Ze maken indruk met bizarre vormen en opvallende kleuren. Niemand kan ontsnappen aan de magie van decoratieve pompoenen. Hoewel de overgrote meerderheid van de pompoenen perfect verteerbaar is, worden verschillende soorten vanwege hun hoge cucurbitacinegeh alte als gevaarlijk voor de gezondheid beschouwd. Er bestaat nog steeds onzekerheid onder hobbytuiniers over de vraag: zijn sierpompoenen eetbaar of giftig? Nauw hiermee verbonden is de kwestie van de gezamenlijke teelt van twijfelachtige en onschadelijke variëteiten in de tuin en op het balkon, die elkaar kunnen kruisen. De volgende informatie werpt licht op de zaak.
Consumptie verboden – identificeer giftige sierpompoenen
Een prachtige pompoen doet qua schoonheid op geen enkele manier onder voor veel sierpompoenen. Niettemin kan het vruchtvlees zonder aarzeling worden gegeten en wordt het zelfs als een culinaire delicatesse beschouwd. De vruchten bevatten ook geneeskrachtige ingrediënten, waardoor pompoen in 2005 werd uitgeroepen tot geneeskrachtige plant van het jaar. Het consumeren van een giftige vrucht kan daarentegen fatale gevolgen voor de gezondheid hebben, zoals extreme misselijkheid en maagpijn. Deze discrepantie wordt veroorzaakt door het geh alte aan cucurbitacine, een giftige bitterstof. Cucurbitacine is gewonnen uit de meeste pompoenplanten, maar niet allemaal. Klauw- en kroonpompoenen zijn ook inbegrepen, evenals herfstvleugels. Sommige exemplaren zijn eetbaar in hun vroege groeistadia, maar bouwen naarmate ze vorderen schadelijke giftige stoffen op, zoals wratachtige pattisons of gele crookneck met de gebogen nek. Zelfs getrainde botanici zijn hier misschien niet altijd in staat dit te doen op basis van visuele inspectie. Hoe een giftige sierpompoen te identificeren:
- het exemplaar wordt uitdrukkelijk aangeboden als sierpompoen
- Na het snijden is er heel weinig vruchtvlees te zien
- proef de rauwe pulp
- Als er een bitter aroma vrijkomt, spuug het dan onmiddellijk uit en gooi de pompoen weg
Het is belangrijk op te merken dat de smaaktest alleen betrouwbaar werkt vóór de bereiding. Nadat het pompoenvlees is gekookt, heeft de bittere smaak aan intensiteit ingeboet, zonder dat het gifgeh alte afneemt.
Giftige variëteiten
Als u bij de aankoop van pompoenen of zaden voor de teelt in uw hobbytuin de volgende rasnamen tegenkomt, heeft u zeker te maken met giftige sierpompoenen:
- Shenot Crowns: de klassieke kroonpompoenen in prachtige kleuren van wit tot geeloranje
- Kelle bicolor: troffelvormige, tweekleurige pompoenen met een lengte van 10 cm
- Platte strepen: platronde vorm en groen-witte strepen, de ideale herfstdecoratie
- Cucurbita andreana: de originele soort voor veel pompoenen, groen en wit gestreept, rond en giftig
- Bal Oranje: kleine, bolvormige decoratieve pompoenen met een diameter van 10 cm, leuk om te schilderen
- Autumn Wings: waarschijnlijk de meest populaire variëteit in veelzijdige, bizarre vormen en kleuren
- Triamble: driedelige variëteit met vruchten van maximaal 3 tot 5 kilogram in crèmewit
- Kalebas Verruqueuse: vruchten tot 12 cm groot met een wratachtig uiterlijk en prachtige tinten
- Peer tweekleurig: tweekleurig, peervormig postuur, 7-10 cm grote vruchten, gedeeltelijk gestreept
In totaal zijn ongeveer 20 variëteiten van de Cucurbita pepo-pompoensoort getroffen, die soms als mengsel in de speciaalzaak worden verkocht. In dit geval kom je namen tegen als Rhapsody Mix, Stars and Stripes of Maya Mix.
Tip:
De geur van een pompoen geeft ook een indicatie van de mogelijke giftige inhoud ervan. Een eetbare vrucht stra alt een licht zoete en aromatische geur uit, terwijl een echte sierpompoen een nogal onsmakelijke geur heeft.
Voorkom kruisbestuiving van eetbare en giftige variëteiten
Als pompoenen en sierpompoenen samen worden gekweekt in de hobbytuin, ontstaat er een probleem waarbij de uitgelegde identificatiemethoden falen. In de beperkte ruimte van het perceel kunnen de verschillende variëteiten zich graag met elkaar voortplanten, omdat de bestuivende insecten zich weinig aantrekken van het gifgeh alte. Zelfs als je in je groene koninkrijk alleen maar pompoenen kweekt, bestaat het risico dat een bij uit de tuin tot 2 kilometer verderop stuifmeel van een sierpompoen meeneemt. Goed geïnformeerde hobbytuinders vermijden dit probleem door handmatige bestuiving uit te voeren. Zo werkt de procedure:
- Selecteer het gewenste aantal vrouwelijke bloemen met vruchtzettingen op alle pompoenplanten.
- Breek alle overtollige vrouwelijke bloemen eruit en verkort de ranken tot maximaal 5 bladeren.
- De geselecteerde exemplaren zijn omgeven door een hoes van tule, gaas of een ander insectenwerend materiaal.
Op deze manier beschermd kunnen bijen, hommels en andere bestuivers niet met de pompoenbloesems knoeien. Omdat de bloemen 's ochtends maar een paar uur opengaan, zijn dagelijkse controles hierbij essentieel. Zodra een vrouwelijke bloem opengaat, verwijdert u de schil. Vervolgens wordt een geschikt mannelijk exemplaar geselecteerd en geplukt. Dit komt ofwel van dezelfde plant of van een compatibele variëteit als je op zoek bent naar een nieuw ras. Beide bloemen worden zodanig met elkaar in contact gebracht dat het stuifmeel gelijkmatig over de stempel wordt verdeeld. De bestoven bloem wordt vervolgens weer enkele dagen afgedekt totdat de vrucht begint te groeien. Dit is het signaal dat de procedure succesvol is geweest en dat de coating kan worden verwijderd.
Tip:
Hokkaido-pompoenen zijn in principe onschadelijk omdat ze afkomstig zijn van de soort Cucurbita moschata, die niet kruist met sierpompoenen. Hetzelfde geldt voor reuzen- en nootmuskaatpompoenen.
Het pompoenvlees van dit jaar is niet aangetast
Als er sprake is van ongewenste kruisbestuiving van een pompoen met een giftige variant, wordt het ongezonde geh alte aan cucurbitacine alleen merkbaar in de zaden. Hieruit volgt dat het vruchtvlees van de planten van dit jaar niet wordt aangetast. Als je de pompoenpitten echter volgend jaar als zaad voor de teelt gebruikt, verspreidt de giftige inhoud zich naar deze vruchten. De inspanning die gepaard gaat met handmatige bemesting is daarom alleen nodig als de zaden bedoeld zijn voor reproductie. Dergelijke zorgen zijn niet relevant bij de aankoop van gecertificeerde zaden bij gespecialiseerde detailhandelaren.
Conclusie
Sierpompoenen bevatten soms schadelijke hoeveelheden cucurbitacine. Deze bittere substantie veroorzaakt ongemak dat niemand wil lijden. Omdat het onderscheid tussen eetbaar en giftig bij visuele inspectie meer dan onzeker is, wordt de smaaktest beschouwd als een betrouwbare methode om een giftig exemplaar te identificeren. Als u bekend bent met de giftige rasnamen, kunt u voorkomen dat u in het rauwe vlees bijt. Zo'n twintig soorten zijn gegarandeerd rijk aan ongezonde bitterstoffen, zoals kroon- en klauwpompoenen. Hobbytuinders worden ook geconfronteerd met het probleem van ongewenste kruisbestuiving van pompoenen met sierpompoenen. Dit gevaar voorkomen ze specifiek door middel van handmatige bestuiving.
Wat je binnenkort moet weten over sierpompoenen
Decoratieve pompoenen versus pompoenen
- Vanwege de grote diversiteit aan pompoensoorten is het niet altijd gemakkelijk om eetbare vruchten van giftige te onderscheiden.
- Aangezien de oneetbare pompoenen bittere stoffen bevatten, kunnen de giftige vruchten gemakkelijk worden geïdentificeerd door ze te proeven.
- Het eten van oneetbare pompoenvruchten moet koste wat het kost worden vermeden.
- Maagpijn, hoofdpijn, misselijkheid, braken en diarree zijn de typische symptomen.
- Optisch verschillen sierpompoenen meestal qua grootte van eetbare pompoenen. Sierpompoenen zijn kleiner en hebben een zeer harde schaal.
Ziekten en plagen van pompoenen
- Virale ziekten zijn meestal te herkennen aan de veranderingen in de bladeren.
- De symptomen van de ziekte worden weergegeven door gekrulde, geelgevlekte of gescheurde bladeren.
- Virale ziekten op pompoenplanten worden overgedragen door bladluizen. Aangetaste planten moeten snel worden verwijderd.
- Controle kan alleen vooraf worden gedaan door de bladluizen te vernietigen.
- Een van de meest voorkomende bacteriële en schimmelziekten bij pompoenplanten is echte meeldauw.
- De handel biedt verschillende effectieve pesticiden tegen schimmels die op de getroffen gebieden worden gespoten.
Oogsten en bewaren van pompoenen
- De eerste vruchten kunnen al vier tot zes weken na het planten worden geoogst.
- Als de planten gezond zijn, kan de oogst duren tot de herfst.
- De vruchten moeten regelmatig worden geoogst en mogen niet te groot zijn, zodat ze een goede kwaliteit behouden.
- Een gezonde pompoenplant produceert tijdens het oogstseizoen ongeveer 25 tot 30 vruchten.
- De schaal mag tijdens het oogsten niet worden beschadigd, omdat schade de houdbaarheid ervan verkort.
- De steel mag niet worden afgebroken, anders gaat de pompoen rotten.
- De koudegevoelige pompoen wordt bij voorkeur op een koele plaats bewaard, maar niet onder de 5 °C.
