Traag groeiend en veelzijdig, met zijn kleine groenblijvende bladeren die het hele jaar door decoratief zijn - het is eigenlijk jammer dat de buxus een beschermende hoes nodig heeft om in het koele deel van Duitsland te overwinteren. Vooral als jonge boom en in pot, maar er zijn een paar manieren om deze winterbescherming op een sfeervolle manier te versieren. Als een bevroren buxus moet/moet worden vervangen, maak dan kennis met enkele buxusvariëteiten die hebben bewezen bijzonder winterhard te zijn, zelfs als ze in containers worden gekweekt:
De winterhardheid van de buxus
De ‘gewone buxus’ Buxus sempervirens, waar we zo bekend mee zijn, is geen inheemse plant; originele stammen groeien in Noord-Afrika, West-Azië, maar alleen in het warme zuiden van Europa (Noord-Spanje, Zuidwest-Frankrijk), Zuid-Engeland, de Balkan).
De buxus had echter “een beetje tijd” om bij ons te acclimatiseren: de Romeinen kweekten waarschijnlijk al buxushagen in wat later Zuid-Duitsland zou worden; De buxus kwam zeker op zijn laatst in de Renaissance naar Duitsland, nadat de hoftuinman van Hendrik IV er de meest gewilde tuindecoratie voor de “VIP’s” van die tijd van maakte. Oude buxusbossen, b.v. B. op het droomwandelpad door de bergkloven van de Ehrenburg in het Brodenbachtal aan de Moezel of nabij Grenzach-Wyhlen (district Lörrach, in het zuidwesten van Baden-Württemberg) laten zien dat buxus zonder problemen kan overleven in een vriendelijke Duitser klimaat.
Maar in Duitsland heerst niet alleen een vriendelijk klimaat (met winterhardheidszones 7b tot 8a, aan de Beneden-Main en in de Rijn Graben), maar rond Rosenheim, Amberg en Hof zijn er koele locaties met winterhardheidszones 6a en in het Alpengebied zelfs de koude winterhardheidszone 5b (en natuurlijk alles daartussenin).
De ‘uitvinders’ van de winterhardheidszones, het Amerikaanse ministerie van Landbouw, verdeelden de VS ruim 50 jaar geleden in klimaatzones op basis van de gemiddelde maximale winterkoude die tot dan toe was gemeten. In 1984 berekenden twee dendrologen (boomwetenschappers) ‘de Midden-Europese waarden’ van de USDA-kaart en publiceerden deze in een gespecialiseerd tijdschrift; andere landen namen deze waarden over of creëerden hun eigen kaarten. De “USDA winterhardheid” (USDA winterhardheid bepaald per zone) is nu de internationale standaard wanneer informatie nodig is over welke regio een plant een normaal koude winter kan overleven.
Buxus sempervirens is ingedeeld in de winterhardheidszones 6 t/m 8, dus in sommige uithoeken van Duitsland wordt de buxus niet als winterhard beschouwd, ook al zou hij buiten in de tuingrond moeten worden geplant (vooral niet in een pot, wij' Ik kom daar zo op terug). De winterhardheidszones vindt u duidelijk vermeld bij de Duitse weerdienst. U kunt ook toegang krijgen tot de Duitse Klimaatatlas, met wintertemperaturen waar u woont en uitgebreide berekeningen, gegevens en kaarten over hoe de winterhardheidszones en het klimaat zullen veranderen als gevolg van de opwarming van de aarde in Duitsland: www.dwd.de/EN/ onzediensten/germanclimateatlas/explanations/elements/erl_winterhaertezeln.html.
Als u in een van de kritieke zones woont en op het punt staat de buxus te kopen, moet u de verkoper vragen naar de winterhardheidszone van de aangeboden buxus of ervoor zorgen dat u een van de bijzonder winterharde buxussen koopt buxusvariëteiten (voor de variëteiten zie hieronder).
Het hangt af van het microklimaat
Als je in een vrij koel deel van Duitsland woont en er pas na aankoop van de buxus achter komt dat buxus niet noodzakelijkerwijs een winterharde inheemse plant is, heb je weinig aan goed winkeladvies. Als de buxus niet bij een gespecialiseerde kwekerij of boomkwekerij is gekocht, was er waarschijnlijk geen rasadvies (althans niet met betrekking tot winterhardheid) en informatie over de winterhardheidszone.
Dergelijke “koopjes” zijn geen probleem voor ervaren tuiniers, maar zijn des te vervelender voor nieuwe tuiniers wanneer het gebrek aan productinformatie (waarvan ze niet noodzakelijkerwijs iets weten) tot de aankoop heeft geleid van de verkeerde soort, wiens voortbestaan nu op het spel staat. In deze situatie kun je profiteren van het feit dat de aanduiding van de winterhardheidszone niet alleen verwijst naar de gemiddelde winterkou, maar ook naar een gemiddelde locatie: winterhardheid is als het ware maar één kant van de medaille, de grijze theorie, wat echt belangrijk is, is de specifieke situatie Locatie, het microklimaat van de locatie.
Daarom heeft zelfs een buxussoort die gevoeliger is voor kou een goede kans om “gelukkig met je te worden” als je ervoor zorgt dat je de koudegevoelige buxus een beschermde plek biedt met een microklimaat waarin hij goed gedijt Er kunnen zich koelere streken ontwikkelen. Bij met uitsterven bedreigde buxus moet de teelt vanaf het begin gericht zijn op een probleemloze overwintering:
- Zet geen buxuspotten in de brandende zon
- Als de bak tijdens het seizoen een beetje koud is, hardt hij uit en voorkomt vorstschade
- Juist bemesten: onderaanbod, overbemesting, verkeerde timing hebben ook invloed op de winterhardheid
- Ondervoede planten hebben geen energie=vitaliteit om zich te verdedigen tegen vorst
- Overbemesting zorgt voor veel fijn, zwak plantenweefsel dat niet tegen vorst kan
- Vooral late, royale stikstoftoepassingen zijn ongunstig voor de weerstand tegen kou
- Geef in september kaliummest, dit bevordert de rijping (verhouting) van de nieuwe scheuten
- De buxus in de pot is mobiel en kan in de winter naar de optimaal gezellige locatie verhuizen
- Het belangrijkste is bescherming tegen koude wind
- De koudste wind komt meestal uit het oosten of noorden, een locatie in het westen of zuiden vergroot de overlevingskansen in de winter aanzienlijk
- Er moet gebruik worden gemaakt van specifieke voordelen van de omgeving: een huismuur, een heg of een heuvel vlak achter de omheining van het perceel kan de temperatuur in de omgeving merkbaar verhogen
- Koudgevoelige planten zijn het mooist aan de zuidkant, dicht bij de huismuur. Daarom werd daar vroeger traditioneel leifruit geteeld
- Wees voorzichtig met direct zonlicht, waardoor de pot in de winter wordt blootgesteld aan gevaarlijke temperatuurschommelingen
- Als een locatie door bebouwing tegen de wind wordt beschermd, is overwinteren aan de oost- of noordzijde ook denkbaar
Als de perfecte winterlocatie moeilijk te vinden is, kunt u de buxus ook overwinteren in een koele, lichte zijkamer of kelder. Of je kunt hem met zijn pot in de grond begraven, waar hij als buitenplant overwintert. Dan moet het buxus al sinds de vroege zomer behoorlijk sterk en geacclimatiseerd zijn op de locatie, want:
Jonge planten en potplanten hebben altijd een goede winterbescherming nodig
Afhankelijk van de winterhardheidszone waar u woont en het microklimaat van de locatie, kunt u beoordelen of een volwassen buxus onder normale omstandigheden (in de tuingrond) in uw tuin de winter kan overleven.
Een jonge plant is een stuk gevoeliger dan de volwassen plant, potcultuur is niet de norm voor planten. Jonge planten van soorten die hier net winterhard zijn, hebben beslist winterbescherming nodig, afhankelijk van hoe ze groeien en bloeien zelfs meerdere jaren. Potplanten hebben geen meters grond onder zich waarin ze bij twijfel hun wortels kunnen opwarmen. Bij temperaturen van slechts een paar graden onder nul is de kans groter dat de hoeveelheid aarde in de pot volledig bevriest, en temperatuurschommelingen zijn niet leuk voor planten.
Alles bij elkaar genomen volgt hieruit dat een buxus in een pot winterbescherming nodig heeft; hoe jonger en hoe verser het wordt geplant, hoe dikker/warmer de “wintervacht” kan zijn.
Tip:
Als je laat in de herfst een buxus hebt gekocht, kun je overwegen om hem het eerste jaar in een pot te overwinteren en hem pas in de lente in de tuin te planten. Als je hem nu in de grond zet, kan de plant moeite hebben de eerste winter te overleven, omdat de wortels wat tijd en rust nodig hebben om goed in te groeien. Als u pas in het voorjaar plant, geef dan deze keer de buxus, deze kan de hele zomer een sterk wortelgestel vormen dat met een normale tot lage hoeveelheid winterbescherming de komende winter kan overleven.
Hoe u de buxus in de winter in de pot krijgt:
- De emmer heeft isolatie nodig, zelfs op een warme plek aan de muur van een huis
- Aan de zijkanten, vooral donkere potten, worden ze opgewarmd door de zon en vriezen ze 's nachts door bij vorst
- Dus pak de emmer goed rondom
- De emmer heeft ook isolatie aan de onderkant nodig
- Eenvoudige isolatie van piepschuim is hier nuttig gebleken, met een paar stukken hout of houten planken als basis, zodat het water kan weglopen
- Het oppervlak van de potgrond wordt bovendien geïsoleerd, afhankelijk van de verwachte kou, met lichter of zwaar, dicht materiaal
- Mogelijke isolatiematerialen: Lichte tot middelmatige isolatie wordt geleverd door dennentakken, bladeren, houtwol, stro, schorsmulch, krantenpapier, isolatievlies, noppenfolie
- Meer koude-isolatie voor zware omstandigheden dankzij isolatiekussens van polystyreen of polyurethaan, waarvan de gesloten cellen slechts langzaam afkoelen
- De goed verpakte emmer gaat naar een plek waar hij beschermd is tegen de winterzon
- Als er geen ruimte is, moet de kroon ook worden beschermd door fleece of iets dergelijks
Iedereen die vaak buiten in de kou doorbrengt, kent de voordelen van de “uienlook”; wat je met de emmer doet, is vrijwel hetzelfde. Omdat het iets moeilijker is dan bij kleding om het geheel een aantrekkelijk uiterlijk te geven, kun je een laatste verpakking als truc gebruiken: wikkel je constructie met stukken stof of folie, plaats deze in een jutezak en omring deze buitenste laag. huid met linten, die aan het uiteinde in een strik zijn vastgebonden.
“Uienlook” andersom gaat sneller, maar alleen in doe-het-zelfhuishoudens of als bepaalde accessoires al verkrijgbaar zijn: een hele mooie grote houten kist of een grote kartonnen doos waarin je de hele emmer (op isolatie) en die gevuld zijn met houtwol, piepschuimkorrels (verpakkingshandel) of iets dergelijks.
Winterverzorging
Buxus is groenblijvend en leeft dus zelfs in de winter voort; Hoe warmer het is, des te krachtiger voert het de fotosynthese uit en verdampt het vocht via de vele kleine blaadjes (als het elke dag uren zon krijgt, veel vocht). In vorstvrije wintertijden moet er flink water worden gegeven, na een langere vorstperiode droogt de plant behoorlijk uit door vorst.
Als het winterweer zich ongewoon gedraagt (wat steeds vaker voorkomt als gevolg van de klimaatverandering), is het belangrijk om alert te blijven:
- Permanente vorst bij helder weer droogt goed beschermde buxusbomen uit waarvan de bladeren veel licht krijgen
- Water geven werkt niet zo goed omdat de kanalen van de plant nauwelijks water transporteren als het half bevroren is
- In deze situatie is het beter om tijdig een schaduwnet over de emmer te gooien
- Als uw gebied “beroemd” is vanwege de late nachtvorst, blijft het net liggen totdat er geen gevaar meer is voor vorst
- Het voorkomt dan dat de doos te vroeg uitloopt en de jonge scheuten ten prooi vallen aan late vorst
Buchsbaums “Lenteontwaken”
Als het koude seizoen voorbij is of er geen kans meer is op vorst, kun je de buxus stuk voor stuk uitpakken. Rol de bekleding dus langzaam uit over een paar dagen en verwijder vervolgens de basis helemaal aan het uiteinde, zodat de buxus zelfs in het voorjaar geen “schokkende temperatuurschommelingen” hoeft te ondergaan.
Als er in de winter iets misgaat, is dat meestal eerst zichtbaar aan de buitenkant van de scheuten. Alles wat dood is of geel is geworden, kunt u in het voorjaar wegknippen. Als de buxus tot een expressieve vormsnoei moet worden getraind, moet de eerste ruwe snede in maart plaatsvinden, kort voor het ontluiken. Met een beetje strategische vaardigheid kun je het verwijderen van beschadigde scheuten integreren in het vormsnoei; Indien nodig helpt het kiezen van een ander figuur.
Snij indien mogelijk bij bewolkt weer of 's avonds, nooit in de volle zon, en snij met scherp gereedschap om te voorkomen dat de bladeren beschadigd raken. Anders loop je het risico dat een buxus die al sap produceert, veel van dit sap lekt, dat bij blootstelling aan zonlicht (voor altijd) bruin kan worden.
Als de buxus heel sterk is uitgelopen, kan hij de eerste voorjaarsbemesting verdragen.
Vorstbestendige buxussoorten
Buxus sempervirens wordt al eeuwenlang gekweekt en is ook een beetje “gemuteerd”: er zijn nu meer dan 60 variëteiten van deze plant, die, naast bladkleur, vorm, grootte, afstand en groei gewoonte en groeisnelheid verschillen ook in winterhardheid.
Als u elk jaar problemen ondervindt bij het overwinteren in een koude omgeving, moet u de rillende plant op een gegeven moment vervangen door een buxus van een meer winterharde soort:
- ‘Blauwe Heinz’
- ‘Dee Runk’
- ‘Handsworthiensis’
- ‘Herrenhausen’
- ‘Hooglander’
- ‘Monrue’
Deze rassen zijn gespecificeerd voor winterhardheidszone 5 en zouden eigenlijk meer kou moeten kunnen weerstaan dan ooit in Duitsland zal voorkomen.
Bachtbladige soorten zoals 'Elegantissima' moet je vermijden, deze zijn relatief gevoelig voor vorst en hebben daarom altijd een beschermde standplaats nodig.
Conclusie
Buxus herfstaanbiedingen van bouwmarkten of tuincentra komen meestal van grote tuincentra in het zuiden. Deze snel opgroeiende boxballen of boxspiralen moeten een leven lang in de emmer blijven en met zeer goede bescherming overwinterd worden.
