden om aandacht. Bovendien kunnen frustratie, vreugde, angst, nervositeit en een waargenomen dreiging het blaffen veroorzaken. De hond reageert instinctief. Er is echter ook een verband tussen de opvoeding van het dier en de aandacht die het krijgt van de eigenaar. Mensen zijn de voornaamste ontvangers van geblaf.
Probleemsituatie
Luid en veelvuldig blaffen van honden kan een aanzienlijk probleem worden. Vooral buren voelen zich vaak enorm gehinderd en gestoord in hun rust. Het maakt meestal niet uit of een hond alleen in het appartement wordt gehouden of vrij in de tuin mag rondlopen. De kans op hinder is afhankelijk van zowel het volume als de frequentie. Regelmatig ontstaan er conflicten met buren omdat hondenbezitters het constante geblaf niet kunnen of willen stoppen. Dit geldt vooral voor honden die buiten worden gehouden of langere tijd in de tuin mogen verblijven. Je gestoord voelen door blaffende honden heeft niets te maken met benauwdheid of een gebrek aan liefde voor dieren. Luid blaffen is feitelijk een aanzienlijke geluidsoverlast.
Juridische situatie
Kortom is het blaffen van een hond een zogenaamde geluidsimmissie. Dit betekent dat blaffen het fysieke welzijn van mensen kan beïnvloeden. Er zijn een aantal voorbeelden waarbij het constante blaffen van honden heeft geleid tot extreme slaapstoornissen of chronisch zenuwachtig gedrag. Rechtbanken hebben dan ook al talloze uitspraken gedaan, waaronder uitspraken van de hoogste rechtbanken, waarin het blaffen van een hond als hinderlijk wordt ervaren. Dit heeft onvermijdelijk tot gevolg dat betrokkene vaak een vordering tot voorlopige voorziening krijgt. Dit geldt echter niet voor elk type geblaf.
De volgende algemene voorwaarden zijn van toepassing:
- Het geblaf moet het lokale niveau overschrijden. Iemand die in een dorp op het platteland woont, krijgt onvermijdelijk meer geblaf van honden te verduren dan iemand die in een hoogbouw in de grote stad woont.
- Blaffen moet over het algemeen worden vermeden tijdens rustperioden.
- Kort, situatiegebonden blaffen, bijvoorbeeld om iemand te begroeten, is ook toegestaan tijdens rustperioden.
- Meer dan een half uur per dag blaffen of tijdens rust langer dan tien minuten blaffen, wordt zeker als geluidsoverlast beschouwd en kan een boete opleveren voor de hondeneigenaar.
Paragraaf § 906 van het Duitse Burgerlijk Wetboek (BGB) is bijzonder relevant voor de omgang met blaffende honden. Er wordt met geen enkel woord gesproken over het blaffen van honden. Het gaat echter om emissies die impact hebben op het milieu. Zoals reeds vermeld kan blaffen worden gezien als een storende of zelfs gezondheidsbedreigende geluidsemissie. Omdat er geen expliciete wettelijke regels bestaan over blaffende honden, ontstaan er regelmatig geschillen bij de rechter. De talrijke arresten die inmiddels in dit kader zijn uitgesproken spreken echter voor zich en geven de hierboven beschreven richting aan. Uiteindelijk is het echter altijd het specifieke individuele geval dat doorslaggevend is.
geluidsoverlast
Tegen deze achtergrond moet het nu duidelijk zijn dat er geen precieze informatie bestaat over het onderwerp blaffende honden die in de wet is vastgelegd. De tot nu toe gemaakte oordelen zijn dan ook doorslaggevend. Hoewel ze geen algemene rechtsgeldigheid hebben, worden ze door andere rechtbanken regelmatig als een soort leidraad gebruikt. Als algemene regel geldt dat geluidsoverlast door een blaffende hond vermeden moet worden. De vraag is nu wanneer er echt sprake is van geluidsoverlast. Een paar voorbeelden kunnen dit verduidelijken en een ruwe oriëntatie bieden:
Continu blaffen
Het Hogere Regionale Gerechtshof (OLG) Hamm besloot in april 1988 dat continu, permanent blaffen gedurende een half uur per dag onredelijk is. In dit geval kan duidelijk gesteld worden dat geluidsoverlast niet is toegestaan. Dit moet dan door de hondeneigenaar uitgeschakeld worden. (OLG Hamm, arrest van 11 april 1988, ref.: 22 U 265/87)
Blaffen tijdens rustperioden
In november 1989 besloot het Hooggerechtshof van Hamm ook dat het blaffen van honden tijdens rustperioden, 's nachts, tijdens de lunch en op zon- en feestdagen onaanvaardbaar is. Ook in dit geval moet de hondeneigenaar ervoor zorgen dat er niet geblaf ontstaat. Doet hij dit niet, dan volgt er een boete. (OLG Hamm, arrest van 16 november 1989, ref.: 22 U 249/89)
Hond blaft met tussenpozen
De rechtbank van Bremen (AG) oordeelde in mei 2006 dat blaffen met tussenpozen of “duetten” in perioden van één tot drie uur onredelijk is, zelfs als de hond of honden slechts één tot vijf keer blaffen gedurende minuten. (AG Bremen, arrest van 5 mei 2006, ref.: 7 C 240/2005)
Opmerking: Een korte blaf, die niet kan worden beïnvloed door de hondeneigenaar, moet altijd worden geaccepteerd. Dit is dus geen geluidsoverlast, ook al kunnen sommige mensen er bang voor zijn.
Rusttijden
Zoals al vermeld spelen rusttijden een grote rol in verband met blaffende honden. In deze tijden zou er eigenlijk vrede moeten zijn. Ze dienen ontspanning en stilte. Een blaffende hond zou uiterst ontwrichtend zijn en het doel van zulke tijden ondermijnen. Rustperioden omvatten over het algemeen de tijd tussen 22.00 uur en 06.00 uur (nachtrust) en de lunchtijd tussen 12.00 uur en 15.00 uur. Bovendien zijn zon- en feestdagen rustige tijden waarop honden niet mogen blaffen.
Tip:
Rusttijden spelen over het algemeen een belangrijke rol voor tuinbezitters. Wat u tijdens de rusttijd wel en niet in de tuin kunt doen, wordt meestal geregeld in een speciaal statuut van de gemeente of stad waarin u woont. Het is daarom raadzaam om deze statuten goed te bekijken om mogelijke ongemakken te voorkomen.
Reactie op blaffende hond
Iedereen die last heeft van blaffende honden in de buurt, zal vroeg of laat uiteraard actie moeten ondernemen. Een klacht of een gerechtelijk bevel moet altijd het laatste redmiddel zijn dat u kiest. Het is altijd beter om met de hondeneigenaar te praten en hem op het probleem te wijzen. In dit kader kunt u uiteraard ook de juridische situatie aankaarten en discreet vermelden dat het geblaf onaanvaardbare geluidsoverlast kan opleveren.
Het enige belangrijke is dat je streeft naar een minnelijke schikking, een verstoorde burenrelatie kan immers stressvol zijn voor alle betrokkenen. In een appartementencomplex kan het ook zinvol zijn om de verhuurder op de hoogte te stellen van het geblaf. Als de hondeneigenaar echter niet wil of kan stoppen met het blaffen van zijn dier, is de enige oplossing een gang naar de rechter. En dit mag niet worden gedaan zonder een advocaat.
Opmerking:
Als het blaffen lang aanhoudt, kun en mag je uiteraard de politie bellen.
Menselijk probleem
In de meeste gevallen ligt het probleem achter overmatig blaffen niet zozeer bij de hond, maar meer bij de eigenaar van de hond. Vaak is er iets misgegaan in de opvoeding van het dier of is de houding simpelweg niet goed. Daarom kun je de hond niet de schuld geven van het blaffen. Hij volgt zijn aard en zijn behoeften. Maar dit betekent ook dat de hondeneigenaar tot op zekere hoogte verantwoordelijk is voor het gedrag van zijn dier. Hij moet ervoor zorgen dat hij zich zo gedraagt dat hij anderen niet in gevaar brengt of lastigv alt. Veel hondenbezitters zijn zich echter niet eens bewust van de verantwoordelijkheid die zij hebben en de grote invloed die zij hebben op het gedrag van het dier.
Stop met blaffen
Honden die veel en aanhoudend blaffen, kunnen dit gedrag uiteraard tegenhouden - ongeacht het ras en de leeftijd van het dier. Er zijn hele specifieke trucs en trainingsmethoden die altijd tot gedragsverandering leiden. Uiteraard mag dwang of zelfs geweld geen rol spelen. Ze doen niets, maar maken de situatie alleen maar erger. Je kunt het beste advies inwinnen bij hondenexperts, die je bijvoorbeeld op hondenscholen kunt vinden. Heel vaak leidt doelgericht werken met de hond er niet alleen toe dat hij stopt met overmatig blaffen, maar ook tot een nauwere, intensere relatie tussen eigenaar en dier.
